13.11.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/54

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – PlasticsEurope/ECHA

(Sprawa T-636/17)

(2017/C 382/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PlasticsEurope (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci R. Cana, E. Mullier i F. Mattioli)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—

stwierdzenie nieważności opublikowanej w dniu 7 lipca 2017 r. decyzji o aktualizacji wpisu substancji Bisfenol A na listę kandydacką, jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy, na podstawie art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (Dz.U. 2006, L 396, s. 1, zwanego dalej „rozporządzeniem REACH”);

—	obciążenie ECHA kosztami postępowania, oraz

—	zastosowanie wszelkich innych środków, które Sąd uzna za sprawiedliwe.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.	W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że pozwana naruszyła zasadę pewności prawa, stosując niespójne i nieprzewidywalne kryteria przy ocenie domniemanych właściwości BPA wywierających wpływ na zdrowie ludzi poprzez zaburzanie gospodarki hormonalnej.

W zarzucie drugim skarżąca utrzymuje, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności.

—

Pozwana nie wykazała, że BPA jest substancją zaburzającą gospodarkę hormonalną, w odniesieniu do której istnieją dowody naukowe dotyczące prawdopodobnych skutków dla zdrowia ludzi lub środowiska, które to skutki wzbudzałyby obawy równoważne do tych, jakie towarzyszą innym substancjom wymienionym w art. 57 lit. od a) do e) rozporządzenia REACH, zważywszy że: i) pozwana próbowała jedynie wykazać, iż BPA ma domniemane „właściwości zaburzające gospodarkę hormonalną”, ii) identyfikacja BPA nie spełnia kryteriów określonych w art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH i nie jest zgodna z ogólnymi zasadami prawa Unii; iii) pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie, nie uwzględniając uzyskania poziomu bezpiecznego jako istotnego czynnika oceny BPA w świetle kryteriów art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH; oraz

—	pozwana nie wzięła pod uwagę wszystkich istotnych informacji, a w szczególności analizy CLARITY-BPA.

W zarzucie trzecim skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, gdyż nie wzięto w niej pod uwagę oczekiwanych analiz, które zostały uznane za istotne dla oceny domniemanych właściwości BPA zaburzających gospodarkę hormonalną, a w szczególności analizy CLARITY-BPA, oraz nie uwzględniono w niej uzyskania poziomu bezpiecznego jako czynnika mającego znaczenie dla określenia równoważnego poziomu obaw.

W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 59 i art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH poprzez zidentyfikowanie BPA jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy na podstawie kryteriów określonych w art. 57 lit. f), a art. 57 lit. f), gdyż art. 57 lit. f) obejmuje jedynie substancje, które nie zostały jeszcze zidentyfikowane na podstawie art. 57 lit. a)–e).

5.	W zarzucie piątym skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 2 ust. 8 lit. b) rozporządzenia REACH, gdyż półprodukty są wyłączone z całego tytułu VII, a tym samym pozostają poza zakresem zastosowania art. 57 i 58, a także poza zakresem zezwolenia.

W ramach zarzut szóstego skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ umieszczenie BPA na liście kandydackiej w sytuacji gdy nie jest to półprodukt wykracza poza granice tego, co właściwe i konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu i nie jest najmniej dotkliwym środkiem, jaki agencja mogła zastosować.