11.7.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 251/18

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 29 lutego 2016 r. w sprawie T-254/12, Kühne + Nagel International AG i in./Komisja Europejska, wniesione w dniu 10 maja 2016 r. przez Kühne + Nagel International AG i in.

(Sprawa C-261/16 P)

(2016/C 251/19)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Kühne + Nagel International AG, Kühne + Nagel Management AG, Kühne + Nagel Ltd, Kühne + Nagel Ltd, Kühne + Nagel Ltd (przedstawiciele: U. Denzel, C. von Köckritz i C. Klöppner, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie występują do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu (dziewiąta izba) z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie T-254/12;

—	stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE, art.1 ust. 1 i 2, art. 2 i 3 decyzji Komisji z dnia 28 maja 2012 r. C(2012) 1959 final w sprawie COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszących odwołanie

—	uchylenie lub znaczne obniżenie kwoty grzywien nałożonych w art. 2 decyzji na wnoszące odwołanie;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania w postępowaniu przed Sądem i Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie podnoszą pięć zarzutów na poparcie swojego odwołania.

Po pierwsze, Sąd niesłusznie wyszedł z zasady, że zachowania odnośnie do NES i AMS były sprzeczne z art. 101 TFUE. Tymczasem, art. 101 TFUE nie podlega zastosowaniu względem takich działań, ponieważ nie mogły one mieć wpływu na handel miedzy państwami członkowskimi.

Po drugie, obliczenie kwoty grzywny nałożonej na wnoszące odwołanie jest błędne. Za niezgodne z prawem konkurencji zostały stwierdzone niektóre zachowania odnośnie do pewnych opłat („wynagrodzenia” lub „dodatkowych opłatach”). Sąd zatem powinien był na tej podstawie ustalić kwotę grzywny wyłącznie na podstawie obrotu uzyskanego dzięki tym opłatom. Tymczasem, Sąd nie uwzględnił faktu, że Komisja włączając inne obroty (w szczególności stawki przewozowe) przy okazji ustalania wysokości grzywny naruszyła pkt 13 wytycznych w sprawie ustalania wysokości grzywien. Sąd, poprzez zastosowanie tej metody w sposób dorozumiany, po dokonaniu kontroli w ramach przysługującego jemu prawa do nieograniczonego orzekania sam dopuścił się błędu w ocenie w ramach tej kontroli.

Po trzecie, Sąd naruszył zasadę równego traktowania. K+N nie pracowała – w odróżnieniu innych spedytorów – według modelu konsolidacyjnego, lecz występowała z punktu widzenia gospodarczego w ponad 90 % transakcji w charakterze klasycznego pośrednika. Z powodu tych istotnych różnic odnośnie do modelu działania Sąd powinien był dokonać rozróżnienia i traktować w identyczny sposób odmiennych sytuacji faktycznych. Sąd w szczególności powinien był stwierdzić nieważność dokonanego przez Komisje obliczenia grzywny nałożyć na wnoszące odwołanie wyłącznie grzywnę opartą na obrotach uzyskanych za pośrednictwem przedmiotowych „wynagrodzeń” lub „dodatkowych opłat”.

Po czwarte, grzywna nałożona przez Sąd jest całkowicie nieproporcjonalna. Grzywna utrzymana w mocy przez Sąd jest oczywiście nadmierna i nie może być uzasadniona względami służącymi celowi odstraszenia.

Po piąte, Sąd nie uwzględnił wyłączenia przewidzianego względem transportu lotniczego a więc niesłusznie wyszedł założenia co do stosowania art. 101 TFUE w odniesieniu do NES i AMS