10.8.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 262/32

Odwołanie wniesione w dniu 28 maja 2015 r. przez Tuulę Rajalę od wyroku wydanego w dniu 18 marca 2015 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-24/14 Rajala/OHIM

(Sprawa T-271/15 P)

(2015/C 262/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Tuula Rajala (El Campello, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:

—	uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 18 marca 2015 r. w sprawie F-24/14;

—	stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny wnoszącej odwołanie sporządzonego za okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.;

—	zasądzenie od OHIM zadośćuczynienia za krzywdy, których wnosząca odwołanie doznała w związku z owym sprawozdaniem z oceny, w wysokości, którą Sąd uzna za właściwą, jednakże nie mniej niż 500 EUR;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej i Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy, w którym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej przeinaczył podstawowe okoliczności faktyczne, na których następnie wydał wyrok. W ocenie wnoszącej odwołanie przeinaczono okoliczności faktyczne dotyczące:

—	niedochowywania terminów przez wnoszącą odwołanie spowodowanego jej problemami zdrowotnymi;

—	niedochowywania terminów przez wnoszącą odwołanie, które wynikało z tego, że w trakcie części okresu, którego dotyczy ocena, była ona jedynym ekspertem pracującym w języku fińskim, a w trakcie pozostałej części tego okresu, jednym z dwóch takich ekspertów;

—	okoliczności, że wnosząca odwołanie odpowiadała za niespotykanie wysoką liczbę szczególnie trudnych i czasochłonnych spraw;

—	negatywnego wpływu wykonania wyroku w sprawie IP Translator na liczbę decyzji wydawanych przez wnoszącą odwołanie i ich terminowość;

—	danych odnoszących się do terminowości wnoszącej odwołanie w porównaniu do innych ekspertów.

Zarzut drugi, w którym wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo, stwierdzając, iż z ustalenia, że z siedmiu ocenianych kompetencji, pięć uznano za co najmniej zgodne z wymogami określonymi dla zajmowanego przez nią stanowiska, nie można wywnioskować oczywistego błędu w ocenie dotyczącego jej wydajności.

3.	Zarzut trzeci, w którym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo, oddalając jej argument, iż OHIM naruszył obowiązek dochowania należytej staranności.

4.	Zarzut czwarty, w którym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył prawo, oddalając jej argument, iż OHIM naruszył jej uzasadnione oczekiwania.