|
15.11.2021 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 462/6 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – FN, GM, Adler Real Estate AG, HL, Petrus Advisers LLP / Übernahmekommission
(Sprawa C-546/18) (1)
(Odesłanie prejudycjalne - Prawo spółek - Publiczne oferty przejęcia - Dyrektywa 2004/25/WE - Artykuł 5 - Obowiązkowa oferta - Artykuł 4 - Organ nadzoru - Prawomocna decyzja stwierdzająca naruszenie obowiązku złożenia publicznej oferty przejęcia - Moc wiążąca tej decyzji w ramach późniejszego postępowania karno-administracyjnego wszczętego przez ten organ - Zasada skuteczności prawa Unii - Zasady ogólne prawa Unii - Prawo do obrony - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 48 - Prawo do milczenia - Domniemanie niewinności - Dostęp do niezawisłego i bezstronnego sądu)
(2021/C 462/03)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Bundesverwaltungsgericht
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: FN, GM, Adler Real Estate AG, HL, Petrus Advisers LLP
Strona przeciwna: Übernahmekommission
Sentencja
Artykuły 4 i 17 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r., rozpatrywane w świetle prawa do obrony zagwarantowanego w prawie Unii, a w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, oraz art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce państwa członkowskiego, na mocy której prawomocna decyzja stwierdzająca naruszenie tej dyrektywy ma moc wiążącą w późniejszym postępowaniu zmierzającym do wymierzenia sankcji administracyjnej o charakterze karnym za naruszenie przepisów wspomnianej dyrektywy, ponieważ zainteresowane strony w tym postępowaniu nie mogły – w toku wcześniejszego postępowania, w którym stwierdzono popełnienie tego naruszenia – wykonać w pełni prawa do obrony, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, ani powołać się na prawo do milczenia, ani skorzystać z domniemania niewinności w odniesieniu do okoliczności faktycznych podniesionych następnie na poparcie oskarżenia, lub nie mogą skorzystać z prawa do skutecznego środka prawnego przeciwko takiej decyzji przed sądem właściwym do rozstrzygnięcia sprawy zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym.