16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/49

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. – Korea National Insurance Corporation Zweigniederlassung Deutschland i in./Rada i Komisja

(Sprawa T-533/15)

(2015/C 381/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Korea National Insurance Corporation Zweigniederlassung Deutschland (Hamburg, Niemcy), Kim Il Su (Pjongjang, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna), Kang Song Sam (Hamburg), Choe Chun Sik (Pjongjang), Sin Kyu Nam (Pjongjang), Pak Chun San (Pjongjang), So Tong Myong (Pjongjang) (przedstawiciele: M. Lester i S. Midwinter, barristers, T. Brentnall i A. Stevenson, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/1066 z dnia 2 lipca 2015 r. zmieniającej decyzję 2013/183/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (Dz.U. L 174, s. 25) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1062 z dnia 2 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 329/2007 dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (Dz.U. L 174, s. 16) w zakresie, w jakim na mocy tych aktów dodano nazwiska i nazwę skarżących do załącznika V do rozporządzenia nr 329/2007;

—	obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że pozwane nie przedstawiły odpowiedniego lub wystarczającego uzasadnienia, aby umieścić nazwiska i nazwę skarżących w wykazach.

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że pozwane w sposób oczywisty błędnie stwierdziły, iż kryteria umieszczenia w wykazach spornych aktów były spełnione w wypadku skarżących; nie istnieje podstawa faktyczna, aby umieścić ich nazwiska i nazwę w wykazach.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że pozwane naruszyły zasady ochrony danych.

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że pozwane naruszyły – bez uzasadnienia lub nieproporcjonalnie – prawa podstawowe skarżących, w tym ich prawo do ochrony ich własności, działalności gospodarczej i reputacji.