–

w imieniu rządu słoweńskiego – N. Pintar Gosenca, w charakterze pełnomocnika,

–

w imieniu Komisji Europejskiej – U. Babovič, A. Kraner oraz M. Salyková, w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni podpozycji taryfowej 9401 Nomenklatury scalonej (zwanej dalej „CN”), zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. 1987, L 256, s. 1), zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1101/2014 z dnia 16 października 2014 r. (Dz.U. 2014, L 312, s. 1), rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/1754 z dnia 6 października 2015 r. (Dz.U. 2015, L 285, s. 1) i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/1821 z dnia 6 października 2016 r. (Dz.U. 2016, L 294, s. 1).

2

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy SOMEO S.A. a Republika Slovenija, reprezentowaną przez Ministrstvo za finance (ministerstwo finansów, Słowenia), w przedmiocie zaklasyfikowania do podpozycji taryfowej 94019080 CN towarów przywożonych przez tę spółkę do Słowenii i zgłoszonych jako części siedzeń samochodowych.

3

Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej „HS”) ustanowiono na mocy Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, zawartej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r. w ramach Światowej Organizacji Celnej (WCO) i zatwierdzonej – wraz z protokołem zmian do niej z dnia 24 czerwca 1986 r. – w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej decyzją Rady 87/369/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U. 1987, L 198, s. 1). Noty wyjaśniające do HS są opracowywane w ramach WCO zgodnie z postanowieniami tej konwencji.

4

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) pkt 2 owej konwencji każda z umawiających się stron zobowiązuje się do stosowania ogólnych reguł interpretacji HS, a także wszystkich uwag dotyczących sekcji, działów i podpozycji, oraz zobowiązuje się także do tego, że nie będzie modyfikowała zakresu sekcji, działów, pozycji lub podpozycji HS.

5

Noty wyjaśniające do HS w wersji z 2012 r. stanowią w odniesieniu do działu 94 HS, zatytułowanego „Meble; pościel, materace, stelaże pod materace, poduszki i podobne artykuły wypychane; lampy i oprawy oświetleniowe, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne i podobne; budynki prefabrykowane”, co następuje:

„1. Niniejszy dział nie obejmuje:

[…]

[…]

UWAGI OGÓLNE

Z zastrzeżeniem wyjątków wyszczególnionych w Notach wyjaśniających do działu niniejszy dział obejmuje:

1) Wszelkie meble i ich części (pozycje od 94.01 do 94.03).

[…]

CZĘŚCI

Niniejszy dział obejmuje tylko części wyrobów, nawet w stanie surowym, objętych pozycjami od 94.01 do 94.03 i 94.05, jeśli są identyfikowalne poprzez ich kształt lub inne szczególne cechy jako części przeznaczone wyłącznie lub głównie do artykułów objętych wyżej wymienionymi pozycjami. Są one klasyfikowane w niniejszym dziale, jeśli nie są gdzie indziej bardziej szczegółowo ujęte.

[…]”.

6

W odniesieniu do pozycji 94.01, zatytułowanej „Siedzenia (inne niż te objęte pozycją 94.02), nawet zamieniane w łóżka, oraz ich części”, owe noty wyjaśniające stanowią w odniesieniu do pojęcia „części” w rozumieniu tej pozycji co następuje:

„Pozycja obejmuje również rozpoznawalne części krzeseł lub innych siedzisk, takie jak oparcia, siedzenia i podłokietniki (tapicerowane lub nietapicerowane słomą lub trzciną, wypełnione lub na sprężynach), pokrowce siedzenia lub oparcia do stałego zamocowania do siedzenia oraz sprężyny spiralne montowane do tapicerki siedzenia.

[…]”.

7

Co się tyczy tego pojęcia, noty wyjaśniające do HS w wersji z 2017 r. stanowią, że obejmuje ono ponadto „pokrowce przeznaczone do trwałego zamocowania do siedzeń lub oparć siedzeń”.

8

Jak wynika z art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz.U. 2000, L 28, s. 16) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2658/87”), ustanowiona przez Komisję Europejską Nomenklatura scalona reguluje klasyfikację taryfową towarów przywożonych do Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87 w nomenklaturze tej powtórzono pozycje i sześciocyfrowe podpozycje HS, a jedynie cyfry siódma i ósma tworzą podpozycje występujące tylko w CN.

9

Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87 Komisja przyjmuje każdego roku w formie rozporządzenia pełną wersję CN wraz z odpowiadającymi jej stawkami celnymi zgodnie z art. 1, jako wynik środków przyjętych przez Radę Unii Europejskiej lub przez Komisję. Rozporządzenie to jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie później niż w dniu 31 października i stosuje się je od dnia 1 stycznia roku następnego.

10

Rozporządzenia wykonawcze nr 1101/2014, 2015/1754 i 2016/1821 zostały przyjęte na podstawie tego przepisu. Każde z tych rozporządzeń wykonawczych zmieniło CN – odpowiednio od dnia 1 stycznia 2015 r., 1 stycznia 2016 r. i 1 stycznia 2017 r. Brzmienie przepisów tej nomenklatury mających znaczenie dla postępowania głównego pozostało jednak niezmienione.

11

Ogólne reguły interpretacji CN, zawarte w części A sekcji I części pierwszej załącznika I do rozporządzenia wykonawczego stanowią:

„Klasyfikacja towarów w [CN] podlega następującym regułom:

[…]

[…]”.

12

Część druga owego załącznika I, zatytułowana „Tabela stawek celnych”, obejmuje między innymi sekcję VII, zatytułowaną „Tworzywa sztuczne i artykuły z nich; kauczuk i artykuły z kauczuku”. Owa sekcja VII obejmuje między innymi dział 39 CN, zatytułowany „Tworzywa sztuczne i artykuły z nich”. Zgodnie z uwagą 2 lit. x) do tego działu wskazano, że dział ów nie obejmuje „artykułów objętych działem 94 (na przykład mebli, lamp i urządzeń oświetleniowych, podświetlanych znaków, prefabrykowanych budynków).

13

W drugiej części CN znajduje się także sekcja XI, zatytułowana „Materiały i artykuły włókiennicze”. Zgodnie z uwagą 1 lit. s) do tej sekcji ta ostatnia nie obejmuje „artykułów objętych działem 94 (na przykład mebli, pościeli, lamp i opraw oświetleniowych). Rzeczona sekcja obejmuje między innymi dział 63 CN, zatytułowany „Pozostałe gotowe artykuły włókiennicze; zestawy; odzież używana i używane artykuły włókiennicze, szmaty”. Zgodnie z uwagą 1 do działu 63 jego poddział I, zatytułowany „Pozostałe gotowe artykuły włókiennicze”, odnosi się do „artykułów gotowych z dowolnych tekstyliów”.

14

Owa część druga obejmuje również sekcję XX, zatytułowaną „Artykuły przemysłowe różne”, w której zawarto dział 94 CN, zatytułowany „Meble; pościel, materace, stelaże pod materace, poduszki i podobne wypychane artykuły wyposażeniowe; lampy i oprawy oświetleniowe, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; podświetlane znaki, podświetlane tablice i tabliczki i tym podobne; budynki prefabrykowane”.

15

Zgodnie z uwagami 1–3 do owego działu 94 CN:

[…]

16

Wskazany dział 94 obejmuje między innymi pozycję 9401, która ma następujące brzmienie:

17

W okresie między sierpniem 2015 r. a czerwcem 2017 r. skarżąca w postępowaniu głównym dokonała zgłoszenia w ramach podpozycji CN 94019080 towarów określonych jako „siatka do produkcji kieszeni w tylnej części siedzeń – Bend and net” (zwanej dalej „siatką do produkcji kieszeni”) i „osłona siedzenia – Skirt assy” (zwana dalej „osłoną siedzenia”), zaklasyfikowanych jako części siedzeń samochodowych, w celu dopuszczenia ich do swobodnego obrotu.

18

W wyniku kontroli po zwolnieniu towarów spornych zgłoszeń organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że towary te nie powinny zostać zaklasyfikowane do podpozycji CN 94019080 i decyzją z dnia 13 lipca 2018 r. nakazał skarżącej w postępowaniu głównym zapłatę kwoty 298810,52 EUR tytułem należności celnych od tych towarów, powiększonej o odsetki za zwłokę. Zdaniem tego organu produkt „siatka do produkcji kieszeni” należy zaklasyfikować do podpozycji CN 63079010, obejmującej pozostałe artykuły dziane, a produkt „osłona siedzenia” do podpozycji CN 39269097, obejmującej pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych, ponieważ produkty te nie mogą zostać uznane za części do siedzeń samochodowych i powinny zostać zakwalifikowane jako akcesoria.

19

Ministerstwo finansów w charakterze organu podatkowego drugiej instancji oddaliło odwołanie skarżącej od tej decyzji organu jako bezzasadne. Ministerstwo to wskazało, że pozycja CN 9401, która obejmuje części siedzeń, nie ma zastosowania do akcesoriów tego rodzaju co wskazane produkty. Zdaniem tego organu z jednej strony osłona siedzenia nie stanowi bowiem elementu konstrukcyjnego, bez którego siedzenie nie mogłoby pełnić swojej podstawowej i głównej funkcji, a z drugiej strony siatka do produkcji kieszeni, która została przymocowana do osłony z tworzyw sztucznych tylnej części siedzenia pojazdu, pełni jedynie funkcję dodatkową służącą do przechowywania małych przedmiotów, w związku z czym bez tej siatki siedzenie zachowa wszystkie swoje główne funkcje.

20

Wyrokiem z dnia 23 czerwca 2020 r. Upravno sodišče (sąd administracyjny, Słowenia) potwierdził klasyfikację taryfową dokonaną przez organy podatkowe. Sąd ten uznał w szczególności, że okoliczność, iż towar jest przeznaczony wyłącznie do określonego modelu maszyny lub przedmiotu, nie ma decydującego znaczenia dla celów zakwalifikowania tego towaru jako „części” lub „akcesorium”.

21

Skarżąca w postępowaniu głównym wniosła rewizję od tego wyroku do sądu odsyłającego. Twierdzi ona, że produkty sporne w postępowaniu głównym powinny zostać zaklasyfikowane do podpozycji CN 94019080 z tego względu, że osłona siedzenia nie jest produktem mogącym mieć zastosowanie ogólne ani produktem podobnym z tworzyw sztucznych, który byłby objęty działem CN 39. Ponadto siatka do produkcji kieszeni nie jest artykułem włókienniczym wchodzącym w zakres pozycji 63 CN. Zdaniem skarżącej obydwa produkty są wyłącznie wykorzystywane do siedzeń samochodowych, a w przypadku niezamontowania na tych siedzeniach nie pełnią samodzielnej funkcji użytkowej. Skarżąca podnosi również, że bez zainstalowania osłony na siedzeniu nie ma możliwości używania samego siedzenia, ponieważ nie chodzi o estetyczne lub zamienne akcesorium, lecz o dodatkową funkcję siedzenia, a mianowicie umocnienie i ochronę samej jego struktury, która jest kluczowa pod względem bezpieczeństwa. Podobnie siatka do produkcji kieszeni również nie jest estetycznym lub zamiennym akcesorium siedzenia, lecz posiada dodatkową funkcję wzmacniającą i zabezpieczającą.

22

Postanowieniem z dnia 18 listopada 2020 r. sąd odsyłający dopuścił rewizję wskazanego wyroku.

23

Co się tyczy produktu „siatka do produkcji kieszeni” sąd ten zauważa, że produkt ten ma postać dzianej, elastycznej siatki o wielkości 30 na 20 cm, wytwarzanej z syntetycznych włókien ciągłych, w kolorze czarnym, do której na całej długości przyszyta jest po jednej stronie taśma z tworzywa sztucznego służąca do przymocowania jej do tylnej części siedzenia samochodowego. W odniesieniu do produktu „osłona siedzenia” ów sąd wskazuje, że jest on wykonany z tworzywa sztucznego, pokryty filcem i umieszcza się go na tylnej części siedzenia samochodu oraz pod siedzeniem w celu zabezpieczenia jego wewnętrznej części.

24

Zdaniem sądu odsyłającego klasyfikacja produktów będących przedmiotem postępowania głównego w ramach CN zależy od wykładni pojęcia „części”, o którym mowa w pozycji CN 9401, a zatem od wykładni prawa Unii. W tym względzie sąd odsyłający zastanawia się nad kwestią, czy pojęcie to ma taki sam zakres jak pojęcie zawarte w innych działach CN, które było już przedmiotem wykładni Trybunału, co oznaczałoby, że część siedzenia stanowi jedynie produkt, bez którego siedzenie nie mogłaby pełnić swojej podstawowej i głównej funkcji. W tym kontekście sąd odsyłający zauważa, że wykładnia pojęcia „części” w rozumieniu działu CN 94 szersza niż wykładnia wynikająca z orzecznictwa Trybunału mogłaby wynikać z not wyjaśniających do HS.

25

W tej sytuacji Vrhovno sodišče (sąd najwyższy, Słowenia) postanowił zawiesić postępowanie i przedłożyć Trybunałowi następujące pytania prejudycjalne:

26

Poprzez pytanie pierwsze sąd odsyłający dąży w istocie do ustalenia, czy pozycję CN 9401 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „części” siedzenia samochodowego obejmuje towary, które nie są niezbędne do tego, aby takie siedzenie mogło spełniać swoją funkcję.

27

Na wstępie należy przypomnieć, że zadanie Trybunału związane ze skierowanym do niego pytaniem prejudycjalnym w zakresie klasyfikacji taryfowej polega przede wszystkim na wyjaśnieniu sądowi odsyłającemu kryteriów, których zastosowanie pozwoli temu sądowi na prawidłowe zaklasyfikowanie spornych produktów w ramach CN, a nie na dokonaniu tej klasyfikacji we własnym zakresie. Owa kwalifikacja wynika bowiem z ustalenia czysto faktycznego, które nie jest zadaniem Trybunału w ramach odesłania prejudycjalnego (wyrok z dnia 20 października 2022 r., Mikrotīkls, C‑542/21, EU:C:2022:814, pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo).

28

Należy również wskazać, że zgodnie z regułą 1 ogólnych reguł interpretacji CN klasyfikacja towarów jest dokonywana zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów tej nomenklatury. W interesie pewności prawa i ułatwienia kontroli decydującego kryterium dla klasyfikacji taryfowej towarów należy poszukiwać zasadniczo w ich obiektywnych cechach i właściwościach, takich jak określone w treści pozycji CN oraz uwag do sekcji lub działów (wyrok z dnia 20 października 2022 r., Mikrotīkls, C‑542/21, EU:C:2022:814, pkt 22 i przytoczone tam orzecznictwo).

29

Ponadto Trybunał wielokrotnie orzekał, że pomimo iż noty wyjaśniające do HS i do CN nie mają mocy wiążącej, to jednak stanowią one ważne instrumenty służące zapewnieniu jednolitego stosowania Wspólnej taryfy celnej oraz, jako takie, stanowią pomocne wskazówki dla jej interpretacji (wyrok z dnia 20 października 2022 r., Mikrotīkls, C‑542/21, EU:C:2022:814, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo).

30

W odniesieniu do pozycji CN 9401 należy stwierdzić, że jej brzmienie obejmuje siedzenia i ich części. Te ostatnie należą do podpozycji 940190, zatytułowanej „części”, i są klasyfikowane do jednej z trzech przewidzianych w tym celu ośmiocyfrowych podpozycji szczegółowych. Należy również stwierdzić, że towary będące przedmiotem postępowania głównego, a mianowicie „siatka do produkcji kieszeni” i „osłona siedzenia”, nie zostały wymienione w żadnej z tych ośmiocyfrowych podpozycji.

31

Nomenklatura scalona nie definiuje pojęcia „części” w rozumieniu pozycji CN 9401. Należy również wskazać, że uwaga 3 lit. A) do działu 94 CN, dotycząca arkuszy lub płyt ze szkła, z marmuru lub z innego kamienia względnie z dowolnego innego materiału wymienionego w dziale 68 lub 69, czyli produktów innych niż będące przedmiotem postępowania głównego, nie pozwala na wyciągnięcie użytecznych wskazówek co do interpretacji tego pojęcia. Ponadto noty wyjaśniające do CN mające znaczenie w ramach sporu w postępowaniu głównym, które zostały przyjęte przez Komisję na podstawie art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2658/87 i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 4 marca 2015 r. (Dz.U. 2015, C 76, s. 1), nie zawierają żadnych uściśleń dotyczących tego pojęcia.

32

Noty wyjaśniające do HS w brzmieniu z 2012 r. wskazują, że dział 94 obejmuje jedynie części towarów, nawet w stanie surowym, objętych pozycjami od 9401 do 9403 oraz 9405, jeśli są identyfikowalne poprzez ich kształt lub inne szczególne cechy jako części przeznaczone wyłącznie lub głównie do artykułów objętych wyżej wymienionymi pozycjami, o ile nie są gdzie indziej ujęte bardziej szczegółowo. Ponadto z not tych wynika, że pozycja 9401 obejmuje także rozpoznawalne części siedzisk, takie jak oparcia, siedzenia i podłokietniki oraz sprężyny spiralne montowane do tapicerki siedzenia. Noty wyjaśniające do HS w wersji z 2017 r. wyjaśniają, że pokrowce przeznaczone do trwałego zamocowania do siedzeń lub oparć siedzeń są również objęte pozycją 9401 jako „części” siedzeń.

33

Z orzecznictwa Trybunału rozwiniętego w kontekście działów CN 84 i 85 sekcji XVI oraz działu CN 90 sekcji XVIII wynika, że pojęcie „części” zakłada istnienie całości, dla której funkcjonowania części te są niezbędne. Z owego orzecznictwa wynika, że dla celów zaklasyfikowania towaru jako „części” w rozumieniu wskazanych działów nie jest wystarczające wykazanie, że bez owego towaru maszyna lub urządzenie nie byłyby w stanie wykonać zadań, dla których zostały przeznaczone. Należy ponadto wykazać, że mechaniczne lub elektryczne funkcjonowanie danej maszyny lub urządzenia jest uzależnione od owego towaru (wyrok z dnia 8 grudnia 2016 r., Lemnis Lighting, C‑600/15, EU:C:2016:937, pkt 48 i przytoczone tam orzecznictwo).

34

Trybunał orzekł również, że w interesie spójnego i jednolitego stosowania wspólnej taryfy celnej pojęcie „części” w rozumieniu danego działu CN należy definiować w sposób ten sam co wynikający z orzecznictwa dotyczącego innych działów CN (zob. podobnie wyroki: z dnia 12 grudnia 2013 r., HARK, C‑450/12, EU:C:2013:824, pkt 37; z dnia 8 grudnia 2016 r., Lemnis Lighting, C‑600/15, EU:C:2016:937, pkt 52; z dnia 15 maja 2019 r., Korado, C‑306/18, EU:C:2019:414, pkt 44).

35

Ponadto Trybunał wyjaśnił już, że ta definicja pojęcia „części” ma zastosowanie również w kontekście działu 94 CN. Trybunał uznał zatem, że pojęcie „części” lamp i opraw oświetleniowych w rozumieniu pozycji CN 9405 nie obejmuje towarów, które nie są niezbędne do funkcjonowania tych urządzeń (zob. podobnie wyrok z dnia 8 grudnia 2016 r., Lemnis Lighting, C‑600/15, EU:C:2016:937, pkt 51–53).

36

To samo dotyczy „części” siedzeń w rozumieniu pozycji 9401 CN.

37

W związku z tym towary mogą zostać uznane za „części” siedzeń w rozumieniu tej pozycji jedynie pod warunkiem, że są one niezbędne do tego, aby omawiane siedzenia mogły spełniać swoją funkcję.

38

Wspomniana przez sąd odsyłający okoliczność, zgodnie z którą z not wyjaśniających do HS dotyczących pozycji 9401 wynika, że pozycja ta obejmuje również podłokietniki, nie podważa wniosku sformułowanego w poprzednim punkcie. Jak bowiem podkreśliła Komisja w swoich uwagach na piśmie, siedzenie może być zaprojektowane na różne sposoby i obejmuje co do zasady nie tylko część, na której osoba rzeczywiście siedzi, ale również oparcie lub podłokietniki wspierające plecy lub ramiona osoby siedzącej na nim. Tego rodzaju elementy stanowią zatem integralną część specyficznie zaprojektowanego siedzenia i są w związku z tym istotnym elementem jego struktury. W związku z tym elementy te stają się niezbędne do tego, aby tego rodzaju siedzenie mogło pełnić swoją funkcję. Dotyczy to również pokrowców przeznaczonych do trwałego zamocowania do siedzeń lub oparć siedzeń, które są wyraźnie wymienione w notach wyjaśniających do HS w wersji z 2017 r. jako „części” siedzeń w rozumieniu tej pozycji.

39

W niniejszej sprawie z ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd odsyłający nie wynika, że towary rozpatrywane w postępowaniu głównym są niezbędne do tego, aby siedzenie pojazdu samochodowego mogło spełniać swoją funkcję, co podlega jednak zweryfikowaniu przez ten sąd. Po przeprowadzeniu tej weryfikacji pod kątem obiektywnych cech tych towarów do sądu odsyłającego należeć będzie dokonanie ich klasyfikacji taryfowej.

40

W tych okolicznościach na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć, że pozycję CN 9401 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „części” siedzenia samochodowego nie obejmuje towarów, które nie są niezbędne do tego, aby takie siedzenie mogło spełniać swoją funkcję.

41

Ze względu na odpowiedź udzieloną na pytanie pierwsze nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na pytanie drugie.

42

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniach głównych, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (dziesiąta izba) orzeka, co następuje:

Pozycję 9401 Nomenklatury scalonej, zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1101/2014 z dnia 16 października 2014 r., rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/1754 z dnia 6 października 2015 r. i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/1821 z dnia 6 października 2016 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

pojęcie „części” siedzenia samochodowego nie obejmuje towarów, które nie są niezbędne do tego, aby takie siedzenie mogło spełniać swoją funkcję.