Sprawa T‑402/21

UniCredit Bank AG

przeciwko

Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

(ósma izba w składzie powiększonym) z dnia 17 lipca 2024 r.

Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Decyzja SRB w sprawie obliczania składek ex ante za 2021 r. – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Pewność prawa – Skuteczna ochrona sądowa – Zarzut niezgodności z prawem – Ograniczenie w czasie skutków wyroku

Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) w sprawie ustalenia składek ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Brak uwzględnienia wskaźników i wskaźników składowych ryzyka przy obliczaniu składek – Dopuszczalność

(rozporządzenie Komisji 2015/63, art. 20 ust. 1)

(zob. pkt 97, 98, 100)
Polityka gospodarcza i pieniężna – Polityka gospodarcza – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych – Składki ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – Brak uwzględnienia wskaźników i wskaźników składowych ryzyka przy obliczaniu składek – Warunki

(rozporządzenia Komisji: nr 680/2014; 2015/63, art. 6, 7, 14, art. 20 ust. 1; 2021/451; 2021/763; dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59)

(zob. pkt 254–258, 263, 264, 269, 271, 275–278, 283, 285)

Streszczenie

Sąd, do którego wniesiono skargę o stwierdzenie nieważności, którą uwzględnił, stwierdził nieważność decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (zwanej dalej „SRB”) dotyczącej ustalenia składek ex ante za 2021 r. na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zwanego dalej „SRF”) w zakresie dotyczącym UniCredit Bank, będącego stroną skarżącą, ze względu na naruszenie przez SRB ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do określenia rocznego poziomu docelowego.

W swoim wyroku Sąd wypowiedział się w przedmiocie zakresu ciążącego na SRB obowiązku przedstawienia powodów, dla których wskaźnik ryzyka „stabilnego finansowania netto” (zwany dalej „wskaźnikiem SFN”) oraz wskaźnik ryzyka „fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne posiadane przez instytucję powyżej minimalnych wymogów dotyczących funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych” (zwany dalej „wskaźnikiem FWZK” i „FWZK”) oraz wskaźniki składowe ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” nie zostały zastosowane do obliczania składek ex ante zarówno na podstawie danych Unii, jak i na podstawie krajowej ( 1 ). Podobnie Sąd po raz pierwszy orzekł w przedmiocie zgodności niestosowania tych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka z art. 6, 7 i 20 rozporządzenia delegowanego 2015/63 ( 2 ).

Skarżąca jest instytucją kredytową prawa publicznego z siedzibą w Niemczech. W dniu 14 kwietnia 2021 r. SRB przyjęła decyzję, w której ustaliła ( 3 ) składki ex ante na rzecz SRF za 2021 r. instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych, w tym skarżącej (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) ( 4 ).

Ocena Sądu

W pierwszej kolejności, co się tyczy uzasadnienia niestosowania przez SRB wskaźników ryzyka SFN i FWZK, a także wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym 2015/63 ( 5 ), do celów obliczenia składek ex ante za okres składkowy 2021, Sąd stwierdził, że art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 przewiduje, iż w przypadku gdy informacje wymagane przez szczegółowy wskaźnik, o którym mowa w załączniku II tego rozporządzenia nie są uwzględnione w mającym zastosowanie wymogu w zakresie sprawozdawczości nadzorczej, o którym mowa w art. 14 za rok referencyjny, dany wskaźnik ryzyka nie ma zastosowania, aż do momentu rozpoczęcia stosowania tego wymogu w zakresie sprawozdawczości nadzorczej.

W niniejszej sprawie SRB wskazała w zaskarżonej decyzji, że nie zastosowała wskaźników SFN i FWZK, a także wskaźników składowych „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” ze względu na to, że w chwili przyjęcia tej decyzji informacje wymagane z tytułu tych wskaźników nie były dostępne w zharmonizowanej formie dla wszystkich instytucji kredytowych.

W szczególności SRB zauważyła, w odniesieniu do wskaźnika SFN, że w Unii nie stosuje się żadnych zharmonizowanych wiążących norm dotyczących SFN, w związku z czym nie była ona w stanie zidentyfikować tych wskaźników na poziomie krajowym. Jeśli chodzi o wskaźnik FWZK, SRB wyjaśniła, że ze względu na to, iż wymogi dotyczące FWZK były, ogólnie rzecz biorąc, wdrażane stopniowo, nie dysponuje ona danymi umożliwiającymi jej zastosowanie tego wskaźnika na poziomie każdej instytucji uiszczającej składki do SRF. W odniesieniu do wskaźników składowych „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” SRB wyjaśniła, że dane wymagane dla tych wskaźników składowych nie były dostępne w zharmonizowanej formie dla wszystkich instytucji państw członkowskich uczestniczących dla roku odniesienia 2019.

W konsekwencji Sąd uznał, że takie uzasadnienie pozwala skarżącej zrozumieć powody, dla których SRB nie zastosowała tych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka, i, tym samym, spełnia wymogi określone w orzecznictwie.

Co się tyczy powodów, dla których SRB nie zastosowała wskaźników SFN i FWZK do celów obliczenia określonego na podstawie krajowej odsetka składki ex ante, Sąd uznał, że SRB przedstawiła wystarczające uzasadnienie wyjaśniające, że dane wymagane do zastosowania tych wskaźników nie były dostępne na poziomie krajowym. Po pierwsze, jeśli chodzi o wskaźnik SFN, SRB wyjaśniła, że nie była w stanie określić wskaźników na poziomie krajowym, ponieważ uznała wymogi dotyczące sprawozdawczości nadzorczej w odniesieniu do tego wskaźnika za niewłaściwe. Po drugie, co się tyczy wskaźnika FWZK, z zaskarżonej decyzji wynika, że SRB nie dysponowała danymi zebranymi na poziomie krajowym, które pozwoliłyby jej na zastosowanie tego wskaźnika ze względu na stopniowe wdrażanie wymogów dotyczących tego wskaźnika przez krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Co się tyczy powodów, dla których wskaźniki składowe stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” nie zostały zastosowane do celów obliczenia określonego na podstawie krajowej odsetka składki ex ante, Sąd uznał, że skarżąca, jako przezorny podmiot gospodarczy, była w stanie zrozumieć, biorąc pod uwagę brzmienie zaskarżonej decyzji i jej kontekst, że ze względu na brak planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dla wszystkich instytucji niemieckich SRB nie dysponowała odpowiednimi danymi zebranymi na poziomie krajowym w celu zastosowania wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”.

W drugiej kolejności, co się tyczy zgodności niestosowania tych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka z przepisami rozporządzenia delegowanego 2015/63, Sąd zauważył przede wszystkim, że owo rozporządzenie delegowane uzależnia możliwość niestosowania wskaźnika ryzyka od spełnienia podwójnego warunku: po pierwsze, informacje wymagane na podstawie takiego wskaźnika nie wchodzą w zakres wymogów w zakresie sprawozdawczości nadzorczej, o których mowa w art. 14 tego rozporządzenia delegowanego, a po drugie, wskaźnik ten jest wymieniony w załączniku II do wspomnianego rozporządzenia delegowanego, zatytułowanym „Dane przedstawiane organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”.

Co się tyczy pierwszej przesłanki, Sąd wskazał, że w celu ustalenia, czy ( 6 ) informacje wymagane na podstawie szczególnego wskaźnika ryzyka należą do wymogów w zakresie sprawozdawczości nadzorczej, do SRB należy sprawdzenie, czy instytucje były zobowiązane do przekazywania tych informacji do celów ostrożnościowych właściwemu organowi w danym roku referencyjnym zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym nr 680/2014 ( 7 ) lub prawem krajowym. Ten rok referencyjny ( 8 ) to rok, do którego odnoszą się zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe dostępne na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego okres składkowy, czyli w niniejszym przypadku rok 2019 (zwany dalej „odpowiednim rokiem referencyjnym”).

Co się tyczy drugiej przesłanki, Sąd wyjaśnił, że art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 ma zastosowanie nie tylko wtedy, gdy dane wymienione w załączniku II stanowią same w sobie wskaźniki ryzyka, ale również wtedy, gdy załącznik ten odnosi się do danych, które nie stanowią same w sobie wskaźników ryzyka, lecz mają decydujące znaczenie dla obliczenia takich wskaźników ryzyka, które z kolei nie są wymienione w tym załączniku. Wskaźnik ryzyka może zatem nie mieć zastosowania, jeżeli dane niezbędne do jego obliczenia są wymienione w tym załączniku.

W tym zakresie Sąd przypomniał, że przy dokonywaniu wykładni przepisu prawa Unii należy uwzględniać nie tylko jego brzmienie, lecz także jego kontekst oraz cele regulacji, której część ten przepis stanowi, jak również jego skuteczność (effet utile). Co się tyczy tego przepisu, uwzględnia on fakt, że proces ustanawiania wymogów ostrożnościowych i związanych z nimi wymogów informacyjnych ma charakter progresywny, rozciągający się w czasie. Sąd stwierdził ponadto, że rozporządzenie delegowane 2015/63 zostało przyjęte w czasie, w którym wymogi te nie były jeszcze ostatecznie przyjęte i były przedmiotem dostosowań. Wynika z tego, że takie dane konieczne do obliczenia niektórych z tych wskaźników ryzyka mogły nie być dostępne dla wszystkich z zainteresowanych instytucji lub, co najmniej, dla wszystkich instytucji, które mają swoją siedzibę w państwie członkowskim, przynajmniej przez okres początkowy, uściślając, że dane te nie musiały być przedmiotem deklaracji w zakresie wymogu sprawozdawczości nadzorczej zgodnie z prawem Unii lub, w odpowiednim przypadku, z prawem krajowym.

W tym kontekście art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 ma na celu uniknięcie sytuacji, w której przy obliczaniu składek ex ante na instytucje nałożono by nieproporcjonalne i dyskryminacyjne obciążenie z uwagi na to właśnie stopniowe wdrażanie wymogów ostrożnościowych oraz związanych z nimi wymogów sprawozdawczości. Ryzyko takie istnieje nie tylko wtedy, gdy dane, o których mowa, stanowią same w sobie wskaźniki ryzyka, ale również wtedy, gdy dane te, choć same w sobie nie stanowią wskaźników ryzyka, są jednak niezbędne do ich obliczenia.

To w świetle tych rozważań Sąd zbadał, czy SRB mogła przy obliczaniu składek ex ante za okres składkowy 2021 odstąpić od zastosowania dwóch wskaźników ryzyka, a mianowicie wskaźników SFN i FWZK, oraz dwóch wskaźników składowych ryzyka, to jest „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”, nie naruszając przy tym rozporządzenia delegowanego 2015/63.

W odniesieniu do wskaźnika SFN, po pierwsze, z rozporządzenia wykonawczego 2021/451 ( 9 ) wynika, że instytucje powinny zgłaszać właściwemu organowi dane dotyczące tego wskaźnika do celów ostrożnościowych i na zasadzie zharmonizowanej dopiero od dnia 28 czerwca 2021 r., czyli po odpowiednim roku referencyjnym. Ponadto, bez konieczności wypowiadania się w kwestii, czy ewentualne istnienie obowiązku przekazywania wymaganych informacji w odniesieniu do wskaźnika SFN tytułem sprawozdawczości nadzorczej w prawie krajowym zobowiązywałoby SRB do ich uwzględnienia przy określaniu tego wskaźnika, przynajmniej w ramach obliczania składki ex ante na podstawie krajowej, SRB wyjaśniła, że taki obowiązek nie wynikał w każdym razie z prawa państwa członkowskiego, w którym skarżąca ma siedzibę w odniesieniu do odpowiedniego roku referencyjnego. W związku z tym Sąd wskazał, że żaden element akt sprawy nie wykazuje, że w odniesieniu do odpowiedniego roku referencyjnego dane dotyczące wskaźnika SFN należały do wymogów w zakresie sprawozdawczości nadzorczej na mocy prawa państwa członkowskiego. Po drugie wskaźnik SFN należy do danych wyraźnie wymienionych w załączniku II do rozporządzenia delegowanego 2015/63. W tych okolicznościach SRB nie naruszyła przepisów rozporządzenia delegowanego 2015/63 poprzez nieuwzględnienie wskaźnika SFN przy obliczaniu składek ex ante za okres składkowy 2021.

Jeśli chodzi o wskaźnik FWZK, żaden przepis rozporządzenia wykonawczego nr 680/2014 nie nakładał na instytucje wymogu przekazywania właściwemu organowi w odniesieniu do odpowiedniego roku referencyjnego informacji na temat ich zobowiązań kwalifikowalnych tytułem sprawozdawczości nadzorczej. Taki obowiązek został wprowadzony dopiero od dnia 28 czerwca 2021 r. rozporządzeniem wykonawczym 2021/763 ( 10 ). Artykuł 45 ust. 1 dyrektywy 2014/59 ( 11 ) nie podważa tego stwierdzenia, ponieważ nie zawiera on obowiązku zadeklarowania zobowiązań kwalifikowalnych tytułem sprawozdawczości nadzorczej w trakcie odpowiedniego roku obrachunkowego. Ponadto, bez konieczności wypowiadania się w kwestii, czy ewentualne istnienie obowiązku deklarowania zobowiązań kwalifikowalnych tytułem sprawozdawczości nadzorczej w prawie krajowym zobowiązywałoby SRB do ich uwzględnienia przy określaniu wskaźnika FWZK, przynajmniej w ramach obliczania składki ex ante na podstawie krajowej, SRB wyjaśniła, że taki obowiązek nie wynikał w każdym razie z prawa państwa członkowskiego w odniesieniu do odpowiedniego roku referencyjnego. W związku z tym żaden element w aktach sprawy, którymi dysponuje Sąd, nie wykazuje, że zgodnie z prawem niemieckim informacje dotyczące wskaźnika FWZK były przedmiotem wymogów w zakresie sprawozdawczości nadzorczej w trakcie odpowiedniego roku referencyjnego. Ponadto, chociaż wskaźnik FWZK nie jest jako taki wymieniony w załączniku II do rozporządzenia delegowanego 2015/63, załącznik ten wymienia jednak „zobowiązania kwalifikowalne” wśród danych przedkładanych organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Zobowiązania te stanowią zresztą dane, które mają decydujące znaczenie dla obliczenia tego wskaźnika ryzyka, opartego na danych takich jak w szczególności fundusze własne, zobowiązania kwalifikowalne i FWZK, przy czym do celów obliczenia tego wskaźnika SRB powinna określić nadwyżkę funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w stosunku do FWZK.

W tych okolicznościach SRB mogła odstąpić od stosowania wskaźnika FWZK, nie naruszając przy tym rozporządzenia delegowanego 2015/63.

Co się tyczy wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”, z rozporządzenia delegowanego 2015/63 ( 12 ) wynika, że przy określaniu wskaźnika składowego ryzyka „stopień złożoności” SRB jest zobowiązana uwzględnić zakres, w jakim model biznesowy i struktura organizacyjna danej instytucji są uważane za złożone ( 13 ). Podobnie, gdy SRB określa wskaźnik składowy ryzyka „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”, powinna ona uwzględnić zakres, w jakim instytucja ta może zostać szybko i bez przeszkód prawnych poddana restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Zgodnie z dyrektywą 2014/5 ( 14 ) oceny możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji dokonuje organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wraz z przygotowaniem i aktualizacją planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i do ich celów. Ponadto w celu oceny możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji konieczne jest uwzględnienie złożoności jej struktury. W tych okolicznościach oceny złożoności dokonuje się również przy opracowywaniu planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, który stanowi zatem wstępny warunek określenia przez SRB wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”. Ponadto, przy opracowywaniu planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bierze pod uwagę co najmniej elementy określone w tej dyrektywie ( 15 ). Wśród tych elementów powinien on uwzględnić kwotę zobowiązań instytucji mogących podlegać umorzeniu lub konwersji oraz ich rodzaj. Tymczasem wspomniane zobowiązania odpowiadają „zobowiązaniom kwalifikowalnym” w rozumieniu rozporządzenia delegowanego 2015/63, które stanowią dane niezbędne, aby SRB mogła ustalić wskaźniki składowe ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”.

W tym względzie po pierwsze, instytucje nie były zobowiązane do zgłaszania zobowiązań kwalifikowalnych do celów ostrożnościowych organowi właściwemu w danym roku referencyjnym na podstawie rozporządzenia wykonawczego 680/2014. Po drugie, bez konieczności wypowiadania się w kwestii, czy ewentualne istnienie takiego obowiązku zgłoszenia zobowiązań kwalifikowalnych zobowiązywałoby SRB do uwzględnienia tego obowiązku przy ustalaniu wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” przynajmniej w odniesieniu do obliczenia składki ex ante na podstawie krajowej, żaden element, którym dysponuje Sąd, nie wykazuje, że taki obowiązek istniał w prawie krajowym.

W konsekwencji pierwsza przesłanka przewidziana w art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 jest spełniona w odniesieniu do wskaźników składowych ryzyka. Co się tyczy drugiego warunku przewidzianego w tym artykule, o ile wskaźniki składowe nie figurują jako takie w załączniku II do rozporządzenia delegowanego 2015/63, o tyle zobowiązania kwalifikowalne, które są danymi koniecznymi do ich określenia, są w nim wyraźnie wymienione.

W związku z tym Sąd uznał, że SRB nie naruszyła art. 6, 7 i 20 rozporządzenia delegowanego 2015/63 poprzez nieuwzględnienie wskaźników składowych ryzyka „stopień złożoności” oraz „możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” za okres składkowy 2021.

( 1 ) Wyrażenie „na podstawie krajowej” oznacza na podstawie danych przekazanych przez instytucje, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium danego uczestniczącego państwa członkowskiego. Co się tyczy „podstawy unii bankowej”, chodzi o podstawę danych przekazanych przez wszystkie instytucje, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRM).

( 2 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U 2015, L 11, s. 44).

( 3 ) Zgodnie z art. 70 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).

( 4 ) Decyzja Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/ES/2021/22 z dnia 14 kwietnia 2021 r. w sprawie obliczania składek ex ante za 2021 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

( 5 ) Artykuł 6 ust. 5 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego 2015/63.

( 6 ) Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego nr 2015/63.

( 7 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. 2014, L 191, s. 1).

( 8 ) Zgodnie z art. 4 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1–4 rozporządzenia delegowanego 2015/63.

( 9 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/451 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne do celów stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do sprawozdań nadzorczych instytucji oraz uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 680/2014 (Dz.U. 2021, L 97, s. 1).

( 10 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/763 z dnia 23 kwietnia 2021 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne do celów stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do sprawozdawczości nadzorczej w obszarze minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych oraz podawania tego wymogu do wiadomości publicznej (Dz.U., L 168, s. 1).

( 11 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).

( 12 ) Zgodnie z art. 6 ust. 6 lit. a) ppkt iv) rozporządzenia delegowanego 2015/63.

( 13 ) Zgodnie z tytułem II rozdział II dyrektywy 2014/59.

( 14 ) Na podstawie art. 15 ust. 3 dyrektywy nr 2014/59.

( 15 ) Jak wskazano w sekcji C załącznika do dyrektywy 2014/59.