Sprawa C‑330/17

Verbraucherzentrale Baden-Württemberg e.V.

przeciwko

Germanwings GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 1008/2008 – Artykuł 2 pkt 18 – Artykuł 23 ust. 1 – Transport – Wspólne zasady wykonywania przewozów lotniczych na terenie Unii Europejskiej – Informowanie – Wskazywanie ostatecznej ceny – Włączenie taryf lotniczych do ostatecznej ceny – Obowiązek podawania taryf lotniczych w euro lub w walucie lokalnej – Wybór właściwej waluty lokalnej – Łączniki

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 15 listopada 2018 r.

1. Transport – Transport lotniczy – Wspólne zasady wykonywania przewozów lotniczych na terenie Unii – Rozporządzenie nr 1008/2008 – Pobieranie opłat – Informacje wymagane przy przedstawianiu taryf oferowanych pasażerom – Przedmiot – Przejrzystość cen

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1008/2008, motyw 16, art. 2 pkt 18, art. 23 ust. 1)

2. Transport – Transport lotniczy – Wspólne zasady wykonywania przewozów lotniczych na terenie Unii – Rozporządzenie nr 1008/2008 – Pobieranie opłat – Informacje wymagane przy przedstawianiu taryf oferowanych pasażerom – Obowiązek podawania taryf lotniczych w euro lub w walucie lokalnej – Zakres – Wybór właściwej waluty lokalnej – Łączniki

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1008/2008, art. 2 pkt 18, art. 23 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 27)

2.  Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty w związku z art. 2 pkt 18 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że przewoźnicy lotniczy, podając taryfy lotnicze za wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze – o ile nie wyrażają ich w euro – są zobowiązani do wybrania waluty lokalnej obiektywnie powiązanej z oferowaną usługą. Tak jest w szczególności w przypadku waluty mającej status prawnego środka płatniczego w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce wylotu bądź miejsce przylotu danego lotu.

   Tak więc w sytuacji takiej jak ta rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której przewoźnik lotniczy mający siedzibę w państwie członkowskim, którego walutą jest euro, oferuje w Internecie usługę przewozu lotniczego z miejscem wylotu znajdującym się na terytorium innego państwa członkowskiego, w którym status prawnego środka płatniczego ma waluta inna niż euro, taryfy lotnicze mogą być podawane – o ile nie są wyrażone w euro – w walucie mającej status prawnego środka płatniczego w tym ostatnim państwie członkowskim.

   W tym kontekście nie można dopuścić do tego, by przewoźnicy lotniczy, dokonując wyboru podawania taryf lotniczych za wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze w walucie innej niż euro, mogli znacznie utrudniać, a w praktyce nawet uniemożliwiać porównywanie cen przez klientów, gdyż w przeciwnym wypadku fundamentalnie podważany byłby cel zakładany przez art. 23 ust. 1 rozporządzenia nr 1008/2008, którym jest skuteczne porównywanie cen, a w konsekwencji przepis ten byłby pozbawiony w dużej mierze swojej skuteczności. W tym względzie należy dodać, jak zasadniczo zaznaczył rzecznik generalny w pkt 64 opinii, że skuteczne porównywanie cen byłoby ułatwione, gdyby przewoźnicy lotniczy podawali taryfy lotnicze w walucie lokalnej obiektywnie powiązanej z oferowaną usługą.

   (zob. pkt 35, 36, 39, 40; sentencja)