|
24.10.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 408/7 |
Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 sierpnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Bremen – Niemcy) – S / Familienkasse Niedersachsen-Bremen der Bundesagentur für Arbeit
(Sprawa C-411/20) (1)
(Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii - Swobodny przepływ osób - Równość traktowania - Dyrektywa 2004/38/WE - Artykuł 24 ust. 1 i 2 - Świadczenia z zakresu zabezpieczenia społecznego - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 4 - Świadczenia rodzinne - Wyłączenie obywateli innych państw członkowskich biernych zawodowo przez pierwsze trzy miesiące pobytu w przyjmującym państwie członkowskim)
(2022/C 408/08)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Finanzgericht Bremen
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: S
Strona pozwana: Familienkasse Niedersachsen-Bremen der Bundesagentur für Arbeit
Sentencja
Artykuł 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym obywatelowi Unii będącemu obywatelem innego państwa członkowskiego, który ustanowił miejsce zwykłego pobytu na terytorium pierwszego państwa członkowskiego i jest bierny zawodowo, ponieważ nie wykonuje tam działalności zarobkowej, odmawia się korzystania ze „świadczeń rodzinnych” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. j) tego rozporządzenia w związku z art. 1 lit. z) tego rozporządzenia w ciągu pierwszych trzech miesięcy pobytu na terytorium tego państwa członkowskiego, podczas gdy bierny zawodowo obywatel omawianego państwa członkowskiego korzysta z takich świadczeń również w ciągu pierwszych trzech miesięcy od chwili powrotu do tego państwa członkowskiego po skorzystaniu z prawa do przemieszczania się i pobytu w innym państwie członkowskim na podstawie prawa Unii.
Artykuł 24 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania do takiego uregulowania.