Sprawa C‑79/20 P

Yieh United Steel Corp.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 kwietnia 2022 r.

Odwołanie – Dumping – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/1429 – Przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu – Ostateczne cło antydumpingowe – Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 – Artykuł 2 – Obliczanie wartości normalnej – Obliczanie kosztu produkcji – Straty w produkcji – Odmowa odliczenia wartości złomu – Ustalenie wartości normalnej na podstawie sprzedaży produktu podobnego z przeznaczeniem na konsumpcję krajową – Wyłączenie z podstawy obliczenia służącej ustaleniu wartości normalnej sprzedaży dokonanej na rynku wewnętrznym kraju wywozu, jeżeli dotyczy ona produktów przeznaczonych na wywóz

Odwołanie – Zarzuty – Błędna ocena okoliczności faktycznych i dowodów – Niedopuszczalność – Kontrola przez Trybunał oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia – Zarzut przeinaczenia okoliczności faktycznych – Konieczność wskazania w precyzyjny sposób przeinaczonych okoliczności oraz wykazania błędów w analizie, które doprowadziły do tego przeinaczenia – Konieczność przeinaczenia w oczywisty sposób wynikającego z akt sprawy

(art. 256 ust. 1 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)

(zob. pkt 52–54, 60, 84–85)
Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Wybór metody obliczania – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Kontrola sądowa – Zakres – Granice

(rozporządzenie Rady nr 1225/2009)

(zob. pkt 55–58, 61)
Odwołanie – Zarzuty – Wymóg wystąpienia z konkretnym zarzutem wobec elementu rozumowania Sądu

[art. 256 TFUE, statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 168 § 1 lit. d), art. 169 § 2]

(zob. pkt 76–78)
Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Jednolita wykładnia – Rozbieżności między różnymi wersjami językowymi – Uwzględnienie ogólnej systematyki i celu danego uregulowania

(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 2)

(zob. pkt 99)
Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Metody – Wykładnia w świetle umów międzynarodowych zawartych przez Unię – Wykładnia rozporządzenia nr 1225/2009 w świetle porozumienia antydumpingowego GATT z 1994 r.

[Porozumienie w sprawie stosowania art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (porozumienie antydumpingowe z 1994 r.); rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 2]

(zob. pkt 101–102)
Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Cena stosowana w zwykłym obrocie handlowym – Cena produktu podobnego z przeznaczeniem na konsumpcję krajową – Pojęcie z przeznaczeniem na konsumpcję – Produkt podobny sprzedawany na rynku wewnętrznym kraju wywozu a następnie przeznaczony na wywóz – Wyłączenie – Przesłanka – Występowanie obiektywnego łącznika między sprzedażą produktu podobnego na ryku krajowym a ostatecznym przeznaczeniem produktu – Ciężar dowodu spoczywający na Komisji – Faktyczna wiedza sprzedawcy co do ostatecznego przeznaczenia danego produktu – Brak znaczenia

(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 1, 2)

(zob. pkt 103–144)

Streszczenie

W następstwie skargi złożonej przez Eurofer, Europejskie Stowarzyszenie Stali, Komisja Europejska przyjęła, po zakończeniu dochodzenia, rozporządzenie wykonawcze 2015/1429 ( 1 ) (zwane dalej „spornym rozporządzeniem”) nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu (zwanych dalej „produktem objętym postępowaniem”).

Yieh United Steel Corp. (zwana dalej „wnoszącą odwołanie”), spółka z siedzibą na Tajwanie, prowadząca działalność między innymi w zakresie produkcji i dystrybucji produktu objętego postępowaniem, wniosła do Sądu o stwierdzenie nieważności spornego rozporządzenia w dotyczącym ją zakresie. Powołała się w szczególności na naruszenie art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego ( 2 ), zgodnie z którym „wartość normalna” produktów objętych cłem antydumpingowym jest zazwyczaj ustalana na podstawie sprzedaży produktu podobnego, z przeznaczeniem na konsumpcję krajową. W tym względzie wnosząca odwołanie zakwestionowała w szczególności odmowę uwzględnienia przez Komisję, w celu ustalenia wartości normalnej, niektórych transakcji sprzedaży produktu objętego postępowaniem niezależnemu nabywcy w kraju wywozu (zwanych dalej „omawianą sprzedażą”) z tego tylko powodu, że produkt objęty postępowaniem został wywieziony przez rzeczonego klienta po tej sprzedaży, podczas gdy Komisja nie wykazała, że wnosząca odwołanie miała zamiar nie przeznaczać tego produktu na konsumpcję krajową.

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2019 r. ( 3 ). (zwanym dalej „zaskarżonym wyrokiem”) Sąd oddalił skargę wniesioną przez wnoszącą odwołanie, orzekając w szczególności, że Komisja mogła odmówić uwzględnienia omawianej sprzedaży w celu ustalenia wartości normalnej, niezależnie od tego, czy producent eksportujący w chwili zawierania tej sprzedaży dysponował jakąkolwiek wiedzą na temat wywozu produktów objętych postępowaniem, jeżeli instytucja ta dysponuje obiektywnymi dowodami potwierdzającymi, że sprzedaż ta była w rzeczywistości sprzedażą na wywóz.

Trybunał w wydanym w postępowaniu odwoławczym wyroku utrzymał w mocy wyrok Sądu, przedstawiając jednocześnie wyjaśnienia dotyczące wyrażenia „z przeznaczeniem na konsumpcję” użytego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

Ocena Trybunału

Na wstępie Trybunał przypominał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego do celów ustalenia wartości normalnej nie uwzględnia się sprzedaży krajowej w kraju wywozu, jeżeli produkty będące przedmiotem tej sprzedaży, nie są przeznaczone do konsumpcji krajowej, lecz do innego celu, takiego jak ich wywóz.

Trybunał zbadał w związku z tym kwestię, czy wyrażenie „z przeznaczeniem na konsumpcję” w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zakłada element subiektywny, w szczególności wstępowanie zamiaru lub faktycznej wiedzy sprzedawcy co do ostatecznego przeznaczenia produktu objętego postępowaniem.

W tym względzie Trybunał potwierdził stanowisko Sądu, opierając się w szczególności na brzmieniu, kontekście i celu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zgodnie z którym nie można przyjąć czysto subiektywnej wykładni pojęcia „sprzedaż produktu podobnego, z przeznaczeniem na konsumpcję krajową”. Niemniej jednak Trybunał wyjaśnił, że czysto „obiektywna” wykładnia tego pojęcia, przyjęta przez Sąd, oznaczałaby, że sam dowód, iż podmiot gospodarczy działający na dalszych etapach łańcucha dystrybucji dokonał wywozu produktów będących przedmiotem pierwotnej sprzedaży, wystarczyłby do tego, aby Komisja mogła uznać, że produkty te były w momencie ich pierwotnej sprzedaży „przeznaczone” na wywóz i w konsekwencji powinny zostać wyłączone z podstawy obliczenia służącej ustaleniu wartości normalnej.

Tymczasem zdaniem Trybunału taka czysto obiektywna wykładnia nie jest zgodna z zasadami przewidywalności i pewności prawa, ponieważ pozwoliłaby Komisji na nałożenie ceł antydumpingowych niezależnie od polityki cenowej producenta eksportującego i zobowiązywałaby go do dostosowania się do polityki marketingowej jego niezależnych klientów, której co do zasady nie jest on w stanie kontrolować.

W tym względzie, w szczególności w celu zagwarantowania przestrzegania tych zasad, Komisja może wykluczyć sprzedaż krajową z podstawy obliczenia służącej ustaleniu wartości normalnej tylko wtedy, gdy wykaże istnienie obiektywnego łącznika między tą sprzedażą a przeznaczeniem danego produktu innym niż konsumpcja krajowa. Wynika z tego, że Komisja powinna wykazać, iż z obiektywnych okoliczności towarzyszących tej sprzedaży, w tym przede wszystkim ceny, wynika, że produkty będące przedmiotem tej sprzedaży mają inne przeznaczenie niż konsumpcja krajowa, takie jak wywóz.

Jeżeli bowiem Komisja wykaże występowanie takich okoliczności związanych z pierwotną sprzedażą, można uznać, że odnośny producent eksportujący powinien był wiedzieć, w chwili zawarcia sprzedaży, że zgodnie z wszelkim prawdopodobieństwem ostatecznym przeznaczeniem danego produktu był wywóz, a nie konsumpcja krajowa.

W niniejszej sprawie Trybunał zauważył, że część sprzedaży krajowej wnoszącej odwołanie była przedmiotem bonifikat wywozowych, co stanowi obiektywną okoliczność towarzyszącą tej sprzedaży, związaną z jej ceną. Ponadto, biorąc również pod uwagę okoliczność, że najważniejszy klient wnoszącej odwołanie prowadził działalność głównie w sektorze wywozu produktu objętego postępowaniem i że sprzedaż wnoszącej odwołanie na rzecz tego klienta dotyczyła co do zasady produktów przeznaczonych na wywóz, a nie do konsumpcji krajowej, wnosząca odwołanie powinna była wiedzieć, w chwili zawarcia odnośnej sprzedaży, jakie było ostateczne przeznaczenie produktu objętego postępowaniem, to znaczy, iż najprawdopodobniej był nim wywóz.

W konsekwencji Trybunał orzekł, że Sąd nie naruszył prawa stwierdzając, iż Komisja mogła, nie popełniając przy tym oczywistego błędu w ocenie, pominąć omawianą sprzedaż w podstawie obliczenia służącej określaniu wartości normalnej w szczególności na podstawie art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1429 z dnia 26 sierpnia 2015 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu (Dz.U. 2015, L 224, s. 10).

( 2 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 2009, L 343, s. 51).

( 3 ) Wyrok z dnia 3 grudnia 2019 r.Yieh United Steel/Komisja (T‑607/15, EU:T:2019:831).