Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 marca 2018 r. – Podilă i in.

(sprawy połączone C‑133/17 i C‑134/17) ( 1 )

Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 89/391/EWG – Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia pracowników w miejscu pracy – Zaklasyfikowanie miejsca pracy jako miejsca, w którym pracownicy są narażeni na szczególne lub specyficzne warunki – Ocena ryzyka dla bezpieczeństwa i higieny pracy – Obowiązki ciążące na pracodawcy

Polityka społeczna–Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników–Dyrektywa 89/391 w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy–Zakres stosowania–Obliczanie emerytur pracowników według klasyfikacji w różnych grupach ryzyka–Uregulowanie krajowe określające ścisłe terminy i procedury niepozwalające sądom krajowym dokonać oceny lub ustalić owej klasyfikacji–Wyłączenie także w świetle art. 114 ust. 3, art. 151 i 153 TFUE

(art. 114 ust. 3, art. 151, 153 TFUE; dyrektywa Rady 89/391, art. 9 ust. 1, 2, art. 11 ust. 6)

(zob. pkt 37, 38, 42–45; sentencja)

Sentencja

Wykładni art. 114 ust. 3 oraz art. 151 i 153 TFUE a także przepisów dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i [ochrony] zdrowia pracowników w miejscu pracy należy dokonywać w ten sposób, iż nie znajdują one zastosowania do przepisu krajowego, takiego jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który określa ścisłe terminy i procedury niepozwalające sądom krajowym dokonać oceny lub ustalić klasyfikacji działalności pracowników do różnych grup ryzyka, na której podstawie obliczane są emerytury tych pracowników.

( 1 ) Dz.U. C 202 z 19.6.2017.