9.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 6/31

—

stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 5 ust. 5 i 7 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (1) w związku z załącznikami II i III do niej przez to, że nie podjęła dodatkowych środków lub wzmocnionych działań, skoro tylko stało się jasne, że środki programu działania nie wystarczały dla realizacji celów dyrektywy, i nie zmodyfikowała programu działania, aby doprowadzić do jego zgodności z wiążącymi wymogami załączników II i III;

—

obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

—

w kontekście zasady zrównoważonego nawożenia zawierają one obliczenie zapotrzebowania na nawóz, które nie odpowiada faktycznemu zapotrzebowaniu na składniki odżywcze poszczególnych upraw, wymogom w różnych regionach glebowo-klimatycznych i uwzględnianiu wpływu nawożenia na ochronę wód, oraz dopuszczają do gospodarczej nadwyżki składników odżywczych wynoszącej do 60 kg azotu na hektar rocznie (zob. pkt 1 ppkt 3 załącznika III do dyrektywy);

—

przy okresach zakazów przewidziano odstępstwo dla „obornika zbitego bez nawozu ptasiego”, nie wprowadzono rozróżnienia według regionów glebowo-klimatycznych, rodzaju nawozów, procedur nawożenia i innych czynników środowiskowych i ustanowiono jedynie okresy zakazów od dwóch i pół do trzech miesięcy (zob. pkt 1 ppkt 1 załącznika III i część A pkt 1 załącznika II do dyrektywy);

—

w odniesieniu do przepisanej pojemości zbiorników do składowania obornika przewidziano pojemności składowania, które zakładają zbyt krótkie okresy zakazów i – z wyjątkiem rozporządzeń w landach Berlin, Saksonia i Turyngia – dotyczą jedynie składowania płynnego obornika (zob. część A pkt 5 załącznika II do dyrektywy);

—

na użytkach zielonych i trawach polowych w określonych warunkach pozwalają na nawożenie obornikiem w ilości maksymalnej wynoszącej 230 kg azotu na hektar rocznie (pkt 2 ppkt 1 załącznika III do dyrektywy);

—

w odniesieniu do rolniczego wykorzystania nawozów na gruntach o dużym nachyleniu przewidziane są wyjątki dla obornika stałego, z wyjątkiem nawozu ptasiego, ograniczenia dla rozprowadzania nawozów o dużej zawartości azotu przewidziane są dopiero od nachylenia ponad 10 %, a zakazy w tym wypadku tylko w odległości trzech metrów od krawędzi wód i odbiegają przy tym wielokrotnie od właściwych badań naukowych (zob. część A pkt 2 załącznika II i pkt 1 ppkt 3 lit. a) załącznika III do dyrektywy);

—

zakazują rozprowadzania nawozów jedynie przy pokrywie śnieżnej ponad 5 cm i na „gruncie, który jest przemarznięty i w ciągu dnia nie rozmarza się na powierzchni” (zob. część A pkt 3 załącznika II i pkt 1 ppkt 3 lit. a) i b) załącznika III do dyrektywy).