1.

Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (dziewiąta izba) z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie T-620/11 w zakresie, w jakim skarga została w nim oddalona jako bezzasadna, oraz

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 275 z dnia 26 stycznia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 7/10 (ex CP 250/09 i NN 5/10) przyznanej przez Niemcy („KStG, Sanierungsklausel”) (1);

2.

posiłkowo: uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (dziewiąta izba) z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie T-620/11 w zakresie, w jakim skarga została w nim oddalona jako bezzasadna, oraz przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

3.

obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

—

Sąd wyszedł z błędnego założenia, że wyjątkowe uregulowanie zawarte w § 8c ust. 1 KStG, w myśl którego w określonych wypadkach nabycia udziałów podlegające przeniesieniu straty przepadają, jest częścią układu odniesienia. W rzeczywistości przepis ten jest odstępstwem od układu odniesienia. Układ odniesienia stwarza generalnie możliwość przenoszenia strat na późniejsze okresy podatkowe.

—

Klauzula restrukturyzacji ma ponadto charakter ogólny, gdyż nie przyznaje żadnej korzyści selektywnej. Między przedsiębiorstwami znajdującymi się w trudnej sytuacji, do których ma zastosowanie klauzula restrukturyzacji, a wszystkimi innymi przedsiębiorstwami, w szczególności tymi zdrowymi pod względem gospodarczym, istniały istotne różnice, wobec czego obie te grupy przedsiębiorstw nie znajdowały się w sytuacjach porównywalnych. Ponadto przy badaniu, czy sytuacje te są porównywalne, Sąd przyjął scenariusz czysto teoretyczny. Grupy, które Sąd wziął pod uwagę w celach porównawczych, praktycznie nie występują bowiem w rzeczywistym obrocie prawnym.

—

Klauzula restrukturyzacji nie „sprzyja [również] niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów”. Jest ona potencjalnie dostępna dla wszystkich przedsiębiorstw i nie wyłącza z góry ze swego zakresu zastosowania żadnej kategorii przedsiębiorstw. Przesłanką jej zastosowania nie jest żadna „szczególna cecha” przedsiębiorstwa, ale zdarzenie gospodarcze, a mianowicie tzw. nabycie w celu restrukturyzacji.

—

Klauzula restrukturyzacji może ponadto być uzasadniona istotą i ogólnymi celami niemieckiego systemu podatkowego. Pomaga ona w urzeczywistnieniu podstawowych zasad niemieckiego podatku od osób prawnych, a mianowicie zasady przenoszenia strat, zasady opodatkowania według zgodności płatniczej, jak też ogólnego celu fiskalnego w postaci zapewnienia trwałych wpływów podatkowych.