Sprawa C‑423/15

Nils-Johannes Kratzer

przeciwko

R+V Allgemeine Versicherung AG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht)

„Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Dyrektywa 2000/78/WE — Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy — Artykuł 3 ust. 1 lit. a) — Dyrektywa 2006/54/WE — Równość szans oraz równość traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy — Artykuł 14 ust. 1 lit. a) — Zakres stosowania — Pojęcie „dostępu do zatrudnienia, do prowadzenia działalności na własny rachunek oraz wykonywania zawodu” — Zgłoszenie kandydatury na stanowisko w celu uzyskania formalnego statusu kandydata jedynie po to, by dochodzić odszkodowania z powodu dyskryminacji — Nadużycie prawa”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 lipca 2016 r.

  1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Podstawa – Właściwość sądu krajowego – Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu

    (art. 267 TFUE)

  2. Prawo Unii Europejskiej – Stanowiące nadużycie wykonywanie prawa wynikającego z przepisu prawa Unii – Czynności będące praktykami stanowiącymi nadużycie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę – Ustalenie spoczywające na sądzie krajowym

  3. Polityka społeczna – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Dyrektywy 2000/78, 2006/54 – Zakres stosowania – Pojęcie „dostępu do zatrudnienia, do prowadzenia działalności na własny rachunek oraz wykonywania zawodu” – Zgłoszenie kandydatury na stanowisko w celu uzyskania formalnego statusu kandydata jedynie po to, by dochodzić odszkodowania z powodu dyskryminacji – Wyłączenie – Nadużycie prawa – Warunek

    [dyrektywa 2006/54 Parlamentu Europejskiego i Rady, art 14 ust. 1 lit. a), art. 18, 25; dyrektywa Rady 2000/78, art. 3 ust. 1 lit. a), art. 17]

  1.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 27)

  2.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 37–42)

  3.  Artykuł 3 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2000/78 ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy oraz art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/54 w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że sytuacja, w której osoba, ubiegając się o stanowisko, zmierza do uzyskania nie tego stanowiska, lecz jedynie formalnego statusu kandydata wyłącznie w celu dochodzenia odszkodowania, nie jest objęta pojęciem „dostępu do zatrudnienia lub wykonywania zawodu” w rozumieniu tych przepisów i jeśli przesłanki wymagane na mocy prawa Unii są spełnione, może zostać uznana za nadużycie prawa.

    W istocie zgodnie z samym brzmieniem tytułów tych dyrektyw dotyczą one dziedziny zatrudnienia i pracy.

    Tymczasem osoba zgłaszająca swoją kandydaturę do pracy w opisanych okolicznościach nie dąży w sposób oczywisty do uzyskania pracy, o którą formalnie się ubiega. Nie może w rezultacie powoływać się na ochronę gwarantowaną przez dyrektywy 2000/78 i 2006/54. Przeciwna wykładania byłaby niezgodna z celem, do którego zmierzają te dyrektywy, polegającym na zapewnieniu każdej osobie równego traktowania „w dziedzinie zatrudnienia i pracy” z zagwarantowaniem jej skutecznej ochrony przed pewnymi rodzajami dyskryminacji, w szczególności w odniesieniu do „dostępu do zatrudnienia”.

    Ponadto osoby takiej nie można by w tych okolicznościach uznać za „ofiarę” w rozumieniu art. 17 dyrektywy 2000/78 i art. 25 dyrektywy 2006/54 lub za osobę, która doznała „krzywdy” lub poniosła „szkodę”, w rozumieniu art. 18 dyrektywy 2006/54.

    (por. pkt 31, 35, 36, 44; sentencja)