—

stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna, a w konsekwencji:

—

stwierdzenie, że skarżąca nie jest zobowiązana do zapłaty z tytułu not obciążających nr 3241901815 (94 445 EUR) i nr 3241901886 (121 517 EUR), wystawionych w dniu 4 lutego 2019 r., a w razie potrzeby stwierdzenie nieważności tych not obciążających zgodnie z art. 263 i 264 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—

obciążenie Komisji Europejskiej całością wydatków i kosztów, których wysokość została tymczasowo oszacowana na kwotę 8000 EUR.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący nieprzekazania końcowego sprawozdania z audytu oraz braku możliwości przedstawienia przez skarżącą swojego stanowiska. To nieprzekazanie sprawozdania skutkuje tym, że noty obciążające wystawione przez Komisję nie są zasadne.

2.

Zarzut drugi dotyczący nieprzestrzegania przez audytora i Komisję przepisów określających koszty kwalifikowalne. Skarżąca kwestionuje stanowisko Komisji, która swoją decyzją dodała warunek nieprzewidziany w obowiązujących aktach prawnych dotyczących w szczególności telepracy i w związku z tym zachowała się niespójnie z tym, co sama przyjęła podczas poprzednich audytów dotyczących skarżącej.