—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 430/2013 z dnia 19 sierpnia 2020 r. nakładającego ponownie ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i z żeliwa sferoidalnego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co. Ltd, w związku z wyrokiem Sądu w sprawie T-650/17 (1); oraz

—

obciążenie Europejskiej Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (2) („rozporządzenia podstawowego”) oraz ogólnej zasady niedziałania prawa wstecz. Skarżący podnoszą, iż na podstawie art. 10 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oraz zważywszy, że zaskarżone rozporządzenie weszło w życie w dniu 22 sierpnia 2020 r., można było nałożyć cła wyłącznie w odniesieniu do produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu od dnia 22 sierpnia 2020 r. Przepisy zaskarżonego rozporządzenia, które przewidują nałożenie i pobór ceł od dnia 15 maja 2013 r, naruszają zatem, zdaniem skarżących, art. 10 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oraz ogólną zasadę niedziałania prawa wstecz.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia ogólnej zasady niedziałania wstecz aktów Unii oraz ogólnej zasady pewności prawa.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że poprzez przyjęcie zaskarżonego rozporządzenia Komisja naruszyła art. 266 TFUE, ponieważ nie wdrożyła środków niezbędnych do zastosowania się do wyroku Sądu w sprawie T-650/17. W szczególności, ponownie nakładając cła od dnia 15 maja 2013 r., zdaniem skarżących, zaskarżone rozporządzenie pominęło fakt, że w wyroku tym stwierdzono nieważność rozporządzenia (UE) 2017/1146 (3) w całości w zakresie w jakim dotyczyło ono spółki Jinan Meide Casting Co., Ltd. („JMCC”), co skutkowało usunięciem z porządku prawnego Unii nałożonych ceł.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że poprzez nałożenie ceł z mocą wsteczną, zamiast zdecydowania się na łagodniejsze rozwiązanie polegające na nałożeniu ceł tylko w odniesieniu do przyszłości, Komisja przekroczyła granicę tego, co konieczne dla zapewnienia wykonania wyroku Sądu w sprawie T-650/17, z naruszeniem zasady proporcjonalności oraz art. 5 ust. 1 i 4 TUE.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza prawo do skutecznego środka prawnego, które stanowi ogólną zasadę prawa Unii zapisaną w art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Zdaniem skarżących najbardziej bezpośrednim skutecznym środkiem prawnym w odniesieniu do niezgodnego z prawem nałożenia ceł na przywóz ich produktów było uzyskanie stwierdzenia nieważności, a tym samym pełnego odszkodowania z tytułu nienależnie pobranych ceł.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że za pomocą zaskarżonego rozporządzenia Komisja nałożyła cło za okres, w odniesieniu do którego takie cło jest wykluczone zgodnie z art. 103 unijnego kodeksu celnego (4), który przewiduje trzyletni termin przedawnienia rozpoczynający bieg od daty przywozu w celu poboru tych ceł.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że rejestracja przywozu produktów wytwarzanych przez JMCC nie dawała Komisji podstaw do nałożenia ceł z mocą wsteczną w niniejszej sprawie. Zdaniem skarżących Komisja nie była również uprawniona w zakresie nałożenia obowiązku rejestracji z naruszeniem art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.