Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 18 listopada 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-371/19) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 170 i art. 171 ust. 1 - Zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, lecz którzy mają siedzibę w innym państwie członkowskim - Dyrektywa 2008/9/WE - Szczegółowe zasady zwrotu VAT - Artykuły 9 i 10 - Artykuł 15 ust. 1 - Artykuł 20 - Brak kopii faktury lub dokumentu importowego - Systematyczne odrzucanie niekompletnych wniosków o zwrot - Odmowa wezwania podatnika do uzupełnienia jego wniosku po upływie terminu przewidzianego na złożenie wniosku - Zasada neutralności podatkowej - Zasada proporcjonalności - Dopuszczalność)

(2021/C 28/08)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Jokubauskaitė i R. Pethke: pełnomocnicy)

Strona przeciwna: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: S. Eisenberg i J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

Odrzucając wnioski o zwrot podatku od wartości dodanej (VAT) wniesione przed dniem 30 września roku kalendarzowego następującego po okresie zwrotu, do których nie dołączono kopii faktur lub dokumentów importowych wymaganych przez przepisy państwa członkowskiego zwrotu na podstawie art. 10 dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 grudnia 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim, bez uprzedniego wezwania skarżących do uzupełnienia wniosków poprzez przedłożenie, w razie potrzeby po tej dacie, tych kopii lub dostarczenia odpowiednich informacji umożliwiających rozpatrzenie tych wniosków, Republika Federalna Niemiec, z naruszeniem zasady neutralności VAT oraz skuteczności (effet utile) prawa do zwrotu VAT przez podatników niemających siedziby w państwie członkowskim zwrotu, uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 170 i 171 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., a także art. 5 dyrektywy 2008/9.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Oprócz swoich kosztów Republika Federalna Niemiec pokrywa dwie trzecie kosztów Komisji Europejskiej.

4)	Komisja Europejska ponosi jedną trzecią swoich kosztów.

(1) Dz.U. C 213 z 24.6.2019.