POSTANOWIENIE SĄDU (czwarta izba)

z dnia 7 września 2021 r. ( *1 )

Postępowanie – Ustalenie kosztów

W sprawie T‑163/20 DEP

Isopix SA, z siedzibą w Ixelles (Belgia), którą reprezentował P. van den Bulck, adwokat,

strona skarżąca,

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu, który reprezentowali K. Wójcik i E. Taneva, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot wniosek o ustalenie kosztów w następstwie postanowienia z dnia 29 października 2020 r., Isopix/Parlament (T‑163/20, niepublikowanego, EU:T:2020:527),

SĄD (czwarta izba),

w składzie: S. Gervasoni, prezes, L. Madise i J. Martín y Pérez de Nanclares (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: E. Coulon,

wydaje następujące

Postanowienie ( 1 )

[…]

Co do prawa

[…]

W przedmiocie wysokości honorariów adwokackich podlegających zwrotowi

[…]

40

W czwartej kolejności należy zauważyć, że znaczenie sporu z punktu widzenia prawa Unii było znikome, gdyż postępowanie główne (T‑163/20) i postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych (T‑163/20 R i T‑163/20 R II) nie dotyczyły nowych ani szczególnie złożonych kwestii. Ich analiza również nie miała znaczenia dla rozwoju prawa Unii. W tym względzie, wbrew temu, co twierdzi skarżąca, okoliczność, że prezes Sądu rzadko postanawia o zawieszeniu wykonania aktu wydanego przez instytucję Unii, sama w sobie nie przesądza o szczególnym znaczeniu sprawy z punktu widzenia prawa Unii.

41

Należy też oddalić argument skarżącej dotyczący trudności sprawy wynikającej z nietypowego charakteru decyzji prezesa Sądu o zawieszeniu wykonania pierwszego i drugiego zaskarżonego aktu. Jak bowiem słusznie zauważa Parlament, nietypowy charakter, jaki według skarżącej mają takie orzeczenia, oznacza jedynie, że uzyskanie zawieszenia wykonania aktu instytucji Unii jest trudniejsze niż uzyskanie oddalenia wniosku o zawieszenie; okoliczność ta niekoniecznie jednak powoduje trudności po stronie prawników skarżącej pod względem nakładu pracy lub złożoności kwestii prawnych podniesionych w sprawach T‑163/20, T‑163/20 R i T‑163/20 R II. W tym względzie należy zauważyć, że postanowienie z dnia 25 maja 2020 r., Isopix/Parlament (T‑163/20 R i T‑163/20 R II, niepublikowane, EU:T:2020:215), opiera się na utrwalonym orzecznictwie mającym zastosowanie do ustalenia, czy w okolicznościach niniejszej sprawy wnioski skarżącej o zastosowanie środków tymczasowych powinny zostać uwzględnione. W związku z tym analiza przesłanek uwzględnienia wniosków skarżącej o zastosowanie środków tymczasowych była skoncentrowana bardziej na kwestiach faktycznych niż prawnych, skutkiem czego wkład tej analizy w rozwój prawa Unii pozostał ograniczony.

42

To samo dotyczy argumentu skarżącej, zgodnie z którym trudność sprawy wynikała z napiętych terminów, w jakich musieli pracować jej prawnicy. Otóż nawet przy uwzględnieniu okoliczności, że prawnicy skarżącej musieli pracować w napiętych terminach, nie wpływa to ani na nakład ich pracy, ani złożoność podniesionych kwestii prawnych.

[…]

W przedmiocie kosztów przesyłki kurierskiej

59

Zdaniem skarżącej wysokość honorariów adwokackich należy podwyższyć o kwotę 352,48 EUR za przesłanie do sekretariatu Sądu dokumentów umożliwiających pilne utworzenie konta e‑Curia w celu złożenia, między innymi, wniosku o zastosowanie środków tymczasowych. Na poparcie tego argumentu skarżąca przedstawiła fakturę wystawioną przez firmę kurierską w dniu 31 marca 2020 r., czyli dwa dni przed złożeniem skargi w sprawie T‑163/20 i wniosku o zastosowanie środków tymczasowych w sprawie T‑163/20 R.

60

Parlament kwestionuje niezbędność poniesienia tych kosztów, a tym samym konieczność ich zwrotu.

61

Należy zauważyć, podobnie jak Parlament, że utworzenie konta e‑Curia wymaga między innymi posiadania przez pełnomocników lub adwokatów lub radców prawnych uprawnień do występowania przed sądami państwa członkowskiego lub innego państwa będącego stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Konto e‑Curia jest otwierane na nazwisko adwokata lub radcy prawnego, którzy o to wystąpili i którzy mogą korzystać z niego w odniesieniu do każdej sprawy, obecnej lub przyszłej, wniesionej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

62

Należy też stwierdzić, że w każdym wypadku skarżąca mogła przesłać do sekretariatu Sądu dokumenty niezbędne do zakończenia procesu tworzenia konta e‑Curia już po złożeniu aktów wymienionych w pkt 59 powyżej. W warunkach korzystania z aplikacji e‑Curia przyjętych przez sekretarza Sądu w szczególności na podstawie art. 8 decyzji Sądu z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie składania i doręczania pism procesowych za pośrednictwem aplikacji e‑Curia (Dz.U. 2018, L 240, s. 72) przewidziano bowiem specjalną procedurę umożliwiającą tymczasowe utworzenie konta e‑Curia w celu składania pism procesowych do Sądu. W związku z tym jeżeli przedstawiciel, który spełnia warunki utworzenia konta, nie podjął w stosownym czasie czynności niezbędnych do jego utworzenia przed upływem terminu wyznaczonego na wniesienie do Sądu pisma procesowego, ma on możliwość utworzenia tymczasowo konta w celu złożenia tego pisma zgodnie z procedurą specjalną. W tym względzie, aby utworzenie konta zostało zatwierdzone przez sekretariat Sądu, przedstawiciel powinien doręczyć dokumenty wymagane do zakończenia procesu tworzenia konta w terminie 10 dni od złożenia pisma procesowego przez e‑Curia.

63

W świetle powyższego koszty przesyłki kurierskiej poniesione w niniejszej sprawie przez skarżącą nie mogą zostać uznane za niezbędne do celów postępowania głównego w sprawie T‑163/20 i postępowania w przedmiocie środków tymczasowych w sprawie T‑163/20 R w rozumieniu art. 140 lit. b) regulaminu postępowania.

[…]

 

Z powyższych względów

SĄD (czwarta izba)

postanawia, co następuje:

 

Łączną kwotę kosztów, jakie Parlament Europejski musi zwrócić Isopix SA, ustala się na 25490 EUR.

 

Sporządzono w Luksemburgu w dniu 7 września 2021 r.

Sekretarz

E. Coulon

Prezes

S.Gervasoni


( *1 ) Język postępowania: francuski.

( 1 ) Poniżej zostały odtworzone jedynie te punkty postanowienia, których publikację Sąd uznał za wskazaną.