—

W tym względzie zarzuca się Komisji oczywisty błąd w ocenie i braki w postępowaniu wyjaśniającym Komisji przez uznanie, że samo wejście nowego MNO wystarcza do rozwiązania horyzontalnych skutków koncentracji, bez uwzględnienia czynników, które doprowadziły do sukcesu H3G. Już w sprawie M.7758 Komisja w szczególności nie zadbała o zbadanie, czy nowy MNO będzie miał (bądź na rynku detalicznym, bądź na rynku hurtowym) możliwości operacyjne, warunki gospodarcze i czynniki motywujące, co najmniej równoważne jako całość wobec tych, którymi dysponowała H3G w początkowych latach działając na dynamicznie rozwijającym się rynku. Ponadto Komisja powinna była wziąć pod uwagę skutek wywierany na dynamikę konkurencyjną przez asymetrię stawek za zakańczanie połączeń, z której korzystała H3G i która powodowała jej znaczące uprzywilejowanie w stosunku do pozostałych MNO.

—

W tym względzie zarzuca się Komisji oczywisty błąd w ocenie pakietu zobowiązań. W szczególności porównanie z poprzedzającym połączenie przydziałem częstotliwości H3G samo w sobie budzi poważne wątpliwości co do wystarczającego charakteru przewidywanego przydziału widma. Ponadto Komisja oparła się na wydarzeniach przyszłych i niepewnych, takich jak udział nowego MNO w kolejnych przetargach, nie uwzględniwszy zresztą wysokich kosztów związanych z planowanym odnowieniem i ponownym przydziałem przekazanych częstotliwości. Komisja zaakceptowała przekazanie niewłaściwej liczby lokalizacji, opierając się na niepewnych umowach z Tower Companies. Wreszcie umowa przejściowa zawarta ze zgłaszającymi stronami, której struktura oparta jest na wydajności, znacząco zmniejsza zachętę do inwestowania.

—

Skarżąca wskazuje błąd w postępowaniu wyjaśniającym dochodzeniu polegający na oparciu analizy koncentracji i zobowiązań na błędnym założeniu, że cena stanowi jedyny istotny czynnik konkurencyjności na rynku właściwym. Komisja pominęła okoliczność, że jakość i zasięg sieci mają podobne znaczenie i że nie powinna poprzestać na statecznej analizie preferencji bardzo cząstkowej próby użytkowników z grupy o niskich wydatkach. Ponadto pominęła prospektywne znaczenie konwergencji, które jest decydujące dla nowego podmiotu na rynku, potrzebującego dodatkowych dźwigni w stosunku do operatora zasiedziałego (jakim była H3G). Wybór nabywcy będącego w stanie sprostać żądaniu konwergencji zapewniłby większą skuteczność i trwałość zobowiązań w czasie.

—

W tym względzie stwierdza się, że o ile Komisja z jednej strony uznała, że „naprawa rynku” była uzasadnieniem połączenia dla stron, o tyle z drugiej strony nie przeprowadziła żadnej analizy antykonkurencyjnej koordynacji prowadzonej przez strony poprzez połączenie. Nowa decyzja jest zatem obciążona poważnym błędem w postępowaniu wyjaśniającym.

—

Skarżąca twierdzi, że ocena stosowności zobowiązań w odniesieniu do obaw dotyczących skoordynowanych skutków na rynku detalicznym była nieprawidłowa. Aby móc działać w sposób prawdziwie agresywny i „przerwać” zmowę, nowy podmiot powinien mieć bowiem możliwość działania niezależnie od innych MNO. Jednakże wybrana formuła udostępniania zasobów (umowy roamingowe i krajowe MOCN) tworzy ścisłą zależność między nowym MNO i wspólnym przedsiębiorcą na dłuższy okres czasu, jak pokazują wyniki ostatnich aukcji przyznawania częstotliwości we Włoszech oraz, bardziej ogólnie, polityka handlowa wszystkich MNO. Decyzja ta jest również dotknięta brakami w postępowaniu wyjaśniającym w sprawie zgodności umów roamingowych lub MOCN krajowych z art. 101 TFUE.

—

Skarżąca podnosi w tym względzie, że Komisja popełniła błąd, rekonstruując scenariusz alternatywny i stwierdzając, że Iliad będzie mieć motywację, aby zaoferować takie usługi pomimo braku stosownych środków i doświadczenia tego operatora we Francji. Przeciwnie, zobowiązania stanowią dla nowego MNO zachętę do pozyskiwania tylko i wyłącznie klientów operatorów wirtualnych.

—

W tym względzie stwierdza się naruszenie art. 8 ust. 2 rozporządzenia (błąd w ocenie) oraz zasady dobrej administracji (błąd w dochodzeniu) poprzez zaakceptowanie Iliad jako odpowiedniego nabywcy bez uwzględnienia zagrożeń dla skuteczności zobowiązań związanych z wejściem na rynek operatora mającego jego cechy oraz braku zapewnienia odpowiednich gwarancji w zobowiązaniach, w szczególności w odniesieniu do jakości/zasięgu sieci.

—

W tym względzie stwierdza się, że sama Komisja już w decyzji z 2016 r. wskazała „naprawę rynku” jako „ratio” operacji, nie analizując jednak jej skutków. W nowej decyzji Komisja ponownie nie uwzględniła tej zasadniczej okoliczności i nie dokonała oceny celów nowej operacji, także w odniesieniu do realizacji „ratio” pierwotnej operacji. Ponadto Komisja – wbrew własnej praktyce i orzecznictwu – nie dokonała oceny skutków wynikających bezpośrednio ze zniesienia presji konkurencji na rynku, która mogłaby być związana z prawem współdecydowania VEON.

—

W tym względzie skarżąca podnosi, że Komisja uznała, iż nie nastąpiła żadna znacząca zmiana na rynku właściwym od czasu przyjęcia przez nią decyzji w sprawie M.7758 w 2016 r., ale nie podała odpowiedniego uzasadnienia.