Sprawa C‑270/17 PPU

Tadas Tupikas

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam)

Odesłanie prejudycjalne – Pilny tryb prejudycjalny – Współpraca policyjna i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Europejski nakaz aresztowania – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi – Warunki wykonania – Podstawy fakultatywnej odmowy wykonania – Artykuł 4a ust. 1 decyzji ramowej 2009/299/WSiSW – Nakaz aresztowania wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności – Pojęcie „rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie” – Zainteresowany, który stawił się osobiście na rozprawie w toku postępowania w pierwszej instancji – Postępowanie odwoławcze obejmujące ponowne rozstrzygnięcie sprawy pod względem merytorycznym – Nakaz aresztowania, który nie zawiera żadnej informacji umożliwiającej zweryfikowanie, czy w toku postępowania odwoławczego przestrzegano prawa osoby skazanej do obrony

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 10 sierpnia 2017 r.

1. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Powody fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania–Nakaz wydany w celu wykonania kary orzeczonej zaocznie–Pojęcie rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie–Wykładnia autonomiczna i jednolita

   (decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299, art. 4a ust. 1)

2. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Powody fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania–Nakaz wydany w celu wykonania kary orzeczonej zaocznie–Możliwość wykonania nakazu aresztowania pomimo okoliczności stanowiących podstawy fakultatywnej odmowy wykonania–Przesłanki–Brak naruszenia prawa do obrony zainteresowanego w wypadku jego przekazania

   (decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299, art. 4a ust. 1)

3. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Powody fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania–Nakaz wydany w celu wykonania kary orzeczonej zaocznie–Pojęcie rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie–Postępowanie odwoławcze–Włączenie–Przesłanki

   (decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299, art. 4a ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 65–67)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 96, 97)

3.  Jeżeli wydające nakaz państwo członkowskie przewidziało kilkuinstancyjne postępowanie karne, w ramach którego mogą zatem być wydane kolejne orzeczenia, przy czym co najmniej jedno z tych orzeczeń było zaoczne, pojęcie „rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie”, w rozumieniu art. 4a ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że dotyczy ono tylko tej instancji postępowania, która zakończyła się wydaniem orzeczenia prawomocnie rozstrzygającego kwestię winy zainteresowanego oraz wymierzonej mu kary, takiej jak kara pozbawienia wolności, po przeprowadzeniu ponownego badania sprawy pod względem merytorycznym zarówno co do faktów, jak i co do prawa.

   Postępowanie odwoławcze, takie jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, jest objęte co do zasady tym pojęciem. Jednakże do sądu odsyłającego należy upewnienie się, że posiada ono wyżej wymienione cechy.

   (zob. pkt 98, 99; sentencja)