10.8.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 262/27


Skarga wniesiona w dniu 26 marca 2015 r. – Ben Ali/Rada

(Sprawa T-149/15)

(2015/C 262/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sirine (Cyrine) Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamda Ben Ali (Tunis, Tunezja) (przedstawiciel: adwokat S. Maktouf)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 28, s. 62) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 101/2011 z dnia 4 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 31, s. 1), których obowiązywanie okresowo przedłużano (1) oraz które okresowo zmieniano (2) (zwanych dalej „zaskarżonymi aktami”), w zakresie, jakim te akty dotyczą skarżącej;

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie. Skarżąca twierdzi, że z uwagi na zmiany polityczne, jakie zaszły w Tunezji, dalsze stosowanie sankcji jest bezprzedmiotowe.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie z uwagi na okoliczność, że krajowe postępowanie karne przeciwko skarżącej jest prowadzone w sposób przewlekły, skutkiem czego nie można uznać, iż przeciwko niej toczy się „rzeczywiste” dochodzenie w związku w popełnieniem przestępstw leżących u podstawy decyzji o nałożeniu sankcji.

Zarzut trzeci dotyczący niewystarczającego uzasadnienia, jako że uzasadnienie decyzji Rady o umieszczeniu nazwiska skarżącej w wykazie jedynie powtarza powody, dla których postanowiono o zastosowaniu sankcji.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia praw podstawowych, jako że skarżąca jest podmiotem arbitralnej decyzji o zastosowaniu środków mających ułatwić konfiskatę jej zasobów w przeszłości. W związku z tym doszło do naruszenia prawa własności skarżącej oraz zasady domniemania niewinności.

Zarzut piąty dotyczący oczywistego błędu w ocenie, gdyż uzasadnienie decyzji Rady o umieszczeniu nazwiska skarżącej w wykazie oraz krajowe przepisy, na których decyzja ta została oparta, nie odpowiadają powodom, dla których postanowiono o zastosowaniu sankcji.


(1)  Decyzja Rady 2012/50/WPZiB z dnia 27 stycznia 2012 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/72/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 27, s. 11) oraz decyzja Rady 2013/72/WPZiB z dnia 31 stycznia 2013 r. zmieniająca decyzję 2011/72/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 32, s. 20)

(2)  Decyzja Rady 2014/49/WPZiB z dnia 30 stycznia 2014 r. zmieniająca decyzję 2011/72/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 28, s. 38) oraz rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 81/2014 z dnia 30 stycznia 2014 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 101/2011 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Tunezji (Dz.U. L 28, s. 2).