—

stwierdzenie nieważności rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w odniesieniu do współpracy z Prokuraturą Europejską i skuteczności dochodzeń prowadzonych przez OLAF [COM(2018)0338 — C8-0214/2018 2018 2018J0170(COD)];

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ zaskarżona rezolucja umożliwia Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) dostęp do danych osobowych, co stoi w sprzeczności z prawem do poszanowania życia prywatnego i prawem do ochrony danych osobowych.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 8 i 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, ponieważ zaskarżona rezolucja pozwala OLAF-owi na obejście immunitetu parlamentarnego posłów.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 5 Regulaminu Parlamentu Europejskiego i art. 4 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego. Skarżący twierdzi, że zaskarżona rezolucja pozwala OLAF-owi z jednej strony na obejście immunitetu parlamentarnego posłów, a z drugiej strony na dostęp do dokumentów, które nie są dokumentami Parlamentu Europejskiego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ponieważ zaskarżona rezolucja narusza prawo do obrony posłów.