Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2019 r. — Google i Alphabet/Komisja

(Sprawa T-334/19)

(2019/C 255/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Google LLC (Mountain View, Kalifornia, USA), Alphabet, Inc. (Mountain View) (przedstawiciele: C. Jeffs, lawyer, J. Staples, Solicitor, D. Beard, QC, i J. Williams, Barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności (całości lub części) decyzji Komisji z dnia 20 marca 2019 r. wydanej w sprawie COMP/AT.40411 — Google Search (AdSense);

—	następnie, bądź tytułem ewentualnym, w ramach przysługującego Sądowi nieograniczonego prawa orzekania, uchylenie nałożonej na skarżące grzywny lub obniżenie jej kwoty; oraz

—	w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżące w związku z tym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 20 marca 2019 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 102 TFUE i art. 54 Porozumienia EOG [AT.40411 — Google Search (AdSense)]. Skarżące zwracają się o stwierdzenie nieważności wszystkich trzech stwierdzeń poszczególnych naruszeń, które składają się na jedno jednolite i ciągłe naruszenie, za które została nałożona grzywna.

Na poparcie swej skargi skarżące podnoszą pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Komisja w zaskarżonej decyzji dopuściła się błędu w ocenie rynku właściwego i, co za tym idzie, zajmowanej na nim pozycji dominującej. W szczególności błąd ten dotyczy następujących stwierdzeń:

—	reklamy związane z wyszukiwaniem i reklamy niezwiązane z wyszukiwaniem nie konkurują pomiędzy sobą;

—	reklamy sprzedawane bezpośrednio i te sprzedawane za pośrednictwem sieci reklamowych nie konkurują pomiędzy sobą.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się w zaskarżonej decyzji błędu, stwierdzając, iż zamieszczane przez Google’a w zawieranych umowach tzw. klauzule wyłączności („Site-Exclusivity Clause”) miały nieuczciwy charakter. W zaskarżonej decyzji Komisja:

—	błędnie określiła klauzulę wyłączności jako zobowiązanie wyłącznej dostawy;

—	dopuściła się błędu, uznając, że nie miała obowiązku przeprowadzania w zaskarżonej decyzji analizy tego, czy klauzule wyłączności mogły wywierać antykonkurencyjne skutki;

—	nie wykazała, że klauzule wyłączności, aczkolwiek nacechowane, mogły ograniczać konkurencję.

Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się w zaskarżonej decyzji błędu, stwierdzając, że stosowane przez Google’a w zawieranych umowach klauzule „najlepszego lokowania”, jak również klauzule określające minimalną wymaganą liczbę reklam („Placement Clause”) miały nieuczciwy charakter. W zaskarżonej decyzji Komisja:

—	błędnie określiła klauzule określające minimalną wymaganą liczbę reklam Google’a;

—	nie wykazała, że klauzule te mogły ograniczać konkurencję.

Zarzut czwarty, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się w zaskarżonej decyzji błędu, stwierdzając, iż stosowane przez Google’a w zawieranych umowach klauzule dopuszczające ekwiwalentną reklamę („Modification Clause”) miały nieuczciwy charakter. W zaskarżonej decyzji Komisja:

—	nie wykazała, że klauzule te mogły ograniczać konkurencję;

—

ewentualnie, błędnie nie wzięła pod uwagę tego, że klauzule te były obiektywnie uzasadnione, ponieważ chroniły użytkowników stron internetowych, wydawców tych stron, reklamodawców i Google’a, lub/i tego, że korzyści płynące ze stosowania tych klauzul przewyższają ewentualny skutek w postaci zamknięcia czy też ograniczenia dostępu do rynku dla innych podmiotów.

Zarzut piąty, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się w zaskarżonej decyzji błędu przy nakładaniu grzywny i obliczaniu jej kwoty. W tej decyzji Komisja:

—	nie wzięła pod uwagę tego, że Google nie działał umyślnie lub w wyniku zaniedbania, i tego, że wybrała dany przypadek ze względu na przyjęcie zobowiązań;

—	tytułem ewentualnym, popełniła błąd przy obliczaniu grzywny;

—	tytułem w dalszej kolejności ewentualnym, naruszyła zasadę proporcjonalności.