25.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 27/62

Skarga wniesiona w dniu 19 października 2015 r. – Europäischer Tier- und Naturschutz i Giesen/Komisja

(Sprawa T-595/15)

(2016/C 027/79)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Europäischer Tier- und Naturschutz e.V. (Much, Niemcy) i Horst Giesen (Much) (przedstawiciel: P. Brockmann, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 17 sierpnia 2015 r., doręczonej w dniu 24 sierpnia 2015 r.,

w związku z tworzeniem europejskiego prawa stowarzyszeń w postaci jej propozycji ustawy, która już nie jest opublikowana, lub zmienionego wariantu w dopuszczalnych ramach, w której to propozycji wspomniana instytucja postawiła na równi transgraniczną działalność o niematerialnych celach ze stowarzyszeniami o celach zarobkowych, ewentualnie

w związku z harmonizacją krajowego prawa w zakresie gromadzenia się i stowarzyszania się w odniesieniu do transgranicznej działalności o niematerialnych celach,

—

i tym samym nakazanie Komisji Europejskiej przywrócenia stanu zgodnego z prawem w rozumieniu art. 266 TFUE, przy czym instytucja ta jest obowiązana zaniechać dalszych pogorszeń w rozumieniu żądań 1 i 2, mogących uniemożliwić lub utrudnić przywrócenie tego stanu, oraz

—

obciążenie Komisji i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca krytykuje zaniechanie stworzenia europejskiego prawa stowarzyszeń i usunięcia istniejącej dyskryminacji oraz naruszenie zbiorowej i indywidualnej wolności stowarzyszania się.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty:

1.

zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 11 europejskiej Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „EKPC”), art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), ogólnych zasad prawa w rozumieniu art. 6 ust. 3 TUE i art. 20 międzynarodowej Karty praw człowieka ONZ

2.

zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do równości wobec prawa (art. 20 karty i art. 14 EKPC) ze szkodą dla wartości niematerialnych i stowarzyszeń o niematerialnych celach

3.

zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia w rozumieniu art. 41 karty

4.

zarzut czwarty dotyczący ograniczenia zakresu praw do wolności poprzez zaniechanie i wykładnię stanowiącą nadużycie zgodnie z art. 52 i 54 karty