Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2018 r. – Bezouaoui i HB Consultant / Komisja

(Sprawa T-478/18)

(2018/C 373/14)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Hacène Bezouaoui (Avanne, Francja), HB Consultant (Beure, Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.-F. Henrotte i N. Neyrinck)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznania jej skargi za dopuszczalną i zasadną i, co za tym idzie,

—	stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2018) 2075 final z dnia 10 kwietnia 2018 r. w sprawie SA.46897 (2018/NN) – Domniemana pomoc państwa – Francja – CACES;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zawartego w art. 107 TFUE pojęcia „możliwości przypisania” związanego z tym, że [Komisja uznała, iż] zwrot kosztów szkolenia w przedmiocie bezpiecznego prowadzenia pojazdów budowlanych przeprowadzanego przez uprawnione organizacje zbiorowego zarządzania (organismes paritaires collecteur agréés par l’État – OPCA) wiąże się z wykorzystaniem zasobów państwowych, stanowiącym owoc środka, który można przypisać państwu. Skarżące podnoszą, że Komisja, wydając decyzję, o której stwierdzenie nieważności wnoszą, uchybiła orzecznictwu wynikającemu z wyroku w sprawie Pearle (z dnia 15 lipca 2004 r., Pearle i in., C-345/02, EU:C:2004:448).

Zarzut drugi dotyczący zawartego w art. 107 TFUE pojęcia „korzyści” związanego z tym, że [Komisja uznała, iż] środki przyjęte przez państwo francuskie w niniejszym przypadku przysparzają korzyści przedsiębiorstwom przeprowadzającym szkolenia zwane „CACES®” (certyfikat zaświadczający o umiejętności bezpiecznego kierowania, Certificat d’Aptitude à la Conduite En Sécurité), w odróżnieniu od przedsiębiorstw przeprowadzających szkolenia zwane „PCE®” (prawo jazdy na maszynach budowlanych, Permis à la Conduite d’Engins).

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zawartego w art. 107 TFUE pojęcia „selektywności” związanego z tym, że [Komisja uznała, iż] podjęte środki mają selektywny charakter. Zarzut ten dzieli się na trzy części:

—	pierwszą, opartą na argumencie, zgodnie z którym OPCA nie może dyskryminować poszczególnych szkoleń odpowiadającym tym samym potrzebom i uznanym przez państwo francuskie;

—	drugą, opartą na argumencie, zgodnie z którym interwencja za strony państwa francuskiego pociąga za sobą wprowadzenie OPCA w błąd co do przedmiotu spełniającego wymogi ustawowe szkolenia, którego koszty mogą zostać zwrócone;

—	trzecią, opartą na argumencie, zgodnie z którym różnica w traktowaniu tych dwóch systemów szkoleń nie jest uzasadniona charakterem i ogólną strukturą stanowiącego punkt odniesienia systemu, w który się wpisują.