1

W dniu 18 stycznia 2017 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania, Katjes Fassin GmbH & Co. KG, dokonała w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia unijnego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1)].

2

Znakiem towarowym, o którego rejestrację wystąpiono, jest oznaczenie słowne WONDERLAND, przy czym jego zgłoszenie obejmuje towary należące do klasy 30 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami.

3

Zgłoszenie znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej nr 2017/017 z dnia 26 stycznia 2017 r.

4

W dniu 22 marca 2017 r. Haribo The Netherlands & Belgium BV wniosło na podstawie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 46 rozporządzenia 2017/1001) sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND dla wszystkich towarów objętych zgłoszeniem.

5

Sprzeciw został oparty w szczególności na wcześniejszym słownym znaku towarowym Beneluksu WONDERMIX, zarejestrowanym w dniu 1 lipca 2015 r. pod numerem 974248 i oznaczającym towary należące do klasy 30.

6

W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001].

7

W dniu 7 września 2018 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw z uwagi na istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego Beneluksu dla wszystkich towarów objętych zgłoszeniem znaku towarowego WONDERLAND.

8

W dniu 6 listopada 2018 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania, działając na podstawie art. 66–71 rozporządzenia 2017/1001, wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.

9

Decyzją z dnia 8 lipca 2019 r. (sprawa R 2164/2018‑4) Czwarta Izba Odwoławcza EUIPO częściowo uchyliła decyzję Wydziału Sprzeciwów w zakresie, w jakim stwierdzono w niej istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do niektórych towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym, i utrzymała w mocy decyzję Wydziału Sprzeciwów w zakresie, w jakim w odniesieniu do pozostałych towarów Wydział Sprzeciwów stwierdził istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

10

W dniu 12 września 2019 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania wniosła do Sądu skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej w zakresie, w jakim stwierdzono w niej istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do części spornych towarów.

11

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, niepublikowanym, EU:T:2020:334), Sąd oddalił wspomnianą skargę wnoszącej skargę o wznowienie postępowania.

12

Pismem z dnia 27 lipca 2020 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania zwróciła się do EUIPO o wyjaśnienie powodów, dla których nie została poinformowana, że faksem z dnia 25 czerwca 2020 r. wnosząca sprzeciw, będąca interwenientem w postępowaniu przed Sądem w sprawie T‑616/19, wycofała sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND.

13

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 18 września 2020 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania wniosła skargę o wznowienie postępowania na podstawie art. 169 regulaminu postępowania przed Sądem w związku z art. 44 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

14

Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 21 września 2020 r. wnosząca skargę o wznowienie postępowania wniosła na podstawie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odwołanie od postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

15

Postanowieniem z dnia 12 listopada 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO (C‑446/20 P, niepublikowanym, EU:C:2020:910), Trybunał stwierdził niedopuszczalność odwołania.

16

Wnosząca skargę o wznowienie postępowania wnosi do Sądu o:

17

EUIPO wnosi do Sądu o:

18

Na poparcie skargi o wznowienie postępowania wnosząca ją powołuje się na okoliczność faktyczną, jaką stanowi wycofanie przez interwenienta w sprawie T‑616/19 sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND. Podnosi ona, że ta okoliczność faktyczna była nieznana jej samej i Sądowi w chwili doręczenia postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334). Twierdzi, że ta nowa okoliczność mogłaby doprowadzić Sąd – gdyby mógł ją wziąć pod uwagę – do przyjęcia innego rozstrzygnięcia sporu niż to, którego dokonał.

19

Przede wszystkim należy przypomnieć, że art. 169 § 1 regulaminu postępowania przewiduje, iż zgodnie z art. 44 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej skargę o wznowienie postępowania można wnieść do Sądu jedynie w związku z ujawnieniem okoliczności faktycznej mogącej mieć decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, nieznanej w chwili ogłoszenia wyroku lub doręczenia postanowienia ani Sądowi, ani stronie wnoszącej o wznowienie postępowania.

20

Następnie z utrwalonego orzecznictwa wynika, że wznowienie postępowania nie stanowi środka odwoławczego, lecz nadzwyczajny środek zaskarżenia umożliwiający wzruszenie powagi rzeczy osądzonej przysługującej prawomocnemu orzeczeniu sądowemu ze względu na ustalenia faktyczne, na których oparł się sąd. Przesłanką wznowienia postępowania jest ujawnienie okoliczności faktycznej, wcześniejszej względem ogłoszenia lub doręczenia orzeczenia sądowego, nieznanej w chwili ogłoszenia lub doręczenia takiego orzeczenia ani sądowi, które je wydał, ani stronie wnoszącej o wznowienie postępowania, która – gdyby ów sąd mógł ją uwzględnić – mogłaby doprowadzić do przyjęcia innego rozstrzygnięcia sporu niż to, którego dokonał (zob. podobnie postanowienia: z dnia 4 grudnia 2014 r., JAS/Komisja, T‑573/11 REV, niepublikowane, EU:T:2014:1124, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 28 listopada 2017 r., Staelen/Rzecznik Praw Obywatelskich, T‑217/11 REV, niepublikowane, EU:T:2017:861, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo).

21

Ponadto zgodnie z art. 169 § 2 regulaminu postępowania, bez uszczerbku dla dziesięcioletniego terminu określonego w art. 44 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, skargę o wznowienie postępowania składa się nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym wnoszący o wznowienie postępowania dowiedział się o okoliczności, na której opiera swą skargę. Zgodnie z art. 169 § 3 lit. d) wspomnianego regulaminu skarga o wznowienie postępowania musi wskazywać środki dowodowe na potwierdzenie istnienia okoliczności uzasadniających wznowienie postępowania oraz dotrzymania terminów wskazanych w § 2 tego artykułu.

22

Ponadto, zważywszy na nadzwyczajny charakter środka w postaci wznowienia postępowania, przesłanki dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania podlegają wykładni ścisłej (postanowienie z dnia 16 kwietnia 2012 r., de Brito Sequeira Carvalho/Komisja, T‑40/07 P-REV i T‑62/07 P-REV, niepublikowane, EU:T:2012:182, pkt 12; zob. także postanowienie z dnia 4 grudnia 2014 r., JAS/Komisja, T‑573/11 REV, niepublikowane, EU:T:2014:1124, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo).

23

Wreszcie, należy przypomnieć, że zgodnie z art. 44 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wznowienie postępowania wszczyna się na mocy orzeczenia stwierdzającego wyraźnie istnienie nowej okoliczności faktycznej, uznającego jej charakter uzasadniający wznowienie i – tym samym – stwierdzającego dopuszczalność skargi o wznowienie postępowania. Artykuł 169 § 5 regulaminu postępowania stanowi, że po umożliwieniu stronom przedstawienia uwag Sąd, nie przesądzając o istocie sprawy, orzeka postanowieniem w przedmiocie dopuszczalności skargi.

24

Takie dwuetapowe postępowanie, którego etap pierwszy dotyczy dopuszczalności, a etap drugi – istoty, można wytłumaczyć surowością przesłanek wznowienia postępowania, zrozumiałą z kolei ze względu na fakt, że ten środek zaskarżenia wzrusza powagę rzeczy osądzonej (zob. wyrok z dnia 8 lipca 1999 r., DSM/Komisja, C‑5/93 P, EU:C:1999:364, pkt 66 i przytoczone tam orzecznictwo).

25

Dopuszczalność skargi o wznowienie postępowania należy zatem zbadać w świetle rozważań przedstawionych w pkt 19–24 niniejszego postanowienia.

26

Po pierwsze, EUIPO potwierdziło w uwagach w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania, że faksem z dnia 25 czerwca 2020 r. interwenient w sprawie T‑616/19 poinformował je, że wycofuje sprzeciw wniesiony wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND, zgłoszonego przez wnoszącą o wznowienie postępowania.

27

Po drugie, EUIPO nie kwestionuje twierdzenia wnoszącej o wznowienie postępowania, zgodnie z którym ta okoliczność faktyczna była jej nieznana. Również interwenient w sprawie T‑616/19 nie zakwestionował tego twierdzenia z tego względu, że nie przedstawił on uwag w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania.

28

Należy podkreślić, że w przypadku wycofania sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego wytyczne dotyczące rozpatrywania przez EUIPO spraw związanych ze znakami towarowymi Unii Europejskiej i zarejestrowanymi wzorami wspólnotowymi przewidują w części C sekcji 1 pkt 6.2.2.3 dokumentu poświęconego znakom towarowym, że „[p]otwierdzenie wycofania przekazuje się stronom […]” i że „[b]aza danych Urzędu zostaje w konsekwencji zaktualizowana w celu odzwierciedlenia wycofania sprzeciwu”. W tym względzie EUIPO nie zaprzecza, że na dzień doręczenia postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), dane dotyczące zgłoszenia znaku towarowego WONDERLAND nie były w owej bazie danych zaktualizowane i że w związku z tym wzmianka o wycofaniu sprzeciwu nie została w niej zawarta. W rezultacie, jak podnosi wnosząca o wznowienie postępowania, nie mogła ona wiedzieć, czy – a jeśli tak, to w jakim momencie – interwenient w sprawie T‑616/19 skutecznie powiadomił EUIPO, że wycofuje swój sprzeciw.

29

Należy zatem stwierdzić, że skoro wnosząca o wznowienie postępowania nie została poinformowana o skutecznym wycofaniu sprzeciwu przed doręczeniem postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), nie miała ona możliwości znać tej okoliczności faktycznej w dniu wspomnianego doręczenia.

30

Po trzecie, zważywszy na okoliczność ustaloną w pkt 29 powyżej, która zresztą nie została zakwestionowana przez EUIPO, należy stwierdzić, że data, w której wnosząca o wznowienie postępowania dowiedziała się o okoliczności, na której opiera się skarga o wznowienie postępowania, jest późniejsza względem doręczenia postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), w związku z czym skarga o wznowienie postępowania z dnia 18 września 2020 r. została wniesiona w przewidzianym w art. 169 § 2 regulaminu postępowania terminie trzech miesięcy od tej daty.

31

Po czwarte, EUIPO i interwenient nie powiadomili również Sądu o wycofaniu sprzeciwu, tak że ta okoliczność faktyczna była mu nieznana, gdy wydawał postanowienie z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowane, EU:T:2020:334).

32

Po piąte, okolicznością mogącą mieć decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, na którą powołuje się wnosząca o wznowienie postępowania, jest wycofanie przez interwenienta w sprawie T‑616/19 sprzeciwu wniesionego wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND.

33

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, jeżeli w trakcie toczącego się przed izbą odwoławczą postępowania dotyczącego decyzji rozstrzygającej w przedmiocie sprzeciwu lub w toku postępowania przed sądem Unii Europejskiej dotyczącego decyzji rozstrzygającej w przedmiocie wniesionego do EUIPO odwołania od decyzji rozstrzygającej w przedmiocie sprzeciwu sprzeciw zostaje wycofany, odpada podstawa postępowania, które staje się tym samym bezprzedmiotowe [postanowienie z dnia 9 lutego 2004 r., Synopharm/OHIM – Pentafarma (DERMASYN), T‑120/03, EU:T:2004:33, pkt 20; zob. również postanowienie z dnia 2 kwietnia 2020 r., Thai World Import & Export/EUIPO – Elvir (Yaco), T‑3/19, niepublikowane, EU:T:2020:150, pkt 4 i przytoczone tam orzecznictwo].

34

Co za tym idzie, wycofanie sprzeciwu stanowi okoliczność, która może mieć decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy w rozumieniu art. 169 § 1 regulaminu postępowania, ponieważ zależy od niego kontynuacja samego postępowania.

35

Jak bowiem słusznie podkreśla wnosząca skargę o wznowienie postępowania, wycofanie sprzeciwu opartego na art. 8 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 skutkuje tym, że względna podstawa odmowy rejestracji określona w tym przepisie, na której Izba Odwoławcza oparła swoją decyzję, odpada z mocą wsteczną. Co za tym idzie, gdyby wycofanie sprzeciwu wniesionego wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND było znane Sądowi przed wydaniem postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), nie można wykluczyć, że Sąd nie wydałby tego postanowienia.

36

Wynika z tego, że zostały spełnione wszystkie przewidziane w art. 169 regulaminu postępowania przesłanki, aby skarga o wznowienie postępowania mogła zostać uznana za dopuszczalną.

37

Niemniej należy zbadać podniesiony przez EUIPO zarzut niedopuszczalności oparty na braku interesu prawnego wnoszącej o wznowienie postępowania. EUIPO twierdzi, że jeśli skarga o wznowienie postępowania zostanie uwzględniona, nie przyniesie ona żadnej korzyści ją wnoszącej. Podnosi ono bowiem, że ze względu na wycofanie sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND postanowienie z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowane, EU:T:2020:334), jest bezskuteczne oraz że zgodnie z art. 51 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 nie ma już przeszkód dla tej rejestracji.

38

W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem interes prawny strony skarżącej w odniesieniu do przedmiotu skargi musi istnieć na etapie jej wnoszenia pod rygorem jej niedopuszczalności. Zarówno przedmiot skargi, jak i interes prawny muszą istnieć, pod rygorem umorzenia postępowania, do momentu wydania orzeczenia sądowego, co oznacza, że wynik postępowania wszczętego na podstawie tej skargi powinien móc doprowadzić do poprawy sytuacji strony, która ją wniosła (zob. wyrok z dnia 7 czerwca 2007 r., Wunenburger/Komisja, C‑362/05 P, EU:C:2007:322, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo).

39

W niniejszej sprawie nie można wykluczyć, że wnosząca skargę o wznowienie postępowania ma interes prawny w jej wniesieniu pomimo odpadnięcia przedmiotu skargi o stwierdzenie nieważności wskutek wycofania sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego WONDERLAND.

40

Jak bowiem przypomniano w pkt 20 powyżej, wznowienie postępowania nie stanowi środka odwoławczego, lecz nadzwyczajny środek zaskarżenia.

41

Ponadto, jak podkreślono w pkt 38 powyżej, interes prawny strony skarżącej określa się w świetle przedmiotu danej skargi. W tym względzie należy stwierdzić, że przedmiot tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia, jakim jest wznowienie postępowania, różni się od przedmiotu skargi o stwierdzenie nieważności lub środka odwoławczego, gdyż nadzwyczajny środek zaskarżenia ma na celu konkretnie wzruszenie powagi rzeczy osądzonej orzeczenia sądowego. Tymczasem wzruszenie powagi rzeczy osądzonej orzeczenia niekorzystnego dla podmiotu wnoszącego o wznowienie postępowania jest wystarczające, aby uznać je za korzyść uzasadniającą jego interes prawny.

42

W niniejszej sprawie korzyść, jakiej dochodzi wnosząca skargę o wznowienie postępowania w ramach postępowania w jej przedmiocie, polega na wzruszeniu powagi rzeczy osądzonej postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), które stanowi obecnie część porządku prawnego i zawiera niekorzystne dla niej ustalenia faktyczne i prawne. Korzyść ta wystarcza do wykazania interesu, jaki ma wnosząca o wznowienie postępowania w jego wznowieniu. Ponadto należy podkreślić, że postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanym, EU:T:2020:334), wnosząca o wznowienie postępowania została obciążona kosztami postępowania oraz że ewentualna zmiana wspomnianego postanowienia mogłaby przynieść jej korzyść również w zakresie podziału kosztów.

43

W konsekwencji należy oddalić podniesiony przez EUIPO zarzut niedopuszczalności oparty na braku interesu prawnego wnoszącej o wznowienie postępowania ze względu na podnoszony brak skuteczności postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

44

W tym kontekście postanowienie z dnia 30 kwietnia 2020 r., Cypr/EUIPO (C‑608/18 P, C‑609/18 P i C‑767/18 P, niepublikowane, EU:C:2020:347, pkt 31–33), na które powołuje się EUIPO na poparcie zarzutu niedopuszczalności opartego na braku interesu prawnego po stronie wnoszącej o wznowienie postępowania, potwierdza, odmiennie niż twierdzi EUIPO, interes wnoszącej o wznowienie postępowania w złożeniu skargi o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

45

W sprawach zakończonych powołanym przez EUIPO postanowieniem – podobnie zresztą jak w większości spraw, w których przedmiot skargi o stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO uwzględniającej sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego odpada albo ze względu na wycofanie sprzeciwu, albo ze względu na unieważnienie prawa do wcześniejszego znaku towarowego, w sytuacji gdy postępowanie przed Sądem lub Trybunałem jest nadal w toku – postępowanie zakończyło się bowiem postanowieniem o umorzeniu postępowania, czyli orzeczeniem sądowym, które nie zawiera niekorzystnych dla jednej ze stron ustaleń faktycznych i prawnych.

46

Gdyby zaś Sąd miał możliwość określenia konsekwencji wycofania sprzeciwu wniesionego przez interwenienta w sprawie T‑616/19, podczas gdy postępowanie przed nim wciąż było w toku, mógłby on w razie potrzeby wydać postanowienie o umorzeniu postępowania w miejsce postanowienia zawierającego niekorzystne dla wnoszącej o wznowienie postępowania ustalenia dotyczące okoliczności faktycznych i prawnych. Ponieważ nie miało to miejsca w niniejszej sprawie, nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest wznowienie postępowania, jest właśnie jedynym, który umożliwia wnoszącej o wznowienie postępowania zwrócenie się do Sądu o wydanie orzeczenia, które – biorąc pod uwagę wycofanie sprzeciwu – nie zawiera niekorzystnych dla niej ustaleń faktycznych i prawnych.

47

Należy dodać, że skargi o wznowienie postępowania nie można utożsamiać z wnioskiem o wydanie opinii lub z kwestią czysto teoretyczną w rozumieniu wyroku z dnia 19 czerwca 2009 r., Socratec/Komisja (T‑269/03, niepublikowanego, EU:T:2009:211, pkt 38), jakie wnosząca o wznowienie postępowania mogłaby skierować do Sądu. Wnosząca o wznowienie postępowania domaga się bowiem w wyraźny sposób od Sądu wzruszenia powagi rzeczy osądzonej postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334), w drodze orzeczenia w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania uwzględniającego okoliczność faktyczną mogącą mieć decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, która nie została podana do ich wiadomości. W tym względzie należy przypomnieć, że postanowienie to zawiera niekorzystne dla wnoszącej o wznowienie postępowania ustalenia faktyczne i prawne, obciąża ją kosztami postępowania oraz że nie można wykluczyć, iż te ustalenia i obciążenie nie znalazłyby się w orzeczeniu Sądu, gdyby okoliczność faktyczna, jaką jest wycofanie sprzeciwu, została podana w odpowiednim czasie do jego wiadomości.

48

W świetle całości powyższych rozważań należy stwierdzić, że spełnione są przesłanki dopuszczalności przewidziane w art. 169 § 1 regulaminu postępowania i że wnosząca o wznowienie postępowania ma interes w żądaniu wznowienia postępowania zakończonego postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., WONDERLAND (T‑616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

49

W konsekwencji skargę o wznowienie postępowania należy uznać za dopuszczalną.

50

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu co do istoty w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (druga izba)

postanawia, co następuje: