4.6.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 190/16 |
Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 1 lutego 2018 r. w sprawie T-506/15, Republika Grecka/Komisja Europejska, wniesione w dniu 6 kwietnia 2018 r. przez Republikę Grecką
(Sprawa C-252/18 P)
(2018/C 190/22)
Język postępowania: grecki
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: G. Kanellopoulos, E. Leftheriotou, A. Vasilopoulou i E. Chroni)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
— |
uwzględnienie odwołania, uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. w sprawie T-506/15, jak opisano szczegółowo w odwołaniu, uwzględnienie skargi wniesionej przez Republikę Grecką w dniu 29 sierpnia 2015 r. zgodnie z odwołaniem, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2015/1119/UE z dnia 22 czerwca 2015 r. w części, w której instytucja ta nałożyła na nią a) korekty finansowe: jednorazową i ryczałtowe w wysokości 313 483 531,71 EUR za lata składania wniosków 2009, 2010 i 2011 w zakresie bezpośredniej pomocy obszarowej oraz b) ryczałtową korektę finansową w wysokości 2 % w odniesieniu do wzajemnej zgodności za rok składania wniosków 2011, |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi pięć zarzutów:
A. |
W odniesieniu do części, w której w zaskarżonym wyroku zbadano podniesione w skardze zarzuty pierwszy i drugi, dotyczące korekty w wysokości 25 % pomocy obszarowej (pkt 48-140 zaskarżonego wyroku): Pierwszy zarzut odwołania odnosi się do błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r., jeśli chodzi o definicję użytków zielonych, do błędnego zastosowania art. 296 TFUE oraz do niewystarczającego i nieodpowiedniego uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Drugi zarzut odwołania odnosi się do błędnej wykładni i błędnego zastosowania wytycznych (dokumentu VI/5530/1997) i dotyczy istnienia przesłanek zastosowania korekty finansowej w wysokości 25 %, do błędnej wykładni i błędnej zastosowania art. 296 TFUE i art. 43, 44 i 137 rozporządzenia nr 73/2009, do niewystarczającego i sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, do naruszenia zasady równości broni i przeinaczenia sprawozdania podsumowującego. |
B. |
W odniesieniu do części, w której w zaskarżonym wyroku zbadano podniesiony w skardze zarzut trzeci, dotyczący nałożenia korekty finansowej w wysokości 5 % z powodu niedociągnięć w systemie identyfikacji działek rolnych (LPIS) (pkt 141-162 zaskarżonego wyroku): Zarzut trzeci odwołania odnosi się do naruszenia zasady legalności, zasady dobrej administracji, prawa do obrony jednostki, do naruszenia zasady proporcjonalności, do błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 296 TFUE oraz do niewystarczającego uzasadnienia. |
C. |
W odniesieniu do części, w której w zaskarżonym wyroku zbadano podniesiony w skardze zarzut czwarty, dotyczący nałożenia korekty finansowej w wysokości 2 % (pkt 163-183 zaskarżonego wyroku): Czwarty zarzut odwołania odnosi się do błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 1122/2009 i art. 27 rozporządzenia nr 796/2004, do niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz do przeinaczenia treści skargi. |
D. |
W odniesieniu do części, w której w zaskarżonym wyroku zbadano podniesiony w skardze zarzut piąty, dotyczący systemu wzajemnej zgodności (pkt 184-268 zaskarżonego wyroku): Piąty zarzut odwołania odnosi się do błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 11 rozporządzenia nr 885/2006 i art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005, a także do niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku. |