Sprawa T‑574/18

Agrochem-Maks d.o.o.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 28 maja 2020 r.

Środki ochrony roślin – Substancja czynna o nazwie oksasulfuron – Nieodnowienie zatwierdzenia do celów wprowadzenia do obrotu – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 41 ust. 2 lit. c) karty praw podstawowych – Oczywisty błąd w ocenie – Artykuł 6 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i pkt 2.2. załącznika II do rozporządzenia nr 1107/2009 – Zasada ostrożności

Rolnictwo – Zbliżanie ustawodawstw – Wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin – Rozporządzenie nr 1107/2009 – Odnowienie zatwierdzenia – Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji – Kontrola sądowa – Zakres

(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009)

(zob. pkt 61–65, 88)
Rolnictwo – Zbliżanie ustawodawstw – Wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin – Rozporządzenie nr 1107/2009 – Odnowienie zatwierdzenia – Przebieg procedury odnowienia – Zakres swobody Komisji i Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009; rozporządzenie Komisji nr 844/2012, art. 13, 14)

(zob. pkt 91, 93)
Rolnictwo – Zbliżanie ustawodawstw – Wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin – Rozporządzenie nr 1107/2009 – Odnowienie zatwierdzenia – Wniosek o odnowienie uznany za dopuszczalny, ale zawierający luki w danych – Żądanie przedstawienia dodatkowych informacji do celów rozpoznania sprawy co do istoty – Dopuszczalność

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009, art. 4, art. 6 lit. f); załącznik II, pkt 2.2; rozporządzenie Komisji nr 844/2012, art. 7, art. 8, art. 11 ust. 5, art. 13 ust. 3]

(zob. pkt 106, 121)
Rolnictwo – Zbliżanie ustawodawstw – Wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin – Rozporządzenie nr 1107/2009 – Stosowanie zasady ostrożności – Kontrola sądowa – Granice – Oczywisty błąd w ocenie

(art. 9, art. 168 ust. 1, art. 191 ust. 2 TFUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 35)

(zob. pkt 113–116)
Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Zasada ostrożności – Zakres – Wytyczne w sprawie stosowania zasady ostrożności – Sposoby dokonywania analizy korzyści i kosztów wynikających z działania lub braku działania

[art. 191 ust. 2 TFUE; komunikat Komisji COM(2000)1 wersja ostateczna, pkt 6.3.4]

(zob. pkt 118, 119)

Streszczenie

W wyroku Agrochem-Maks/Komisja (T‑574/18), wydanym w dniu 28 maja 2020 r., Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego 2018/1019 ( 1 ) w sprawie nieodnawiania zatwierdzenia substancji czynnej oksasulfuron.

Skarżąca jest spółką prawa chorwackiego, która sprzedaje w Chorwacji środki ochrony roślin, w tym środek chwastobójczy opracowany na bazie oksasulfuronu. Ta substancja czynna zaliczała się do substancji czynnych uważanych za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia nr 1107/2009 ( 2 ). Rozporządzenie to określa kryteria zatwierdzenia substancji czynnej i warunki odnowienia zatwierdzenia takiej substancji, zaś przebieg procedury odnowienia jest uregulowany w rozporządzeniu wykonawczym nr 844/2012 ( 3 ).

Skarżąca złożyła we Włoszech, które działały w charakterze państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy, wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej oksasulfuron. Państwo to początkowo uznało, że dokumentacja dotycząca odnowienia była wystarczająco kompletna, aby umożliwić szczegółową ocenę tej substancji, oraz że dostarczone informacje skłaniały do akceptacji odnowienia tejże substancji. Niemniej w związku z wystosowanym do skarżącej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) żądaniem przedstawienia dodatkowych informacji Włochy przedstawiły zrewidowane sprawozdanie z oceny, w którym doszły do wniosku, że z powodu dużej liczby luk w danych odnowienie oksasulfuronu nie może zostać zatwierdzone. Jako że dostępne informacje były niewystarczające, aby stwierdzić, że substancja czynna spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w rozporządzeniu nr 1107/2009, Komisja sfinalizowała sprawozdanie z oceny spornej substancji i przyjęła rozporządzenie wykonawcze 2018/1019, w którym stwierdziła, że zatwierdzenie oksasulfuronu nie zostaje odnowione.

Na poparcie skargi skarżąca podniosła wiele zarzutów, przy czym jeden z nich dotyczył domniemanego naruszenia przepisów rozporządzenia nr 1107/2009, na podstawie których zatwierdzenie lub odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej mogą zostać uzależnione od przedłożenia dodatkowych informacji potwierdzających. W ramach tego zarzutu skarżąca utrzymywała między innymi, że jeśli chodzi o zatwierdzenie lub odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej, kompletny charakter dokumentacji jest ostatecznie weryfikowany przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy na etapie dopuszczalności wniosku. A zatem jej zdaniem z tego względu, że Włochy uznały za dopuszczalny wniosek o odnowienie, EFSA nie mogła już zakwestionować kompletnego charakteru informacji przekazanych przez skarżącą.

Sąd uznał, że okoliczność, iż dokumentacja zawiera formalnie wszystkie elementy wymagane przez rozporządzenie wykonawcze nr 844/2012, aby można ją uznać za dopuszczalną, nie przesądza o jakości owych elementów z punktu widzenia naukowego, która to kwestia może wymagać przeprowadzenia szczegółowego badania i może być przedmiotem rozbieżności w ocenie dokonywanej przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy i EFSA co do wystarczającego lub niewystarczającego charakteru tych elementów, aby uwzględnić wniosek o odnowienie. Przedłożenie dokumentów, o których mowa w rozporządzeniu wykonawczym nr 844/2012, w celu stworzenia tzw. „dodatkowej” dokumentacji, stanowi przesłankę dopuszczalności wniosku, która – jeżeli zostanie spełniona – uruchamia ocenę merytoryczną dokumentacji. A zatem okoliczność, że wniosek został formalnie uznany za dopuszczalny, nie wyklucza możliwości zażądania w późniejszym momencie przez państwo członkowskie lub EFSA, jak to miało miejsce w niniejszym przypadku, dodatkowych informacji i w stosownym wypadku stwierdzenia, że zatwierdzenie nie zostaje odnowione.

Sąd orzekł zatem, że powyższy argument skarżącej jest bezpodstawny. Jako że Sąd oddalił także pozostałe argumenty wysunięte przez skarżącą w ramach tego zarzutu, jak również pozostałe zarzuty podniesione na poparcie skargi, oddalił on tę skargę w całości.

( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1019 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie nieodnawiania zatwierdzenia substancji czynnej oksasulfuron zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (Dz.U. 2018, L 183, s. 14).

( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. 2009, L 309, s. 1).

( 3 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 844/2012 z dnia 18 września 2012 r. ustanawiające przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia dotyczącej substancji czynnych, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. 2012, L 252, s. 26).