1)

Czy wykładnia, zgodnie z którą zawsze z upływem terminu trzech lat od momentu, gdy – po przyznaniu mu wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin – posiadacz dowiedział się o naruszeniu i poznał tożsamość jego sprawcy, roszczenia przewidziane w art. 94 i 95 rozporządzenia ulegają przedawnieniu, mimo że naruszenia trwały aż do momentu wystąpienia z roszczeniem, jest niezgodna z art. 96 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 ( 1 )?

2)

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej: czy można uznać, że zgodnie z art. 96 rozporządzenia (WE) nr 2100/94 przedawnienie ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do konkretnych naruszeń dokonanych poza trzyletnim terminem [okresem bezpośrednio poprzedzającym wystąpienie z roszczeniem], ale nie do tych, które miały miejsce w ciągu ostatnich trzech lat?

3)

W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: czy w takim przypadku można by skutecznie dochodzić zaniechania naruszeń oraz odszkodowania z tytułu poniesionej szkody jedynie w stosunku do tych działań, które miały miejsce w ciągu ostatnich trzech lat?