4.6.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 190/30

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2018 r. – De Esteban Alonso / Komisja

(Sprawa T-138/18)

(2018/C 190/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Fernando De Esteban Alonso (Saint-Martin-de-Seignanx, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Huglo)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

nakazanie OLAF-owi pełnego i kompletnego przedstawienia notatki z dnia 19 marca 2003 r. przedłożonej w sprawie Franchet i Byk/Komisja (T-48/05) przed Sądem Unii Europejskiej;

—

zasądzenie od Komisji Europejskiej wypłacenia kwoty 1 102 291,68 EUR (miliona stu dwóch tysięcy dwustu dziewięćdziesięciu jeden euro i sześćdziesięciu ośmiu centymów) tytułem naprawienia poniesionej szkody, z zastrzeżeniem możliwości dostosowania, składającej się z następujących elementów:

—

tytułem krzywdy doznanej z racji nieuzyskania wiedzy na temat okoliczności uzasadniających prowadzenie wobec niego śledztwa, kwoty 60 000 EUR;

—

tytułem szkody poniesionej z racji bezprawnego, nieuzasadnionego i nieproporcjonalnego działania Komisji Europejskiej, prowadzącej postępowanie bez materialnych podstaw ani dowodów:

—

kwoty 39 293,38 EUR tytułem szkody majątkowej z racji kosztów wynajęcia adwokatów;

—

kwoty 872,74 EUR tytułem szkody majątkowej z racji kosztów przejazdów;

—

kwoty 500 000 EUR tytułem krzywdy z racji niezaprzeczalnego naruszenia reputacji i dobrego imienia;

—

kwoty 500 000 EUR tytułem naprawienia doznanej szkody fizycznej i krzywdy polegającej na pogorszeniu jego stanu zdrowia;

—

kwoty 2 125,56 EUR tytułem naprawienia szkody majątkowej z racji kosztów badania i leczenia.

—

Zasądzenie od Komisji Europejskiej kwoty 3 000 EUR tytułem kosztów niepodlegających zwrotowi oraz obciążenie całością kosztów postępowania, z zastrzeżeniem możliwości dostosowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący niezgodnego z prawem działania Komisji Europejskiej i dopuszczenia się przez nią poważnego zamierzonego niezgodnego z prawem działania, polegającego na tym, że nie postępowała ona, po pierwsze, zgodnie z zasadą dobrej administracji, po drugie, z obowiązkiem staranności, a po trzecie, z zasadami prawa do obrony, poprzez naruszenie art. 41 i 48 Karty praw podstawowych.