23.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 22/7

1)

Czy, mimo że narzucenie odpłatności uzupełnienia oferty, które prowadzi do jej konwalidacji stanowi uprawnienie państw członkowskich, art. 38 ust. 2a decreto legislativo nr 163 z 2006 r. w brzmieniu obowiązującym w dniu opublikowania odnośnego ogłoszenia […], w którym przewidziana jest zapłata „kary pieniężnej”, w wysokości określanej przez instytucję zamawiającą („nie niższej niż jeden promil i nie wyższej niż jeden procent wartości przetargu i, w każdym razie, nie wyższej niż 50 000 EUR, której zapłata jest zagwarantowana z kaucji tymczasowej”), ze względu na zbyt wygórowaną kwotę i z góry określony charakter tej kary, nie dostosowanej do faktycznej sytuacji podlegającej konwalidacji lub wagi konwalidowanej nieprawidłowości, jest sprzeczny z prawem wspólnotowym?

2)

Czy, przeciwnie, tenże art. 38 ust. 2a decreto legislativo nr 163 z 2006 (w brzmieniu obowiązującym we wskazanym dniu) jest sprzeczny z prawem wspólnotowym z tego powodu, że sama odpłatność uzupełnienia oferty może zostać uznana za sprzeczną z zasadą maksymalnego otwarcia rynku zamówień publicznych na konkurencję, z którą to zasadą środek ten ma być zgodny, powodując tym samym, że działalność obciążająca w tym zakresie komisję przetargową sprowadza się do obowiązków nałożonych na nią przez prawo w publicznym interesie wyrażającym się w dążeniu do realizacji wyżej określonego celu?