Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2020 r. – OL / Rada

(Sprawa T-714/20)

(2021/C 44/73)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: OL (przedstawiciele: adwokaci J. Viñals Camallonga, J. Iriarte Ángel i E. Delage González)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi w obecnym brzmieniu w zakresie, w jakim odnosi się ona do skarżącej lub może jej dotyczyć.

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających w obecnym brzmieniu w zakresie, w jakim odnosi się ono do skarżącej lub może jej dotyczyć.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie stanu faktycznego, na którym opierały się kwestionowane ograniczenia w momencie ich przedłużenia, ponieważ w odniesieniu do skarżącej przedłużono je bez rzeczywistych podstaw faktycznych i dowodów.

2.	Zarzut drugi dotyczy niedopełnienia obowiązku uzasadnienia, ponieważ zaskarżone przepisy nie zawierają w odniesieniu do skarżącej prawidłowego uzasadnienia, co uniemożliwia jej właściwe przygotowanie swojej obrony.

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia praw człowieka dotyczących wolności wypowiedzi, zważywszy, że domniemane wypowiedzi, apele i deklaracje, które przypisuje się skarżącej wchodzą w zakres tych praw człowieka.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej w zakresie odnoszącym się do uzasadnienia aktów, braku rzeczywistego wsparcia faktycznego dla przytaczanych przez Radę powodów oraz praw dotyczących wolności wypowiedzi, prawa do obrony i prawa własności, jako że w momencie przedłużenia obowiązywania zaskarżonych przepisów nie zastosowano się do konieczności przedstawienia rzeczywistych dowodów i nie dochowano wymogu przedstawienia uzasadnienia, co przekłada się na pozostałe prawa.

5.	Zarzut piąty dotyczy naruszenia prawa własności w powiązaniu z zasadą proporcjonalności, zważywszy, że do doszło do ograniczenia tego prawa i to w sposób nieproporcjonalny.

6.	Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasady równego traktowania, ponieważ bez powodu doszło do naruszenia pozycji konkurencyjnej skarżącej.

7.	Zarzut siódmy dotyczy nadużycia władzy, ponieważ istnieją obiektywne, precyzyjne i spójne przesłanki pozwalające na ustalenie, że nałożenie i przedłużenie sankcji służyło celom innym niż te utrzymywane przez Radę.