Wydanie tymczasowe
POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU
z dnia 22 czerwca 2018 r.(*)
Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Środki ochrony roślin – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1496 – Nieodnowienie zatwierdzenia substancji czynnej DPX KE 459 (flupyrsulfuron metylowy) – Wniosek o zawieszenie wykonania – Brak pilnego charakteru – Wyważenie interesów
W sprawie T‑719/17 R
FMC Corp., z siedzibą w Filadelfii, Pensylwania (Stany Zjednoczone), reprezentowana przez adwokatów D. Waelbroecka, I. Antypas i A. Accaraina,
strona skarżąca,
przeciwko
Komisji Europejskiej, reprezentowanej przez G. Kolevę, A. Lewisa oraz I. Naglisa, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
mającej za przedmiot złożony na podstawie art. 279 i 278 TFUE wniosek w przedmiocie zawieszenia wykonania rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1496 z dnia 23 sierpnia 2017 r. w sprawie nieodnawiania zatwierdzenia substancji czynnej DPX KE 459 (flupyrsulfuron metylowy), zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającym dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG, oraz w sprawie zmiany rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (Dz.U. 2017, L 218, s. 7),
PREZES SĄDU
wydaje następujące
Postanowienie(1)
[…]
Co do prawa
[…]
W przedmiocie pilnego charakteru
[…]
26 Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, z pilnym charakterem mamy do czynienia tylko wtedy, gdy poważna i nieodwracalna szkoda, której obawia się strona żądająca zastosowania środków tymczasowych, jest nieuchronna w takim stopniu, że jej ziszczenie się jest przewidywalne z wystarczającym stopniem prawdopodobieństwa. Strona ta jest w każdym razie zobowiązana do udowodnienia okoliczności faktycznych, które mają potwierdzać prawdopodobieństwo zaistnienia szkody, przy czym szkoda o charakterze czysto hipotetycznym, czyli uzależniona od wystąpienia zdarzeń przyszłych i niepewnych, nie może uzasadniać zastosowania środków tymczasowych (zob. postanowienie z dnia 23 marca 2017 r., Gollnisch/Parlament, T‑624/16, niepublikowane, EU:T:2017:243, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo).
27 Ponadto, zgodnie z art. 156 § 4 zdanie drugie regulaminu postępowania przed Sądem, wnioski o zastosowanie środka tymczasowego „obejmują wszystkie dostępne dowody i wnioski dowodowe mające na celu uzasadnienie zastosowania środków tymczasowych”.
28 Wniosek w przedmiocie środka tymczasowego powinien zatem sam w sobie umożliwiać stronie pozwanej przygotowanie uwag, a sędziemu rozpatrującemu ten wniosek – wydanie rozstrzygnięcia, w odpowiednich okolicznościach, bez konieczności pozyskiwania dodatkowych informacji, ponieważ istotne elementy stanu faktycznego i prawnego, na których wniosek ten się opiera, powinny wynikać z samego tekstu wniosku (zob. postanowienie z dnia 6 września 2016 r., Inclusion Alliance for Europe/Komisja, C‑378/16 P‑R, niepublikowane, EU:C:2016:668, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).
29 Z utrwalonego orzecznictwa wynika również, że aby móc ocenić, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki wymienione w pkt 25, 26 i 28 powyżej, sąd orzekający w przedmiocie środków tymczasowych musi dysponować konkretnymi i precyzyjnymi wskazówkami popartymi szczegółowymi i poświadczonymi dowodami z dokumentów, które to dowody świadczą o sytuacji, w jakiej znajduje się strona domagająca się zastosowania środków tymczasowych, i pozwalają ocenić konsekwencje, jakie prawdopodobnie wynikłyby z braku zastosowania wnioskowanych środków. Wynika stąd, iż owa strona, zwłaszcza gdy powołuje się na powstanie szkody o charakterze finansowym, musi przedstawić dowody na poparcie informacji, które mogą w wiarygodny sposób wykazać wierny i całościowy obraz jej sytuacji finansowej (zob. podobnie postanowienie z dnia 29 lutego 2016 r., ICA Laboratories i in./Komisja, T‑732/15 R, niepublikowane, EU:T:2016:129, pkt 39 i przytoczone tam orzecznictwo).
30 Wreszcie, chociaż wniosek w przedmiocie środka tymczasowego może w poszczególnych punktach zostać uzupełniony odesłaniami do dokumentów do niego załączonych, to jednak te ostatnie nie mogą rekompensować braku istotnych elementów wniosku. Nie jest rolą sądu orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych wyszukiwanie, w zastępstwie zainteresowanej strony, informacji zawartych w załącznikach do wniosku o zastosowanie środka tymczasowego, w skardze głównej lub w załącznikach do skargi głównej, które mogłyby potwierdzić zasadność wniosku w przedmiocie środka tymczasowego. Nałożenie takiego obowiązku na sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych mogłoby zresztą pozbawić skuteczności art. 156 § 5 regulaminu postępowania przed Sądem, który to przepis przewiduje, że wniosek o zastosowanie środków tymczasowych powinien być złożony w odrębnym piśmie (zob. podobnie postanowienie z dnia 20 czerwca 2014 r., Wilders/Parlament i in., T‑410/14 R, niepublikowane, EU:T:2014:564, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo).
31 Właśnie w świetle tych kryteriów należy zbadać, czy skarżąca zdołała wykazać istnienie poważnej i nieodwracalnej szkody.
32 Skarżąca twierdzi, że bezzwłoczne wykonanie zaskarżonego rozporządzenia mogłoby spowodować poważną i nieodwracalną szkodę z powodu utraty jej udziałów w europejskim rynku herbicydów dla zbóż.
33 W tym względzie skarżąca wydaje się sądzić, że może ponieść szkodę z powodu, po pierwsze, utraty aktualnie posiadanych udziałów w europejskim rynku herbicydów dla zbóż, a po drugie, utraty udziałów, jakie posiadałaby po nabyciu działalności w sektorze FPS.
W przedmiocie poważnego charakteru podnoszonej szkody w związku z utratą udziałów w rynku
[…]
59 Po czwarte i ostatnie, należy podkreślić, że – jak wynika z orzecznictwa – nie można wykluczyć, iż szkoda finansowa obiektywnie znacząca i wynikająca jakoby z obowiązku dokonania w sposób ostateczny istotnego wyboru handlowego w niedogodnym terminie może zostać uznana za „poważną” bądź że poważny charakter takiej szkody może zostać uznany za oczywisty, nawet przy braku informacji dotyczących wielkości danego przedsiębiorstwa [zob. podobnie postanowienie z dnia 7 marca 2013 r., EDF/Komisja, C‑551/12 P(R), EU:C:2013:157, pkt 33].
60 Niemniej jednak orzecznictwo to należy oceniać, biorąc pod uwagę dziedzinę, w której skarżąca prowadzi działalność. W istocie, z utrwalonego orzecznictwa wynika, że w przypadku rynku w znacznym stopniu regulowanego – takiego jak ten w niniejszej sprawie, jak przyznaje skarżąca – który może być obiektem szybkiej interwencji właściwych organów w razie pojawienia się zagrożenia dla zdrowia publicznego z przyczyn nie zawsze możliwych do przewidzenia, do obowiązków zainteresowanych przedsiębiorstw, o ile nie chcą one zostać zmuszone do samodzielnego pokrywania szkód wynikających z takiej interwencji, należy zabezpieczenie się przed jej skutkami poprzez właściwą politykę [zob. postanowienie z dnia 16 czerwca 2016 r., ICA Laboratories i in./Komisja, C‑170/16 P(R), niepublikowane, EU:C:2016:462, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo].
61 W niniejszej sprawie, najwcześniej w dniu 6 listopada 2014 r., podczas przekazywania opinii EFSA z propozycją zaklasyfikowania FPS do kategorii produktów, co do których istnieje domniemanie, że działają rakotwórczo i szkodliwie na rozrodczość (C2 i R2) (zob. pkt 5 powyżej), lub przynajmniej w dniu 18 marca 2015 r., kiedy to Komisja opublikowała swój projekt sprawozdania z przeglądu z propozycją nieodnawiania zatwierdzenia tej substancji (zob. pkt 6 powyżej), spółka Dupont dysponowała informacjami, na podstawie których podjęcie odpowiednich środków zależało od jej staranności, zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 60 powyżej, w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem regulacyjnym związanym z ewentualnym zakazem obrotu FPS. Ryzyko regulacyjne zostało ponadto potwierdzone, po pierwsze, przez EFSA w opublikowanej w dniu 3 października 2016 r. nowej wersji jej opinii, a po drugie, przez Komisję w opublikowanym w dniu 22 grudnia 2016 r. znowelizowanym projekcie sprawozdania z przeglądu (zob. pkt 7 powyżej).
62 Ponadto wszystkie powyższe rozważania mają tym bardziej istotne znaczenie w szczególnych okolicznościach związanych z niniejszą sprawą, że jest oczywiste, iż wszystkie te informacje musiały być przedmiotem szczegółowej analizy ze strony skarżącej w związku z operacją nabycia wydzielonej działalności spółki Dupont w sektorze FPS.
63 W każdym razie skarżąca nie przedstawiła żadnych konkretnych dowodów w tym zakresie. Tymczasem, zgodnie z orzecznictwem przywołanym w pkt 26–30 powyżej, rolą sądu orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych nie jest wyszukiwanie takich informacji w zastępstwie zainteresowanej strony.
64 W konsekwencji w świetle szczególnych okoliczności niniejszego wniosku o zastosowanie środka tymczasowego nie można stwierdzić, że utrata udziałów w europejskim rynku herbicydów dla zbóż, na jaką powołuje się skarżąca, może zostać zakwalifikowana jako „szkoda finansowa obiektywnie znacząca” w rozumieniu orzecznictwa przywołanego w pkt 59 powyżej.
[…]
Z powyższych względów
PREZES SĄDU
postanawia, co następuje:
1) Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.
2) Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 22 czerwca 2018 r.
SekretarzPrezes
E. CoulonM. Jaeger
* Język postępowania: angielski
1 Poniżej zostały zamieszczone jedynie te punkty postanowienia, których publikację Sąd uznał za wskazaną.