28.8.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 283/52

Skarga wniesiona w dniu 22 maja 2017 r. – Niemelä i in./EBC

(Sprawa T-321/17)

(2017/C 283/82)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Heikki Niemela (Ohain, Belgia), Mika Lehto (Espoo, Finlandia), Nemea plc (St. Julians, Malta), Nevestor SA (Ohain) i Nemea Bank plc (St. Julians) (przedstawiciel: A. Meriläinen, adwokat)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji ECB/SSM/2017–213800JENPXTUY75VS0/1 WHD-2017-0003 przyjętej przez EBC w dniu 23 marca 2017 r., o cofnięciu zezwolenia dla instytucji kredytowej wydanego wobec Nemea Bank plc („podmiotu nadzorowanego”);

—

pomocniczo, zmianę decyzji EBC poprzez zawieszenie jej stosowania, ze względu na niedającą się naprawić szkodę jaką natychmiastowe i nieprzerwane wykonywanie tej decyzji może wyrządzić osobom zainteresowanym podmiotem nadzorowanym, przede wszystkim depozytariuszom, pracownikom i akcjonariuszom banku, poprzez zezwolenie lub nakazanie bezpośrednim i pośrednim akcjonariuszom podmiotu nadzorowanego sprzedaży akcji banku w rozsądnym terminie;

—

nakazanie stronie pozwanej wypłatę kwoty 10 mln EUR wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia 23 marca 2017 r., w celu naprawienia szkody poniesionej przez stronę skarżącą w wyniku wydania zaskarżonej decyzji;

—

obciążyć stronę pozwaną kosztami postępowania poniesionymi w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący nieprawidłowego przedstawienia okoliczności faktycznych sprawy w uzasadnieniu decyzji oraz niewystarczającego uzasadnienia decyzji.

—

Strona skarżąca twierdzi, że EBC nie mógł przyjąć decyzji w pełni uzasadnionej ze względu na toczące się przed sądami krajowymi postepowania odwoławcze.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez EBC.

—

Strona skarżąca twierdzi, że EBC popełnił błąd w zakresie, w jakim potraktował zalecenia maltańskiego organu nadzoru finansowego jako ostateczne i rozstrzygające, podczas gdy mogą być one potwierdzone, uchylone lub zmienione decyzją sądu ds. usług finansowych. W każdym wypadku EBC popełniła oczywisty błąd w ocenie stwierdzając, że wycofanie zezwolenia wydanego wobec podmiotu nadzorowanego było lepszym rozwiązaniem niż sprzedaż banku i że istniało małe prawdopodobieństwo, że opcja sprzedaży zostanie zrealizowana.

3.

Zarzut trzeci dotyczący błędów co do prawa, którymi dotknięta jest zaskarżona decyzja.

—

Strona skarżąca twierdzi, ze EBC nie miał kompetencji do podjęcia zaskarżonej decyzji, ponieważ organem właściwym do cofnięcia zezwolenia dla instytucji kredytowej wydanego wobec podmiotu nadzorowanego jest maltański organ nadzoru finansowego a nie EBC. Decyzję EBC podjęto z przekroczeniem kompetencji i naruszeniem przysługującego skarżącym prawa do wniesienia odwołania zgodnie z prawem krajowym, jak również ich prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu wynikającego z prawa Unii Europejskiej.

4.

Zarzut czwarty dotyczy przekroczenia kompetencji przez ECB.

—

Strona skarżąca twierdzi, że nawet gdyby ECB działał w zakresie spornych kompetencji, to dopuścił się nadużycia władzy w taki sposób, aby pozbawić podmiot nadzorowany oraz innych skarżących ich prawa do wniesienia odwołania zgodnie z prawem krajowym.

5.

Zarzut piąty dotyczący niezgodności decyzji ECB z prawem Unii Europejskiej w zakresie w jakim narusza ona zasadę proporcjonalności.

—

Strona skarżąca twierdzi, że zastosowanie w niniejszej sprawie zasady proporcjonalności powinno przeszkodzić cofnięciu zezwolenia wydanego wobec podmiotu nadzorowanego. W okolicznościach sprawy sprzedaż banku byłaby mniej szkodliwa dla podmiotu nadzorowanego i nie wywołałaby ona niekorzystnych konsekwencji dla depozytariuszy, pracowników i akcjonariuszy podmiotu nadzorowanego.