1.10.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 352/17 |
Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2018 r. – Komisja Europejska /Królestwo Hiszpanii
(Sprawa C-430/18)
(2018/C 352/22)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Scharf, J. Rius, G. von Rintelen, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
— |
Stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii poprzez brak przyjęcia przed dniem 18 września wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych dla dostosowania się do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego (1), a w każdym razie poprzez brak poinformowania o wszystkich tych przepisach Komisji, uchybiło zobowiązaniom państwa członkowskiego, które na nim ciążą na mocy art. 29 ust. 1 wspomnianej dyrektywy; |
— |
Nałożenie na Królestwo Hiszpanii zgodnie z art. 260 ust. 3 TFUE dziennej okresowej kary pieniężnej w wysokości 48 912,20 EUR od dnia wydania wyroku stwierdzającego uchybienie obowiązkowi przyjęcia przepisów koniecznych dla dostosowania się do dyrektywy 2014/92/UE, a w każdym razie brak ich notyfikowania Komisji; |
— |
obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2014/92/UE państwa członkowskie powinny przyjąć i ogłosić najpóźniej do dnia 18 września 2016 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne dla wykonania postanowień wspomnianej dyrektywy i poinformować o tym niezwłocznie Komisję.
Ponieważ Królestwo Hiszpanii nie dokonało pełnej transpozycji dyrektywy 2014/92/UE i nie poinformowało Komisji o przepisach transponujących, Komisja postanowiła wnieść niniejszą skargę do Trybunału Sprawiedliwości.
Komisja proponuje nałożenie na Królestwo Hiszpanii dziennej okresowej kary pieniężnej w wysokości 48 919,20 EUR od dnia wydania wyroku, obliczonej z uwzględnieniem, powagi, czasu trwania naruszenia oraz skutku zniechęcającego w odniesieniu do zdolności płatniczych wspomnianego państwa członkowskiego.