16.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 347/8

1.

Czy wykładni art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE (1) należy dokonywać w ten sposób, że przez „wyroby tytoniowe przeznaczone do żucia” należy rozumieć jedynie wyroby tytoniowe do żucia w tradycyjnym rozumieniu?

2.

Czy wykładni art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE należy dokonywać w ten sposób, że „wyroby tytoniowe przeznaczone do żucia” oznacza to samo co „tytoń do żucia” w rozumieniu art. 2 pkt 6 dyrektywy?

3.

Czy odpowiedź na pytanie, czy dany wyrób tytoniowy jest „przeznaczony do żucia” w rozumieniu art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE, musi być udzielona w oparciu o obiektywną ocenę cech danego wyrobu, nie zaś w oparciu o informacje udzielone przez jego producenta czy też sposób, w jaki używają go w rzeczywistości jego konsumenci?

4.

Czy wykładni art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE należy dokonywać w ten sposób, że, aby uznać, iż mamy do czynienia ze przeznaczeniem do żucia konieczne jest, aby wyrób tytoniowy, ze względu na swą konsystencję i zwartość, nadawał się do żucia, a przy żuciu tego wyrobu uwalniały się zawarte w nim składniki?

5.

Czy wykładni art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE należy dokonywać w ten sposób, że, aby uznać, iż mamy do czynienia z wyrobem tytoniowym „przeznaczonym do żucia” konieczne, ale również wystarczające jest, aby wskutek lekkiego, powtarzającego się nacisku zębami czy też językiem wydzieliło się z tego wyrobu więcej składników niż wydziela się zeń przy samym trzymaniu w ustach?

6.

Czy też do „przeznaczenia do żucia” konieczne jest, aby przy samym trzymaniu w ustach czy też ssaniu nie dochodziło do wydzielania się żadnych składników?

7.

Czy cecha nadawania się „do żucia” w rozumieniu art. 2 pkt 8 dyrektywy 2014/40/UE może także zostać nadana wyrobowi tytoniowemu poprzez postać, w jakim jest oferowany, na przykład w bibułkowych saszetkach?