1)

Czy art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 (1) z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego rozpatrywany w związku z zasadą ochrony pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on – po tym gdy spadkobierca wniósł przed sądem państwa swojego miejsca zwykłego pobytu o dokonanie wpisu oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku od spadkodawcy, który miał w dacie śmierci miejsce zwykłego pobytu w innym państwie Unii Europejskiej – żądania dokonania w tym ostatnim państwie dalszego wpisu złożonego oświadczenia o odrzuceniu lub przyjęciu spadku?

2)

Jeśli na pytanie pierwsze udzielona zostanie odpowiedź, że dalszy wpis jest dopuszczalny, czy art. 13 rozporządzenia (UE) nr 650/2012 […] w związku z zasadą ochrony pewności prawa i skutecznego stosowania prawa Unii Europejskiej oraz obowiązkiem współpracy między państwami określonym w art. 4 ust. 3 [TUE] należy interpretować w ten sposób, że dopuszczają one żądanie wpisania złożonego przez spadkobiercę w państwie jego miejsca zwykłego pobytu oświadczenia o odrzuceniu spadku od wspólnego spadkodawcy, przez innego spadkobiercę, który przebywał w państwie miejsca zwykłego pobytu spadkodawcy w chwili śmierci – pomimo że prawo procesowe tego ostatniego państwa nie dopuszcza możliwości żądania wpisu oświadczenia o odrzuceniu spadku w cudzym imieniu?