1)

Czy art. 56, 57 i 52 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w dziedzinie usług związanych z grami i zakładami wzajemnymi, w tym w szczególności orzecznictwo zawarte w wyrokach Gambelli (sprawa C-243/01), Placanica (sprawa C-338/04), Costa i Cifone (sprawy połączone C-72/10 i C-77/10) i Laezza (sprawa C-375/14), a także w dziedzinie dyskryminacji podatkowej, w szczególności orzecznictwo zawarte w wyrokach Lindman (sprawa C-42/02), Komisja/Hiszpania (sprawa C-l53/08) oraz Blanco i Fabretti (sprawy połączone C-344/13 i C-367/13), jak również ustanowione w prawie Unii zasady równego traktowania i niedyskryminacji, także w świetle wyroku Corte Costituzionale z dnia 23 stycznia 2018 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak sporne przepisy włoskie, które przewidują opodatkowanie jednolitym podatkiem od gier losowych i zakładów wzajemnych, określonym w art. 1-3 decreto legislativo (dekretu ustawodawczego) nr 504 z dnia 23 grudnia 1998 r., wraz ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 ust. 66 lit. b) Legge di Stabilità 2011 (ustawy o stabilności 2011), krajowych pośredników w przekazywaniu danych dotyczących gier na rachunek podmiotów urządzających zakłady wzajemne, mających siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w szczególności posiadających cechy spółki Stanleybet Malta Ltd, oraz ewentualnie wspomnianych podmiotów urządzających zakłady wzajemne solidarnie z ich pośrednikami krajowymi?

2)

Czy art. 56, 57 i 52 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w dziedzinie usług związanych z grami i zakładami wzajemnymi, w tym w szczególności orzecznictwo zawarte w wyrokach Gambelli (sprawa C-243/01), Placanica (sprawa C-338/04), Costa i Cifone (sprawy połączone C-72/10 i C- 77/10) i Laezza (sprawa C-375/14), a także w dziedzinie dyskryminacji podatkowej, w szczególności orzecznictwo zawarte w wyrokach Lindman (sprawa C-42/02), Komisja/Hiszpania (sprawa C-153/08) oraz Blanco i Fabretti (sprawy połączone C-344/13 i 367/13), jak również ustanowione w prawie Unii zasady równego traktowania i niedyskryminacji, także w świetle wyroku Corte Costituzionale z dnia 23 stycznia 2018 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak sporne przepisy włoskie, które przewidują opodatkowanie jednolitym podatkiem od gier losowych i zakładów wzajemnych, określonym w art. 1-3 decreto legislativo nr 504 z dnia 23 grudnia 1998 r., wraz ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 ust. 66 lit. b) Legge di Stabilità 2011 (ustawy o stabilności z 2011 r.), jedynie krajowych pośredników w przekazywaniu danych dotyczących gier na rachunek podmiotów urządzających zakłady wzajemne, mających siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w szczególności posiadających cechy spółki Stanleybet Malta Ltd, a nie także krajowych pośredników w przekazywaniu danych dotyczących gier na rachunek podmiotów urządzających zakłady wzajemne, które otrzymały koncesję państwową, prowadzących tę samą działalność?

3)

Czy art. 52, 56 i nast. Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w dziedzinie usług związanych z grami i zakładami wzajemnymi oraz zasady równego traktowania i niedyskryminacji, również w świetle wyroku Corte Costituzionale z dnia 23 stycznia 2018 r., stoją na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak włoskie przepisy art. 1 ust. 644 lit. g) ustawy 190/2014, które zobowiązują krajowych pośredników w przekazywaniu danych dotyczących gier na rachunek podmiotów urządzających zakłady wzajemne, mających siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w szczególności posiadających cechy spółki Stanleybet Malta Ltd., oraz ewentualnie wspomniane podmioty urządzające zakłady wzajemne solidarnie z ich pośrednikami krajowymi, do zapłaty jednolitego podatku od gier i zakładów wzajemnych, określonego w decreto legislativo 504/1998, według zryczałtowanej podstawy opodatkowania stanowiącej równowartość trzykrotności średniej wartości zakładów przyjętych w prowincji, w której znajduje się siedziba lub punkt przyjmowania zakładów, wynikającej z danych zarejestrowanych w krajowym totalizatorze za okres opodatkowania poprzedzający okres odniesienia?