1

W swoim odwołaniu Europejski Bank Centralny (EBC) wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 26 kwietnia 2018 r., Espírito Santo Financial (Portugal)/EBC (T‑251/15, niepublikowanego, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2018:234), w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji EBC z dnia 1 kwietnia 2015 r. częściowo odmawiającej dostępu do niektórych dokumentów dotyczących decyzji EBC z dnia 1 sierpnia 2014 r. w sprawie Banco Espírito Santo SA (zwanej dalej „sporną decyzją”).

2

Motyw 3 decyzji Europejskiego Banku Centralnego 2004/258/WE z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (Dz.U. 2004, L 80, s. 42), zmienionej decyzją Europejskiego Banku Centralnego (UE) z dnia 21 stycznia 2015 r. (Dz.U. 2015, L 84, s. 64) (zwanej dalej „decyzją 2004/258”), ma następujące brzmienie:

„Należy przyznać szerszy dostęp do dokumentów EBC, chroniąc jednocześnie niezależność EBC oraz krajowych banków centralnych (KBC) przewidzianą w artykule 108 Traktatu oraz w artykule 7 Statutu, podobnie jak poufność niektórych zagadnień związanych z wykonywaniem zadań EBC.W celu ochrony skuteczności własnych procesów decyzyjnych, w tym wewnętrznych konsultacji i przygotowań, przebieg posiedzeń organów EBC ma charakter poufny, chyba że właściwy organ zadecyduje o podaniu wyników obrad do wiadomości publicznej”.

3

Artykuł 4 tej decyzji stanowi:

„1.   EBC odmawia dostępu do dokumentu, jeżeli jego ujawnienie naruszyłoby ochronę:

4

Zgodnie z art. 7 ust. 1 wspomnianej decyzji „Dyrektor Generalny Sekretariatu EBC, w terminie 20 dni roboczych od daty wpłynięcia wniosku lub daty uzyskania wyjaśnienia złożonego zgodnie z artykułem 6 ustęp 2, udziela dostępu do żądanego dokumentu i zapewnia do niego dostęp zgodnie z artykułem 9 albo, w pisemnej odpowiedzi, podaje przyczyny całkowitej lub częściowej odmowy dostępu i informuje wnioskodawcę o przysługującym mu prawie do złożenia wniosku potwierdzającego zgodnie z ustępem 2”.

5

Espírito Santo Financial (Portugal), SGPS, SA (zwana dalej „ESF”) jest spółką holdingową prawa portugalskiego, która była jednym z głównych akcjonariuszy spółki Banco Espírito Santo SA (zwanej dalej „BES”).

6

Od maja 2014 r. BES korzystał z operacji kredytowych Eurosystemu, a od dnia 17 lipca 2014 r. korzystał z awaryjnego wsparcia finansowego udzielanego przez Banco de Portugal (Bank Portugalii).

7

W dniu 23 lipca 2014 r. Rada Prezesów EBC (zwana dalej „Radą Prezesów”) postanowiła, że do czasu jej następnego zwyczajnego posiedzenia nie będzie sprzeciwiała się udzielaniu BES awaryjnego wsparcia finansowego w granicach pułapu.

8

Na wniosek Zarządu EBC z dnia 28 lipca 2014 r. (zwany dalej „wnioskiem z dnia 28 lipca 2014 r.”) Rada Prezesów EBC przyjęła decyzję o utrzymaniu dostępu BES do instrumentów kredytowych polityki pieniężnej (zwaną dalej „decyzją z dnia 28 lipca 2014 r.”). Kwota kredytu udzielonego BES, jego oddziałom i spółkom zależnym z wykorzystaniem operacji kredytowych Eurosystemu (zwana dalej „kwotą odnośnego kredytu”) została ograniczona do poziomu, na jakim znajdowała się ona w dniu 28 lipca 2014 r. Decyzja ta została dołączona do protokołu, w którym również wskazana była ta kwota.

9

Na wniosek Zarządu EBC z dnia 1 sierpnia 2014 r. (zwany dalej „wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014 r.”) Rada Prezesów podjęła w tym samym dniu decyzję między innymi o zawieszeniu ze względów ostrożnościowych dostępu BES do instrumentów kredytowych polityki pieniężnej i o nakazaniu BES zwrotu całej kwoty kredytu udzielonego w ramach Eurosystemu (zwaną dalej „decyzją z dnia 1 sierpnia 2014 r.”). Decyzja ta została dołączona do protokołu, w którym wskazany był również pułap awaryjnego wsparcia finansowego, jakie mogło zostać udzielone BES przez Bank Portugalii.

10

W tym kontekście organy portugalskie postanowiły poddać BES postępowaniu naprawczemu, a w dniu 27 października 2014 r. wszczęto wobec BES postępowanie upadłościowe.

11

Pismem z dnia 5 listopada 2014 r. ESF zwróciła się do EBC o udzielenie dostępu do decyzji z dnia 1 sierpnia 2014 r. oraz do wszystkich innych znajdujących się w jego posiadaniu dokumentów związanych z tą decyzją.

12

Pismem z dnia 7 stycznia 2015 r. EBC odpowiedział na ten wniosek i udzielił ESF pełnego lub częściowego dostępu do kilku z objętych jej wnioskiem dokumentów, w tym między innymi częściowego dostępu do wyciągów z protokołów odnotowujących decyzje z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r., a także do wniosków z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r.

13

Pismem z dnia 4 lutego 2015 r. ESF złożyła ponowny wniosek do EBC, w którym stwierdziła, że przedstawione przez EBC uzasadnienie odmowy przyznania jej pełnego dostępu do niektórych objętych jej wnioskiem dokumentów było zbyt niejasne i ogólne.

14

Ponadto wniosła ona o udzielenie dostępu do informacji o kwotach, które zostały utajnione w udostępnionych jej wyciągach z protokołów odnotowujących decyzje z dnia 28 lipca i z dnia 1 sierpnia 2014 r., to znaczy o kwocie odnośnego kredytu i o pułapie udzielania awaryjnego wsparcia finansowego, jakie mógł być udzielone BES przez Bank Portugalii, a także do niektórych informacji, które zostały utajnione we wnioskach z dnia 28 lipca i z dnia 1 sierpnia 2014 r.

15

W dniu 5 lutego 2015 r. EBC wskazał, że udzieli odpowiedzi na ponowny wniosek ESF najpóźniej do dnia 4 marca 2015 r. Niemniej jednak w dniu 5 marca 2015 r. EBC przedłużył termin na udzielenie odpowiedzi na ten wniosek.

16

W spornej decyzji z dnia 1 kwietnia 2015 r. EBC ujawnił ESF dodatkowe informacje znajdujące się we wnioskach z dnia 28 lipca oraz z dnia 1 sierpnia 2014 r. W pozostałym zakresie EBC potwierdził odmowę udzielenia dostępu do kwot utajnionych w protokołach odnotowujących decyzje Rady Prezesów z dnia 28 lipca i z dnia 1 sierpnia 2014 r. oraz do niektórych utajnionych fragmentów wniosków z dnia 28 lipca i z dnia 1 sierpnia 2014 r.

17

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 14 maja 2015 r. ESF wniosła skargę o stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji podjętej przez EBC w dniu 4 marca 2015 r. i spornej decyzji oraz o obciążenie EBC kosztami postępowania.

18

Żądanie stwierdzenia nieważności spornej decyzji opierało się na czterech zarzutach. Trzy pierwsze zarzuty dotyczyły kwot, które zostały utajnione w przekazanych skarżącej wyciągach z protokołów odnotowujących decyzje z dnia 28 lipca i z dnia 1 sierpnia 2014 r., i odnosiły się do, odpowiednio, naruszenia obowiązku uzasadnienia, naruszenia art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze, drugie i siódme decyzji 2004/258, oraz do naruszenia art. 4 ust. 2 tiret pierwsze tej decyzji. Zarzut czwarty dotyczył informacji, które zostały utajnione w udostępnionych skarżącej wnioskach z dnia 28 lipca oraz z dnia 1 sierpnia2014 r.

19

EBC wniósł o oddalenie skargi i o obciążenie ESF kosztami postępowania.

20

Sąd w pierwszej kolejności oddalił żądanie stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji. W drugiej kolejności oddalił on zastrzeżenia podniesione przeciwko wydanej przez EBC odmowie udzielenia dostępu do pułapu udzielania awaryjnego wsparcia finansowego, uznając, że odmowa ta była uzasadniona na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie i siódme decyzji 2004/258. W trzeciej kolejności, w odniesieniu do wydanej przez EBC odmowy udzielenia dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu, Sąd stwierdził, że sporna decyzja była obarczona niewystarczającym uzasadnieniem dotyczącym wyjątku przewidzianego w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258, i uznał, że zarzuty drugi i trzeci, dotyczące, odpowiednio, naruszenia art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie i siódme decyzji 2004/258, oraz art. 4 ust. 2 tiret pierwsze tej decyzji, były uzasadnione w zakresie odnoszącym się do wspomnianej kwoty. W czwartej kolejności Sąd uznał pierwszą część czwartego zarzutu, dotyczącą informacji utajnionych we wnioskach z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r.

21

W konsekwencji Sąd w pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku stwierdził nieważność spornej decyzji w zakresie, w jakim EBC odmówił dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu, a także do informacji utajnionych we wnioskach z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r. W pozostałym zakresie Sąd oddalił skargę i postanowił, że ESF i EBC pokryją własne koszty.

22

W odwołaniu EBC wnosi do Trybunału o:

23

ESF wnosi do Trybunału o:

24

Na poparcie swego odwołania EBC podnosi jeden tylko zarzut, dotyczący naruszenia przez Sąd prawa przy interpretacji art. 10.4 protokołu 4 w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „protokołem w sprawie ESBC i EBC”) oraz art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258.

25

EBC podnosi, że Sąd naruszył prawo, uznając w pkt 124 i 161 zaskarżonego wyroku w związku z jego pkt 54–56 oraz 75–81, że zakres uznania, jakim dysponuje Rada Prezesów w odniesieniu do rozpowszechniania swoich protokołów, powinien być wykonywany na warunkach i w granicach określonych w decyzji 2004/258. Sąd uznał w ten sposób błędnie, że EBC powinien przedstawić uzasadnienie wyjaśniające, w jaki sposób udzielenie dostępu do informacji znajdujących się w protokołach z posiedzeń Rady Prezesów odnotowujących jego decyzje mogłoby konkretnie i rzeczywiście stanowić zagrożenie dla interesu publicznego w zakresie dotyczącym poufności obrad organów decyzyjnych EBC.

26

Zdaniem EBC art. 4 ust. 1 lit. a) decyzji 2004/258 należy interpretować zgodnie z art. 10.4 zdanie pierwsze protokołu w sprawie ESBC i EBC, który ustanawia ogólną zasadę poufności posiedzeń Rady Prezesów, która to poufność obejmuje wszystkie protokoły Rady Prezesów, w tym protokoły odzwierciedlające wynik obrad.

27

EBC twierdzi również, że art. 10.4 zdanie drugie protokołu w sprawie ESBC i EBC ustanawia wyjątek od ogólnej zasady poufności, pozwalający Radzie Prezesów w drodze pozytywnej i uznaniowej decyzji na ujawnienie wyniku jej obrad. Taki zakres uznania, jakim dysponuje Rada Prezesów, nie może zostać ograniczony decyzją 2004/258, która ogranicza się do potwierdzenia w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze zasady poufności.

28

EBC podnosi ponadto, że art. 10.4 tego protokołu przewiduje wyraźnie, że jedynie sama Rada Prezesów może postanowić o ujawnieniu swoich własnych protokołów, podczas gdy decyzja 2004/258 powierza podanie do publicznej wiadomości dokumentów EBC Dyrektorowi Generalnemu Sekretariatu i Zarządowi EBC.

29

EBC uważa, że nie ma obowiązku przedstawiania wyjaśnień co do tego, dlaczego ujawnienie protokołów Rady Prezesów mogłoby zagrażać konkretnie i rzeczywiście interesowi publicznemu w odniesieniu do poufności obrad Rady Prezesów. Oczywiście EBC podlega ogólnemu obowiązkowi uzasadniania swych decyzji. Musiałby on więc wyjaśnić, że niektóre objęte wnioskiem informacje znajdują się w protokole Rady Prezesów, a w konsekwencji są objęte zakresem art. 10.4 wspomnianego protokołu w sprawie ESBC i EBC i art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258. Niemniej jednak istnieje domniemanie poufności ustanowione w art. 10.4 protokołu w sprawie ESBC i EBC, zgodnie z którym ujawnienie protokołów Rady Prezesów stanowi zagrożenie dla niezależności i skuteczności procesu decyzyjnego EBC.

30

ESF twierdzi, że niniejsze odwołanie stanowi co do zasady powtórzenie argumentów przedstawionych przez EBC przed Sądem. W związku z tym potwierdza ona swoją argumentację przedstawioną w postępowaniu przed Sądem.

31

Tytułem wstępu należy przypomnieć, że z art. 256 ust. 1 akapit drugi TFUE, art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz art. 168 § 1 lit. d) regulaminu postępowania przed Trybunałem wynika, iż odwołanie powinno dokładnie określać kwestionowane części wyroku, którego uchylenia zażądano, a także argumenty prawne, które szczegółowo uzasadniają to żądanie (wyrok z dnia 29 lipca 2019 r., Bayerische Motoren Werke i Freistaat Sachsen/Commission, C‑654/17 P, EU:C:2019:634, pkt 71).

32

Tymczasem pomimo że EBC wnosi o uchylenie pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku, w którym stwierdza się nieważność spornej decyzji w zakresie, w jakim odmawia ona dostępu, po pierwsze, do informacji o kwocie odnośnego kredytu, oraz po drugie, do utajnionych informacji we wnioskach Zarządu EBC z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r., to jednak nie przedstawia on żadnego zarzutu lub argumentu dotyczącego stwierdzenia nieważności przez Sąd tej decyzji w zakresie, w jakim odmawia ona dostępu do utajnionych informacji we wnioskach Zarządu EBC. W związku z powyższym należy uznać tę część odwołania za niedopuszczalną.

33

Jeżeli chodzi o część odwołania odnoszącą się do dokonanej przez Sąd oceny dotyczącej zaskarżonej decyzji w części, w jakiej odmawia ona dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu, to należy zauważyć, że w pkt 80 zaskarżonego wyroku Sąd uznał, że na podstawie art. 10.4 zdanie drugie protokołu w sprawie ESBC i EBC Rada Prezesów może zadecydować o ujawnieniu wyniku swoich obrad. Następnie stwierdził on, że decyzje przyjęte przez Radę Prezesów, a w konsekwencji odnotowujący je protokół, nie korzystają z absolutnej ochrony w zakresie podawania ich do publicznej wiadomości oraz że zakres uznania, jakim dysponuje Rada Prezesów w tym zakresie, powinien być wykonywany na warunkach i w granicach przewidzianych w decyzji 2004/258.

34

Ponadto w pkt 122 i 123 wyroku Sąd stwierdził w szczególności, że kwota odnośnego kredytu znajdowała się w protokole odnotowującym decyzję z dnia 28 lipca 2014 r. i że EBC, w celu odmówienia ujawnienia tej kwoty, powołał się na art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258 oraz na art. 10.4 protokołu w sprawie ESBC i EBC.

35

W pkt 124 zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, że EBC nie uzasadnił w sposób wystarczający spornej decyzji, ponieważ powinien on, po pierwsze, wyjaśnić powody, dla których kwota nieujawniona skarżącej w ramach częściowego dostępu do objętych jej wnioskiem dokumentów należała do dziedziny objętej wyjątkiem przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258, oraz po drugie, przedstawić uzasadnienie umożliwiające zweryfikowanie tego, w jaki sposób konkretnie i rzeczywiście dostęp do tej informacji stanowiłby zagrożenie dla interesu publicznego w zakresie poufności obrad organów decyzyjnych EBC.

36

Należy zauważyć, że taki wymóg uzasadnienia wynika w sposób oczywisty z wykładni art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258, zgodnie z którą poufność wyniku obrad Rady Prezesów jest zagwarantowana jedynie wówczas, gdy jego ujawnienie zagrażałoby interesowi publicznemu.

37

Oczywiście treść art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze tej decyzji wydaje się zezwalać na wykładnię taką, jak przyjęta przez Sąd, ponieważ artykuł ten przewiduje, że EBC odmawia dostępu do dokumentu w przypadku, gdyby jego ujawnienie stanowiło zagrożenie dla interesu publicznego w zakresie poufności obrad organów decyzyjnych EBC, wśród których znajduje się Rada Prezesów.

38

W tym zakresie należy zauważyć, że art. 7 ust. 1 wspomnianej decyzji przyznaje Dyrektorowi Generalnemu Sekretariatu EBC wybór pomiędzy udzieleniem dostępu do objętego wnioskiem dokumentu a powiadomieniem wnioskodawcy o powodach swojej pełnej lub częściowej odmowy.

39

Tym samym wykładnia, na której opiera się wniosek Sądu, oznacza, że to na Dyrektorze Generalnym Sekretariatu EBC spoczywa obowiązek zweryfikowania tego, czy ujawnienie wyniku obrad stanowiłoby zagrożenie dla interesu publicznego w odniesieniu do poufności tych obrad, a jeżeli tak by nie było – obowiązek udzielenia dostępu do dokumentu odnotowującego ten wynik.

40

Niemniej jednak z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, że akt prawa wtórnego Unii należy też interpretować w miarę możności w sposób zgodny z postanowieniami traktatów (wyrok z dnia 16 kwietnia 2015 r., Parlament/Rada, C‑540/13, EU:C:2015:224, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo).

41

Jak zauważył EBC, art. 10.4 zdanie drugie protokołu w sprawie ESBC i EBC przewiduje, że to do Rady Prezesów należy podjęcie decyzji o tym, czy należy ujawnić wynik tych obrad, podczas gdy, jak to wynika z pkt 38 niniejszego wyroku, art. 7 ust. 1 decyzji 2004/258 przyznaje Dyrektorowi Generalnemu Sekretariatu EBC wybór pomiędzy udzieleniem dostępu do objętego wnioskiem dokumentu a poinformowaniem wnioskodawcy o powodach pełnej lub częściowej odmowy udzielenia tego dostępu.

42

W tych okolicznościach Dyrektorowi Generalnemu Sekretariatu EBC przyznano by uprawnienie do decydowania o udzieleniu dostępu do wyników obrad, z naruszeniem wyłącznej kompetencji przyznanej Radzie Prezesów na podstawie art. 10.4 zdanie drugie wspomnianego protokołu w sprawie ESBC i EBC.

43

W związku z tym, w celu zachowania tej kompetencji, trzeba stwierdzić, że art. 4 ust. 1 lit. a) decyzji 2004/258 w związku z art. 10.4 zdanie drugie protokołu w sprawie ESBC i EBC należy interpretować jako chroniący poufność wyniku obrad Rady Prezesów, przy czym nie jest konieczne, aby odmowa dostępu do dokumentów zawierających ten wynik była uzależniona od spełnienia warunku, że jego ujawnienie stanowi zagrożenie dla ochrony interesu publicznego.

44

W konsekwencji, na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze i art. 7 ust. 1 wspomnianej decyzji Dyrektor Generalny Sekretariatu EBC ma obowiązek odmówić dostępu do wyników obrad Rady Prezesów, chyba że rada ta postanowiła o częściowym lub pełnym ich ujawnieniu.

45

Ponadto należy zauważyć, że wykładnię tę potwierdza postanowienie motywu 3 decyzji 2004/258, zgodnie z którym posiedzenia organów decyzyjnych EBC są poufne, chyba że odnośny organ postanowi o ujawnieniu wyniku swoich obrad.

46

W ten sposób uzasadnienie odmowy udzielenia dostępu do wyników obrad Rady Prezesów może w odniesieniu do dokumentów odzwierciedlających wynik takich obrad zostać ograniczone do powołania się na art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258.

47

W konsekwencji Sąd błędnie uznał w pkt 124 zaskarżonego wyroku, że EBC powinien był, po pierwsze, wyjaśnić powody, dla których kwota nieujawniona skarżącej w ramach częściowego dostępu do objętego jej wnioskiem dokumentu należała do dziedziny objętej wyjątkiem przewidzianym przez art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258, oraz po drugie, przedstawić uzasadnienie umożliwiające zrozumienie i zweryfikowanie sposobu, w jaki konkretnie i rzeczywiście dostęp do tej informacji mógłby stanowić zagrożenie dla interesu publicznego w odniesieniu do poufności obrad organów decyzyjnych EBC. Orzekając w ten sposób, Sąd naruszył prawo.

48

W związku z tym należy uchylić pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim Sąd stwierdził w nim nieważność tej części spornej decyzji, w której EBC odmówił dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu.

49

Zgodnie z art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jeżeli odwołanie jest zasadne, Trybunał uchyla orzeczenie Sądu. Może on wówczas wydać orzeczenie ostateczne w sprawie, jeśli stan postępowania na to pozwala.

50

Tak jest w niniejszej sprawie.

51

W zakresie, w jakim w szczególności z pkt 47 niniejszego wyroku wynika, że ocena Sądu odnosząca się do podniesionego w pierwszej instancji zarzutu pierwszego w jego części dotyczącej odmowy udzielenia dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu jest obarczona naruszeniem prawa, należy ocenić ten zarzut oraz zarzut drugi podniesiony w pierwszej instancji w zakresie zastrzeżenia dotyczącego naruszenia art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258.

52

W części podniesionego w pierwszej instancji zarzutu pierwszego dotyczącej odmowy dostępu do kwoty odnośnego kredytu skarżąca wskazuje, że EBC naruszył obowiązek uzasadnienia przy odmowie tego dostępu na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258.

53

W swoim drugim zarzucie skarżąca kwestionuje zasadność powołania się na art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze wspomnianej decyzji w celu uzasadnienia odmowy udzielenia dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu. W szczególności twierdzi ona, że informacji o wspomnianej kwoty nie można było uznać za stanowiącą część obrad organów decyzyjnych EBC oraz że objęte wnioskiem informacje nie wydawały się mieć poufnego charakteru, ponieważ Bank Portugalii ujawnił kwotę, która mogła zostać potwierdzona poprzez podanie do wiadomości wyciągów z decyzji Rady Prezesów.

54

W tym względzie, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, o ile wymagane przez art. 296 akapit drugi TFUE uzasadnienie aktu Unii powinno ukazywać w sposób jasny i jednoznaczny rozumowanie autora danego aktu, tak aby umożliwić zainteresowanym poznanie powodów przyjęcia danego środka, a Trybunałowi dokonanie jego kontroli, o tyle nie wymaga się, aby określało ono wszystkie okoliczności prawne i faktyczne. Ponadto przestrzeganie obowiązku uzasadnienia powinno być oceniane z punktu widzenia nie tylko brzmienia aktu, lecz również jego kontekstu oraz ogółu norm prawnych regulujących daną dziedzinę (wyrok z dnia 11 grudnia 2018 r., Weiss i in., C‑493/17, EU:C:2018:1000, pkt 31, 33 i przytoczone tam orzecznictwo).

55

Z uwagi na pkt 46 niniejszego wyroku należy stwierdzić, że uzasadnienie przedstawione przez EBC umożliwiało skarżącej zrozumienie, iż w celu odmówienia jej dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu EBC powoływał się na poufność, z której korzysta wynik obrad, oraz że chodziło o dokument odzwierciedlający ten wynik. W ten sposób należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest uzasadniona wystarczająco pod względem prawnym.

56

Ponadto, jeżeli chodzi o zarzuty co do istoty, to wystarczy zauważyć, że z pkt 43 niniejszego wyroku wynika, że wynik obrad Rady Prezesów jest wiążący i nie jest konieczne, aby wynik ten odzwierciedlał te obrady. Dodatkowo o ile można powoływać się na poufność wyniku obrad, jeżeli wynik ten nie został podany do publicznej wiadomości przez EBC, o tyle okoliczność, że przybliżona kwota odnośnego kredytu została opublikowana przez Bank Portugalski, nie jest w stanie jako taka zobowiązać EBC do podania do wiadomości tej kwoty. Z powyższego wynika, że EBC nie naruszył art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze decyzji 2004/258, opierając na tym przepisie swoją odmowę udzielenia dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu.

57

W konsekwencji podniesione w pierwszej instancji zarzuty pierwszy i drugi należy odrzucić w zakresie, w jakim dotyczą one opartej na art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwszy wydanej przez EBC odmowy udzielenia dostępu do informacji o kwocie odnośnego kredytu.

58

Zgodnie z art. 184 § 2 regulaminu postępowania jeżeli odwołanie jest zasadne i Trybunał orzeka wyrokiem kończącym postępowanie w sprawie, rozstrzyga on o kosztach. Zgodnie z art. 138 § 1 regulaminu postępowania, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 tego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.

59

Artykuł 138 § 3 tego regulaminu, mający zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie jego art. 184 § 1, stanowi ponadto, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań każdej ze stron każda z nich pokrywa własne koszty. Jednakże jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, Trybunał może orzec, że jedna ze stron pokryje, oprócz własnych kosztów, część kosztów poniesionych przez stronę przeciwną.

60

W niniejszej sprawie, ponieważ odwołanie EBC zostało częściowo uwzględnione i częściowo uznane za niedopuszczalne, a skarga wniesiona do Sądu przez ESF została uwzględniona po jej ocenie przez Trybunał jedynie w zakresie odmowy udzielenia dostępu do informacji utajnionych we wnioskach Zarządu z dnia 28 lipca i 1 sierpnia 2014 r., należy obciążyć ESF jej własnymi kosztami oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez EBC zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym. EBC pokryje pozostałą część własnych kosztów.

Z powyższych względów Trybunał (pierwsza izba) orzeka, co następuje: