1)

Czy uregulowanie krajowe stosowane przez Region Walonii, zgodnie z którym korzystanie bez ponownej rejestracji z zagranicznego pojazdu służbowego udostępnionego członkowi zarządu (lub osobie prowadzącej działalność gospodarczą) zamieszkałemu w Belgii przez przedsiębiorstwo (posiadające lub nieposiadające osobowości prawnej) z siedzibą w innym niż Belgia państwie członkowskim Unii Europejskiej jest uzależnione od posiadania przez tego członka zarządu (lub osobę prowadzącą działalność gospodarczą) w pojeździe zaświadczenia przedsiębiorstwa (posiadającego lub nieposiadającego osobowości prawnej) lub dowodu zlecenia (tj. zaświadczenia w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 2 dekretu królewskiego z dnia 20 lipca 2001 r. dotyczącego rejestracji pojazdów) jest sprzeczne z mającymi zastosowanie przepisami prawa Unii, a w szczególności z art. 49 TFUE (swoboda przedsiębiorczości) i art. 56 TFUE (swoboda świadczenia usług)?

2)

Czy wymóg, by w celu korzystania z pojazdu służbowego zarejestrowanego za granicą, udostępnionego zamieszkałemu w Belgii wspólnikowi i członkowi zarządu, pobierał on wynagrodzenie lub dochód z przedsiębiorstwa jest zgodny z mającymi zastosowanie przepisami prawa europejskiego, a w szczególności z art. 49 TFUE (swoboda przedsiębiorczości) i art. 56 TFUE (swoboda świadczenia usług)?

3)

Czy przepis krajowy, taki jak opisany i wprowadzony w życie przez Region Walonii, jest uzasadniony wymogami bezpieczeństwa publicznego lub innymi środkami ochronnymi i czy przestrzeganie przepisu krajowego, interpretowanego w ten sposób, że nakłada obowiązek posiadania przy sobie zarówno dowodu zlecenia, jak i zaświadczenia o udostępnieniu pojazdu, jest konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu, czy też cel ten mógłby zostać osiągnięty w inny sposób, przy użyciu mniej rygorystycznych i formalistycznych środków?