11.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/33

—

stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji wykonawczych Komisji C(2014) 9805 final, C(2014) 9806 final, C(2014) 9807 final, C(2014) 9808 final, C(2014) 9811 final, C(2014) 9812 final i C(2014) 9816 final z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie wniosków o zwrot cła antydumpingowego uiszczonego od przywozu żelazokrzemu pochodzącego z Rosji;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy tego, że Komisja popełniła błąd co do prawa poprzez naruszenie lub błędną interpretację art. 2 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego (1) lub oczywisty błąd w ocenie uznając, że do celów stosowania art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w tym do celów kontroli sądowej, jeden podmiot gospodarczy nie liczy się. Skarżąca kwestionuje również wypływający z tego wniosek, zgodnie z którym gwarantowane jest całkowite odliczenie od konstruowanej ceny eksportowej całości deklarowanych kosztów sprzedaży i zysku, w tym kosztów związanych z wywozem i rozsądnym zyskiem niezależnego importera.

2.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 11 ust. 10 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego (2) i oczywistego błędu w ocenie polegającego na odliczeniu przez Komisję ceł antydumpingowych od konstruowanej ceny eksportowej. Zdaniem skarżącej, nawet gdyby przyjąć metodologię Komisji, należałoby uznać, że Komisja powinna była stwierdzić, że przesłanki art. 11 ust. 10 były spełnione przynajmniej w odniesieniu do części wnioskowanych kwot. Zarzut drugi obejmuje również twierdzenie naruszenia art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego z tego względu, że metodologia Komisji stosowana do ustalenia, czy ceny odsprzedaży odzwierciedlają prawidłowo cła, była różna od metodologii stosowanej w ostatnim dochodzeniu prowadzącym do nałożenia ceł.

3.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 11 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego (3) i art. 18.3.1 porozumienia antydumpingowego WTO, którego Komisja miała dopuścić się, kiedy zastosowała, do celów ustalenia konstruowanej wartości normalnej, nową metodologię i nie mogła jej uzasadnić jakąkolwiek istotną zmianą okoliczności.