1)

Czy art. 8 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (1) (Dz.U. 2012, L 142, s. 1) należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszczają one przepisów krajowych, stosowanych korekcyjnie, na podstawie orzecznictwa utrwalonego w danym państwie członkowskim Unii Europejskiej, zgodnie z którym dopuszczalne jest, by podstawy zatrzymania podejrzanego, w tym za czyn zabroniony, o którego popełnienie jest on podejrzany, nie były zawarte w pisemnym akcie dotyczącym zatrzymania, lecz w innych powiązanych z nim dokumentach (poprzedzających lub kolejnych), których nie przedstawiono niezwłocznie i z którymi osoba ta może się zapoznać następnie przy ewentualnym zaskarżeniu zgodności z prawem zatrzymania w trybie sądowym?

2)

Czy art. 6 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (Dz.U. 2012, L 142, s. 1) należy interpretować w ten sposób, że informacje dotyczące czynu zabronionego, o którego popełnienie zatrzymana osoba jest podejrzana, powinny obejmować dane dotyczące czasu, miejsca i sposobu jego popełnienia, konkretnego uczestnictwa danej osoby w jego popełnieniu i odpowiedniej prawnokarnej kwalifikacji, tak aby zapewnić skuteczne wykonywanie prawa do obrony?