1)

Artykuł 32 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przyznaniu przez państwo członkowskie prawa gwarantowanego dostępu do sieci przesyłowych niektórym producentom energii elektrycznej, których instalacje wykorzystują miejscowe paliwa jako źródła energii pierwotnej w celu zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, o ile owo prawo gwarantowanego dostępu opiera się na obiektywnych i racjonalnych kryteriach i jest proporcjonalne do zamierzonego uzasadnionego celu, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.

2)

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że szereg środków wprowadzonych decyzją rządową, polegających na priorytetowym dysponowaniu przez operatora systemu, którego kapitał jest w większości własnością państwa, energią elektryczną wytwarzaną przez niektórych producentów energii elektrycznej, których instalacje wykorzystują miejscowe paliwa jako źródła energii pierwotnej, na gwarantowanym dostępie do sieci przesyłowych dla energii elektrycznej wytwarzanej przez instalacje wspomnianych producentów oraz na obowiązku świadczenia przez tych producentów na rzecz operatora systemu usług pomocniczych o określonej ilości megawatów, co uprawnia ich do dostarczania tej ilości po z góry ustalonych cenach, uznawanych za wyższe od cen rynkowych, może zostać uznany za „pomoc państwa” w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. W takiej sytuacji taki szereg środków należy uznać za nową pomoc, która jako taka podlega obowiązkowi uprzedniego zgłoszenia Komisji Europejskiej, zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.