—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 3013 final z dnia 4 maja 2020 r. doręczonej stronie skarżącej w dniu 5 maja 2019 r. wydanej na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 1/2003 w toku dochodzenia w sprawie AT.40628 – Facebook Data-related practices;

—

ewentualnie: (i) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w zakresie, w jakim wymaga przedstawienia wewnętrznych dokumentów niemających znaczenia dla dochodzenia; lub (ii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w celu umożliwienia niezależnym specjalistom z dziedziny prawa EOG przeprowadzenia „ręcznego” przeglądu dokumentów, do których odnosi decyzja Facebook Data-related practices w celu wyłączenia z obowiązku przedstawienia dokumentów, tych które są w oczywisty sposób nieistotne dla dochodzenia lub które są dokumentami osobistymi; lub (iii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Facebook Data-related practices w zakresie, w jakim w jakim wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia nieistotnych dla sprawy dokumentów o charakterze osobistym lub prywatnym;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionym przez skarżącą.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices nie przedstawia przedmiotu dochodzenia Komisji w sposób wystarczająco jasny i spójny, co jest sprzeczne z wymogami art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003, art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz narusza prawo Facebooka do obrony i prawo do dobrej administracji.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices, w zakresie w jakim wymaga przedstawienia dokumentów, z których wyraźna większość składa się z dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy lub o charakterze osobistym, narusza zasadę konieczności przewidzianą art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 lub narusza prawo Facebooka do obrony lub stanowi nadużycie władzy.

3.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices wymagając przedstawienia tak wielu dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy lub dokumentów do charakterze osobistych (np.: korespondencja dotycząca kwestii zdrowotnych pracowników i ich rodzin; korespondencji w trakcie urlopu okolicznościowego ze względu na śmierć członka rodziny; korespondencja dotycząca testamentów, kurateli, opieki nad małoletnimi, osobistych inwestycji finansowych; podania o pracę i referencje; oceny wewnętrzne oraz dokumenty oceniające zagrożenia bezpieczeństwa dla siedziby i pracowników Facebooka), narusza podstawowe prawo do prywatności, zasadę proporcjonalności i podstawowe prawo do dobrej administracji. W konsekwencji zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices narusza podstawowe prawo do prywatności chronione przez art. 7 Karty praw podstawowych. Decyzja Facebook Data-related practices narusza również zasadę proporcjonalności, ponieważ jej zakres jest zbyt szeroki i nie precyzuje w wystarczający sposób przedmiotu dochodzenia Komisji.

4.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Facebook Data-related practices nie wyjaśnia, w jaki sposób ustanowione w niej warunki wyszukiwania dokumentów będą wyszukiwały wyłącznie dokumenty, które są konieczne i mają znaczenie dla dochodzenia Komisji lub dlaczego nie jest dozwolona kontrola znaczenie dokumentów dla sprawy przez niezależnych specjalistów z dziedziny prawa EOG, ani też nie wyjaśnia lub nie ustanawia spełniającego wymogi prawne „biura danych” (ang. data room) dla dokumentów o charakterze osobistym lub dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy, w związku z czym zawiera niewystarczające uzasadnienie, co stanowi naruszenie art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 i art. 296 TFUE.