—

Uchylił wyrok Sądu.

—

Wydał ostateczne orzeczenie co do zarzutów wnoszącej odwołanie jeśli stan postępowania na to pozwala oraz stwierdził częściową nieważność decyzji zaskarżonych w pierwszej instancji.

—

Tytułem ewentualnym przekazał sprawę Sądowi w celu ponownego rozpoznania.

—

Obciążył Komisję kosztami postępowania.

—

Sąd dokonał błędnej oceny prawnej stanowiska Komisji w przedmiocie znaczenia jednego podmiotu gospodarczego (jako zintegrowanego działu sprzedaży producenta eksportującego znajdującego się poza krajem wywozu) dla celów stosowania art. 2 ust. 9 rozporządzenia Rady nr 1225/2009 ( 1 ) („podstawowego rozporządzenia antydumpingowego”) i naruszył prawo nie orzekając co do argumentów wnoszącej odwołanie opartych na orzecznictwie Interpipe i Nikopolsky przez co naruszył przysługujące wnoszącej odwołanie prawo do kontroli sądowej;

—

Sąd naruszył prawo, w tym w ramach oceny orzecznictwa, które zbadał, nakładając ciężar dowodu dotyczący wysokości kwoty dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego na zainteresowaną stronę, która twierdzi, że dostosowanie jest nadmierne ze względu na wykazane istnienie jednego podmiotu gospodarczego;

—

Sąd naruszył prawo orzekając, że istnienie jednego podmiotu gospodarczego nie było przedmiotem sporu w zaskarżonych decyzjach i w postępowaniu przed Sądem, oraz opierając swe rozstrzygnięcie na założeniu, że odrzucenie przez Komisję istnienia jednego podmiotu gospodarczego nie znajdowało się w tekście zaskarżonych decyzji. Sąd nie wziął pod uwagę, że Komisja dokonała wspomnianego odrzucenia równolegle w tymczasowym dochodzeniu przeglądowym przeprowadzonym zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, dotyczącego tego samego przywozu i tego samego okresu objętego dochodzeniem.