—

w imieniu Kawasaki Motors Europe NV przez J.A.H. Hollebeeka, M. van der Knaapa oraz E. van Doornika, advocaten,

—

w imieniu rządu niderlandzkiego przez M. Bulterman oraz B. Koopman, działające w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu Komisji Europejskiej przez J.F. Brakelanda oraz A. Caeirosa, działających w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym odnosi się do ważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1051/2009 z dnia 3 listopada 2009 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. 2009, L 290, s. 56).

2

Niniejszy wniosek złożono w ramach sporu pomiędzy Kawasaki Motors Europe NV (zwaną dalej „KME”) a Inspecteur van de Belastingdienst/Douane (inspektorem służby podatkowej/celnej, Niderlandy, zwanym dalej „inspektorem”) w przedmiocie wydanych przez tego ostatniego trzech wiążących informacji celnych dotyczących lekkich czterokołowych pojazdów terenowych przeznaczonych do wykorzystywania jako ciągniki.

3

Zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze i art. 10 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. 1987, L 256, s. 1), w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz.U. 2000, L 28, s. 16) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2658/87”) Komisja Europejska, wspomagana przez komitet kodeksu celnego, przyjmuje środki dotyczące stosowania Nomenklatury scalonej, która stanowi załącznik I do rozporządzenia nr 2658/87 w odniesieniu do klasyfikacji towarów. Rozporządzenie nr 1051/2009 zostało przyjęte na podstawie pierwszego z tych przepisów.

4

Nomenklatura scalona (zwana dalej „CN”), zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. (Dz.U. 2009, L 287, s. 1), zawiera w części pierwszej, sekcja I, punkt A zbiór ogólnych reguł interpretacji tej nomenklatury (zwanych dalej „ogólnymi regułami interpretacji”). Punkt ten stanowi:

„Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega następującym regułom:

[…]

[…]

5

Zawarty w części drugiej, zatytułowanej „Tabela stawek celnych”, dział 87 obejmuje „[p]ojazdy nieszynowe oraz ich części i akcesoria”. Zgodnie z uwagą 2 do tego działu „określenie »ciągniki« oznacza pojazdy skonstruowane zasadniczo do ciągnięcia lub pchania innych pojazdów, urządzeń lub ładunków, nawet wyposażone w osprzęt umożliwiający, w połączeniu z podstawowym wykorzystaniem ciągnika, transport narzędzi, nasion, nawozów lub pozostałych towarów”.

6

Znajdująca się w dziale 87 pozycja 8701 brzmi w sposób następujący:

7

Stawka cła przywozowego mająca zastosowanie do podpozycji taryfowej 8701 90 90 wynosi 7%, podczas gdy pojazdy objęte podpozycjami od 8701 90 11 do 8701 90 50 korzystają ze zwolnienia z cła.

8

Rozporządzenie nr 1051/2009 weszło w życie w dniu 26 listopada 2009 r. Rozporządzenie to dokonuje klasyfikacji dwóch pojazdów zgodnie z danymi znajdującymi się w załączniku do niego.

9

Obydwa te pojazdy, opisane jako „nowy czterokołowy pojazd [tak zwany „pojazd terenowy (ATV)”], z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym, o mocy silnika około 15 kW i o suchej masie około 310 kg”, klasyfikowane są odpowiednio do podpozycji CN 8701 90 11 i 8701 90 90.

10

Według wyjaśnień znajdujących się po ich opisie, te dwa pojazdy mają następujące cechy wspólne:

11

Zgodnie z wyjaśnieniami jedynie pierwszy z pojazdów posiada zamontowaną na stałe „wciągarkę nadającą się do ciągnięcia kłód drewna”. W wyjaśnieniach wspomina się, że „pojazd skonstruowany jest zasadniczo do prowadzenia prac na obszarach leśnych”.

12

Zgodnie z uzasadnieniem znajdującym się w rzeczonym załączniku klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 ogólnych reguł interpretacji, uwagę 2 do działu 87 części drugiej CN oraz brzmienie kodu CN 8701 i podpozycji 8701 90 oraz ośmiocyfrowych podpozycji odpowiadających każdemu z pojazdów.

13

Podobne stwierdzenia zawarte są również w tym uzasadnieniu dla obydwu pojazdów:

14

Niemniej jednak w przedostatnim akapicie uzasadnienia dotyczącego każdego z pojazdów wskazano, co następuje:

15

W momencie wydania rozporządzenia nr 1051/2009 w dniu 3 listopada 2009 r. Noty wyjaśniające do nomenklatury scalonej Wspólnot Europejskich (Dz.U. 2008, C 133, s. 1) były zredagowane następująco, jeżeli chodzi o mające znaczenie podpozycje:

16

Spór w postępowaniu głównym dotyczy klasyfikacji taryfowej trzech modeli pojazdów terenowych marki Kawasaki (KVF‑360 4x4, KVF‑650 4x4 i KVF‑750 4x4). Modele te posiadają następujące właściwości:

17

W dniu 28 kwietnia 2010 r. KME wystąpiła o udzielenie wiążących informacji taryfowych dla tych trzech modeli pojazdów terenowych, wnosząc o zaklasyfikowanie ich odpowiednio w podpozycjach CN 8701 90 11, 8701 90 20 i 8701 90 25 dotyczących ciągników rolniczych i ciągników stosowanych w leśnictwie, przy rozróżnieniu w zakresie klasyfikacji w zależności od mocy silnika każdego modelu.

18

Wiążącej informacji taryfowej udzielono w dniu 11 maja 2010 r., przy czym wszystkie modele zaklasyfikowano do podpozycji 8701 90 90.

19

Po nieuwzględnieniu odwołania KME, spółka ta zaskarżyła decyzje zawierające wiążące informacje taryfowe wnosząc skargi, które Gerechtshof Amsterdam (sąd apelacyjny w Amsterdamie) rozpatruje na etapie apelacji.

20

Sąd ten wskazuje, że początek sporu w postępowaniu głównym przypada na 1992 r., kiedy to właściwy organ administracji postanowił zaklasyfikować pojazdy analogiczne do pojazdów będących jego przedmiotem lub identyczne z nimi do podpozycji CN 8703 21 10 jako pojazdy skonstruowane do przewozu osób. Sąd, który miał wówczas właściwość do orzekania w przedmiocie sporów dotyczących taryf celnych, uznał jednak tę klasyfikację za błędną i stwierdził, że przedmiotowe pojazdy należało klasyfikować do podpozycji 8701 90 11, obejmującej ciągniki rolnicze i stosowane w leśnictwie, kołowe, nowe, o mocy silnika nieprzekraczającej 18 kW. Wydane zostały informacje taryfowe zgodne z tym orzeczeniem.

21

Po upływie terminu ważności tych informacji KME wystąpiła z nowymi wnioskami o udzielenie wiążącej informacji taryfowej dla pojazdów tego samego rodzaju, w tym dla pojazdu terenowego model KVF‑650 4x4, który to stanowi jeden z trzech modeli będących obecnie przedmiotem sporu w postępowaniu głównym. W wiążących informacjach taryfowych wydanych w następstwie tych wniosków inspektor ponownie zaklasyfikował te pojazdy do podpozycji CN 8703 21 10, obejmującej „nowe pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne, przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, o pojemności skokowej nieprzekraczającej 1000 cm3”. Klasyfikacji tej dokonano odnosząc się do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2518/98 z dnia 23 listopada 1998 r. Wskazany powyżej art. 9 stanowi podstawę rozporządzenia Komisji nr 2518/98 dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. 1998, L 315, s. 3).

22

W ramach postępowania sądowego wszczętego przez KME w odniesieniu do rzeczonych wiążących informacji taryfowych Gerechtshof Amsterdam (sąd apelacyjny w Amsterdamie) stara się dowiedzieć od Trybunału, czy rozporządzenie to jest ważne, a jeżeli tak, to do jakich podpozycji należy klasyfikować przedmiotowe pojazdy.

23

W wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259) Trybunał stwierdził nieważność rozporządzenia nr 2518/98. W pkt 2 sentencji tego wyroku nowe pojazdy czterokołowe przeznaczone do poruszania się w każdego rodzaju terenie, mające jedno siedzenie, wyposażone w mechanizm kierowniczy skonstruowany w oparciu o zasadę Ackermana, poruszany za pomocą kierownicy, oraz w hak holowniczy, odznaczające się charakterystyką techniczną umożliwiającą pchanie ciężaru przynajmniej dwukrotnie większego od ich ciężaru własnego, należy sklasyfikować do podpozycji 8701 90 tej nomenklatury, albowiem ostateczna klasyfikacja tych pojazdów powinna odbywać się do podpozycji odpowiednich dla mocy silnika tych pojazdów.

24

W następstwie tego wyroku inspektor udzielił w dniu 12 stycznia 2009 r. nowych wiążących informacji taryfowych, klasyfikując przedmiotowe pojazdy do podpozycji CN 8701 90 11 lub 8701 90 20, w zależności od mocy ich silników.

25

Jednakże w dniu 3 grudnia 2009 r. inspektor powiadomił, że rzeczone informacje utraciły ważność z powodu wejścia w życie rozporządzenia nr 1051/2009 i na jego podstawie udzielił wiążących informacji taryfowych spornych obecnie w postępowaniu głównym, klasyfikując przedmiotowe pojazdy do podpozycji CN 8701 90 90.

26

Podobnie jak strony w postępowaniu głównym, sąd odsyłający uważa, że jakkolwiek pojazd, o którym mowa w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009, i pojazdy będące przedmiotem postępowania głównego nie są identyczne, to jednak są one podobne i w konsekwencji rozporządzenie to można zastosować do tych drugich pojazdów w drodze analogii poprzez odniesienie do wyroku z dnia 4 marca 2004 r., Krings (C‑130/02, EU:C:2004:122).

27

Niemniej jednak sąd odsyłający ma wątpliwości co do ważności tego rozporządzenia w zakresie, w jakim wynika z niego, że pojazdy te należy klasyfikować do podpozycji CN 8701 90 90, albowiem nie mają one wału odbioru mocy, hydraulicznego urządzenia podnoszącego ani wciągarki.

28

Sąd ten uważa bowiem, że pkt 2 sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259), wydanego w ramach postępowania głównego, które dotyczyło miedzy innymi modelu pojazdu identycznego z jednym z dwóch pojazdów spornych w postępowaniu głównym, a mianowicie modelu KVF‑650 4x4, nie można interpretować inaczej, niż że oznacza on, iż Trybunał zaklasyfikował te pojazdy jako „ciągniki rolnicze i stosowane w leśnictwie”, gdyż w podpozycji CN 8701 90 jedynie dla tej kategorii ciągników nomenklatura precyzuje podpozycje w zależności od mocy silnika (podpozycje ośmiocyfrowe od 8701 90 11 do 8701 90 39).

29

Ponadto Gerechtshof Amsterdam (sad apelacyjny w Amsterdamie) zaznacza, że Noty wyjaśniające dotyczące podpozycji od 8701 90 11 do 8701 90 50, do których odnosi się uzasadnienie pkt 2 załącznika do rozporządzenia 1051/2009, o zbadanie ważności którego wystąpiono obecnie do Trybunału, co prawda wspominają, że ciągniki stosowane w leśnictwie cechuje obecność wciągarki, lecz jeżeli chodzi ciągniki rolnicze stanowią, że są one jedynie „zazwyczaj” wyposażone w urządzenie hydrauliczne umożliwiające podnoszenie i w wał odbioru mocy, co nie wyklucza klasyfikowania jako ciągnika rolniczego pojazdów terenowych takich jak pojazdy będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, nie wyposażonych w urządzenie hydrauliczne umożliwiające podnoszenie ani w wał odbioru mocy.

30

W tych okolicznościach Gerechtshof Amsterdam postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy rozporządzenie (WE) nr 1051/2009 […] jest ważne?”.

31

Komisja podnosi, że pytanie prejudycjalne jest niedopuszczalne, albowiem rozporządzenie nr 1051/2009, o którego ocenę ważności wystąpiono do Trybunału, nie ma wpływu na wynik sporu w postępowaniu głównym. Jak bowiem wynika z postanowienia odsyłającego, pojazdy, których dotyczy ten spór, nie są identyczne z pojazdem, o którym mowa w pkt 2 załącznika do tego rozporządzenia, a jedynie porównywalne z nim, przez co rzeczone rozporządzenie nie ma bezpośrednich konsekwencji prawnych dla klasyfikacji pojazdów spornych w postępowaniu głównym.

32

W tym względzie sąd odsyłający błędnie interpretuje wyrok z dnia 4 marca 2004 r., Krings (C‑130/02, EU:C:2004:122). Z wyroku tego nie wynika bowiem, że stosowanie w drodze analogii rozporządzenia dotyczącego klasyfikacji do produktów porównywalnych z produktami objętymi tym rozporządzeniem jest obowiązkowe, albowiem wyrok ten przedstawia to rozporządzenie raczej jako źródło inspiracji w perspektywie wspierania spójnej interpretacji CN i równego traktowania podmiotów gospodarczych.

33

Ponadto sąd ów nie uzasadnił, w jaki sposób pojazdy rozpatrywane w postępowaniu głównym są porównywalne z pojazdem, o którym mowa w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009.

34

Ten zarzut niedopuszczalności należy oddalić.

35

W tym względzie należy zaznaczyć na wstępie, że sąd odsyłający posługuje się dokładnie tym samym terminem co termin wykorzystany w pkt 35 wyroku z dnia 4 marca 2004 r., Krings (C‑130/02, EU:C:2004:122) w wersji w języku niderlandzkim, a mianowicie przymiotnikiem „vergelijkbaar”, któremu we francuskiej wersji językowej tego wyroku odpowiada przymiotnik „analogues”, a w wersji w języku niemieckim, będącym językiem postępowania prejudycjalnego, w którego ramach wydany został rzeczony wyrok, czasownik „entsprechen”.

36

W pozostałym zakresie wydaje się, po pierwsze, że sąd ten nie poprzestał na stwierdzeniu, że produkty będące przedmiotem postępowania głównego są analogiczne do produktu opisanego w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009, która to ocena okoliczności faktycznych należy do jego wyłącznej właściwości, lecz przedstawił ponadto szczegółowy opis rzeczonych produktów, odpowiadający zresztą zasadniczo opisowi znajdującemu się w tym załączniku jeżeli chodzi o produkty, których dotyczy jego pkt 2. Z opisów znajdujących się w pkt 9–11 i 16 niniejszego wyroku wynika, że pojazdy będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym są analogiczne do pojazdu, którego dotyczy pkt 2 załącznika do rzeczonego rozporządzenia. Zasadniczo sąd odsyłający stwierdził, że wszystkie te pojazdy mają wszystkie cechy wymagane, aby uznać je za „ciągniki” w rozumieniu pozycji CN 8701, oraz nie posiadają wału odbioru mocy, hydraulicznego urządzenia podnoszącego ani wciągarki.

37

W ten oto sposób sąd odsyłający zadośćuczynił wymogom art. 94 lit. a) i c) regulaminu postępowania przed Trybunałem, włączając do postanowienia odsyłającego omówienie istotnych okoliczności faktycznych sprawy, jakie ustalił, które pozwala poznać powody, z jakich zastanawia się nad ważnością części tego rozporządzenia.

38

Po drugie, wystarczy zaznaczyć, że w wyroku z dnia 4 marca 2004 r., Krings (C‑130/02, EU:C:2004:122), chociaż postanowienie odsyłające dotyczyło produktów, które nie były identyczne z produktami wymienionymi w mającej znaczenie części załącznika do rozporządzenia dotyczącego klasyfikacji o sprawdzenie ważności którego wystąpiono do Trybunału, a jedynie analogiczne do nich (zob. pkt 34 i 35 tego wyroku), Trybunał wypowiedział się jednak w przedmiocie ważności tego rozporządzenia (zob. pkt 1 sentencji tego wyroku).

39

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że chociaż rozporządzenie dotyczące klasyfikacji nie ma bezpośredniego zastosowania do produktów, które nie są identyczne z produktem będącym przedmiotem tego rozporządzenia, a jedynie analogiczne do niego, to ma ono zastosowanie w drodze analogii do tych produktów (wyroki: z dnia 4 marca 2004 r., Krings, C‑130/02, EU:C:2004:122, pkt 34, 35; z dnia 13 lipca 2006 r., Anagram International, C‑14/05, EU:C:2006:465, pkt 31–33). W konsekwencji jeżeli sąd odsyłający ma wątpliwości co do ważności rozporządzenia klasyfikującego, które musi zastosować w drodze analogii do produktów wystarczająco analogicznych do produktów nim objętych, uzasadnione jest, aby skierował do Trybunału wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w celu dokonania oceny ważności tego rozporządzenia (zob. podobnie w szczególności wyrok z dnia 19 lutego 2009 r., Kamino International Logistics (C‑376/07, EU:C:2009:105, pkt 69).

40

Należy więc udzielić odpowiedzi na pytanie prejudycjalne.

41

Należy przypomnieć, że w pkt 2 sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259) Trybunał orzekł, że „nowe pojazdy czterokołowe przeznaczone do poruszania się w każdego rodzaju terenie, mające jedno siedzenie, wyposażone w mechanizm kierowniczy skonstruowany w oparciu o zasadę Ackermana, poruszany za pomocą kierownicy, oraz w hak holowniczy, odznaczające się charakterystyką techniczną umożliwiającą pchanie ciężaru przynajmniej dwukrotnie większego od ich ciężaru własnego, należy sklasyfikować do podpozycji 8701 90 tej nomenklatury. Do Gerechtshof te Amsterdam [(sądu apelacyjnego w Amsterdamie)] należy dokonanie klasyfikacji wskazanych pojazdów do podpozycji odpowiednich dla mocy silnika tych pojazdów”.

42

Podpozycja CN 8701 90, dotycząca ciągników innych niż ciągniki kierowane przez pieszego, ciągniki drogowe do naczep, ciągniki gąsienicowe, których dotyczą pozycje od 8701 10 do 8701 30, obejmuje dwie kategorie ciągników, a mianowicie:

43

Pozostałych ciągników dotyczy podpozycja ośmiocyfrowa, a mianowicie podpozycja 8701 90 90.

44

Natomiast ciągniki rolnicze i stosowane w leśnictwie są objęte różnymi podpozycjami ośmiocyfrowymi. Przede wszystkim rozróżnia się je w zależności od tego, czy są używane – i wówczas to objęte są pozycją 8701 90 50 – czy nowe. Następnie nowe ciągniki rolnicze i stosowane w leśnictwie są rozdzielone do sześciu ośmiocyfrowych podpozycji w zależności od mocy ich silnika, a mianowicie do podpozycji 8701 90 11, 8701 90 20, 8701 90 25, 8701 90 31, 8701 90 35 i 8701 90 39.

45

Podpozycja CN 8701 90 nie zawiera innych ośmiocyfrowych podpozycji niż wymienione w dwóch poprzednich punktach niniejszego wyroku.

46

Z powyższych ustaleń wynika, że pkt 2 sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259) dotyczy wyłącznie ośmiocyfrowych podpozycji CN od 8701 90 11 do 8701 90 39, odnoszących się do rolniczych i stosowanych w leśnictwie nowych ciągników, albowiem Trybunał dokonał interpretacji tych podpozycji w ten sposób, że należy uważać, iż mają one znaczenie dla klasyfikacji taryfowej pojazdów takich jak opisane we wspomnianym wyżej pkt 2, przy czym szczególną podpozycję w ich ramach określa moc silnika klasyfikowanego pojazdu. W konsekwencji podpozycję 8701 90 90, dotyczącą ciągników, należy wykluczyć przy klasyfikacji tych pojazdów.

47

Należy ponadto stwierdzić, że pojazd opisany w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009 jest w świetle opisu znajdującego się w pkt 26–31 tego wyroku analogiczny do pojazdów będących przedmiotem sprawy zakończonej wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259). Stwierdzenie to znajduje potwierdzenie w okoliczności, że jeden z modeli pojazdów będących przedmiotem sprawy zakończonej tym wyrokiem, a mianowicie model KVF‑650 4x4, jest również przedmiotem niniejszej sprawy w postępowaniu głównym. Tymczasem, jak wynika z pkt 36 niniejszego wyroku, pojazdy będące przedmiotem niniejszej sprawy w postępowaniu głównym są, bez różnicy, analogiczne do pojazdu opisanego w pkt 2 rzeczonego załącznika.

48

W konsekwencji z uwag poczynionych w pkt 46 i 47 niniejszego wyroku wynika, że rozporządzenie nr 1051/2009, wobec faktu że klasyfikuje pojazd opisany w jego załączniku 2 do podpozycji CN 8701 90 90, a nie do jednej z jej podpozycji z zakresu od 8701 90 11 do 8701 90 39, w zależności od mocy silnika tego pojazdu, jest niezgodne z zakresem tych drugich podpozycji wynikającym z pkt 2 sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259).

49

Zastrzeżenia podniesione przez Komisję nie mogą podważyć stwierdzenia nieważności, które zwykle wynikać będzie z tej niezgodności.

50

W tym względzie należy zauważyć, po pierwsze, że w pkt 2 sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259) Trybunał poprzestał na interpretacji ośmiocyfrowych podpozycji znajdujących się w ramach podpozycji CN 8701 90 w świetle cech pojazdów opisanych przez sąd odsyłający, zgodnie z wnioskiem tego sądu zawartym w jego drugim pytaniu, orzekając, iż sąd ten musi sam dokonać klasyfikacji tych pojazdów.

51

Po drugie, nie można zgodzić się z Komisją w zakresie twierdzenia, iż główny powód zaklasyfikowania pojazdu opisanego w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009 do podpozycji 8701 90 90, mianowicie że „klasyfikacja jako ciągnika rolniczego lub stosowanego w rolnictwie jest wykluczona, zważywszy, iż pojazd nie ma wału odbioru mocy, hydraulicznego urządzenia podnoszącego ani wciągarki”, wynika z not wyjaśniających do CN, albowiem precyzują one w odniesieniu do podpozycji od 8701 90 11 do 8701 90 50, że „ciągniki rolnicze są zazwyczaj wyposażone w urządzenie hydrauliczne, umożliwiające podnoszenie lub opuszczanie maszyn i urządzeń rolniczych (bron, pługów itp.), w wał odbioru mocy umożliwiający wykorzystanie mocy silnika do napędu innych maszyn lub narzędzi oraz w urządzenie sprzęgające do przyczep” oraz że „cechą ciągników stosowanych w leśnictwie jest obecność zamontowanej na stałe wciągarki umożliwiającej ciągnięcie drewna”.

52

Orzecznictwo Trybunału uznaje znaczenie tych not wyjaśniających, albowiem przyczyniają się one w istotny sposób do interpretacji zakresu poszczególnych pozycji taryfowych, jednakże nie są one prawnie wiążące (zob. podobnie między innymi wyrok z dnia 17 lipca 2014 r., Sysmex Europe, C‑480/13, EU:C:2014:2097, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo).

53

W tym względzie należy zaznaczyć, po pierwsze, że fragmenty not wyjaśniających do CN, do których odnosi się Komisja, nie mają zakresu bezwzględnego. Co się tyczy bowiem urządzenia hydraulicznego umożliwiającego podnoszenie lub opuszczanie maszyn i urządzeń rolniczych i wału odbioru mocy umożliwiającego wykorzystanie mocy silnika do napędu innych maszyn lub narzędzi, w wypadku ciągników rolniczych wskazano tam po prostu że są one w nie „zazwyczaj” wyposażone. Tymczasem, jak wskazuje sąd odsyłający, z takiego sposobu sformułowania wynika, że brak tych elementów nie wystarcza do wykluczenia, iż ciągnik ma przeznaczenie rolnicze. Nie można przyjąć wyjaśnienia podanego przez Komisję, wedle którego rzeczone sformułowanie odpowiada przerzuceniu ciężaru dowodu przeznaczenia pojazdu. Zakres ten nie wynika bowiem z not wyjaśniających, co zresztą potwierdza brak w uzasadnieniu klasyfikacji w pkt 2 załącznika do rozporządzenia 1051/2009 stwierdzenia, iż inne cechy przedmiotowego pojazdu nie decydują o jego rolniczym przeznaczeniu.

54

Po drugie, zgodnie z pierwszą ogólną regułą interpretacji klasyfikację towarów należy ustalać zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz pozostałymi regułami ogólnymi, o ile nie są one sprzeczne z treścią tych pozycji i uwag. Szósta reguła interpretacji stanowi, że klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z powyższych reguł, zgodnie z innymi regułami ogólnymi. Wreszcie z trzeciej reguły ogólnej lit. a) wynika, że jeżeli towary na pierwszy rzut oka są klasyfikowalne do dwóch lub więcej pozycji, klasyfikacji należy dokonać w ten sposób, że pozycja określająca towar w sposób najbardziej szczegółowy ma pierwszeństwo przed pozycjami określającymi towar w sposób bardziej ogólny.

55

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że pojazdy użytkowe, takie jak pojazd wskazany w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009, należy klasyfikować jako „ciągniki” w rozumieniu podpozycji 8701 90, która dotyczy wyłącznie pojazdów użytkowych. Główne rozróżnienie w ramach tej podpozycji opiera się na przeznaczeniu rolniczym lub leśniczym bądź innym danych ciągników.

56

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału przeznaczenie produktu może stanowić obiektywne kryterium klasyfikacji, o ile jest ono właściwe temu produktowi, co daje się ocenić na podstawie jego obiektywnych cech i właściwości (wyrok z dnia 17 lipca 2014 r., Sysmex Europe, C‑480/13, EU:C:2014:2097, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo).

57

Ponadto z uwagi na zakres trzeciej ogólnej reguły interpretacji lit. a) –jeśli ciągnik ma takie obiektywne cechy należy, zaklasyfikować go do podpozycji określającej towar w sposób najbardziej szczegółowy.

58

W niniejszej sprawie, jak wynika zresztą z not wyjaśniających do CN, rolnicze lub leśnicze przeznaczenie ciągników może wynikać z ich konstrukcji i obecności urządzeń lub wyposażenia powodujących, że ich przeznaczeniem jest, by były wykorzystywane w gospodarstwach rolnych lub ogrodniczych, bez potrzeby wiązania z góry tego przeznaczenia z obecnością pewnych wyczerpująco wyliczonych urządzeń lub wyposażenia.

59

Tymczasem jak wynika z opisu tych rodzajów pojazdów wymienionych w wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., Kawasaki Motors Europe (C‑15/05, EU:C:2006:259), które odpowiadają zasadniczo pojazdowi wskazanemu w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009, pojazdy, których dotyczy ten wyrok, cechuje, poza dużym uciągiem, ich specjalna konstrukcja, w szczególności jeżeli chodzi o silnik, opony i zawieszenie, mająca na celu umożliwienie poruszania się w trudnym terenie naturalnym, wraz ze sprzętem, który mogą być do nich doczepiony poprzez różne urządzenia łączące lub holownicze. Wszystkie te cechy są ogólne, obiektywne i widoczne.

60

Po trzecie, nie ma znaczenia, że jak wspomina Komisja, ciągniki mające pozornie przeznaczenie rolnicze lub leśnicze mogą być wykorzystywane w celach rekreacyjnych. Należy bowiem przypomnieć, że jeżeli w momencie odprawy celnej obiektywna cecha towaru może zostać sprawdzona, okoliczność, iż inne użycie tego towaru jest możliwe, nie wyklucza jego kwalifikacji prawnej. Dla dokonania klasyfikacji celnej towaru nie jest konieczne, aby towar ten był tylko i wyłącznie przeznaczony do użytku zgodnego ze wspomnianą obiektywną cechą. Wystarczy, aby zastosowanie to stanowiło jego zasadnicze przeznaczenie (wyrok z dnia 13 lipca 1006 r.Anagram International, C‑14/05, EU:C:2006:465, pkt 26). W każdym wypadku zastrzeżenie to nie może uzasadniać klasyfikacji rodzajów przedmiotowych pojazdów do podpozycji 8701 90 90, która dotyczy pojazdów użytkowych, podobnie jak wszystkie podpozycje w ramach pozycji CN 8701.

61

Po czwarte wreszcie, konsekwencją klasyfikacji pojazdów takich jak pojazd wskazany w pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009 do podpozycji z zakresu od 8701 90 11 do 8701 90 50 nie jest doprowadzenie do interpretacji podpozycji 8701 90 90 w sposób pozbawiający tę podpozycję treści. Wystarczy w tym względzie zauważyć, że noty wyjaśniające do CN do ostatniej ze wspomnianych podpozycji wymieniają tytułem przykładu objęte nią pojazdy, a mianowicie ciągniki do robót publicznych i ciągniki jednoosiowe do przegubowych pojazdów silnikowych.

62

Z ogółu powyższych uwag wynika, że przyjmując rozporządzenie 1051/2009 klasyfikujące pojazd opisany w pkt 2 załącznika do niego do podpozycji CN 8701 90 90, a nie do tej z podpozycji z zakresu od 8701 90 11 do 8701 90 39, która odpowiada mocy silnika tego pojazdu, Komisja zmieniła zakres tych dwóch ostatnich podpozycji, ograniczając ten zakres, i w konsekwencji przekroczyła kompetencje przyznane jej w art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2658/87 (zob. podobnie w szczególności wyrok z dnia 4 marca 2004 r., Krings, C‑130/02, EU:C:2004:122, pkt 26).

63

Na zadane pytanie należy zatem odpowiedzieć, że pkt 2 załącznika do rozporządzenia nr 1051/2009 jest nieważny, ponieważ klasyfikuje opisany w nim pojazd do podpozycji CN 8701 90 90, a nie do tej z podpozycji CN z zakresu od 8701 90 11 do 8701 90 39, która odpowiada mocy silnika tego pojazdu.

64

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (ósma izba) orzeka, co następuje:

Punkt 2 załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1051/2009 z dnia 3 listopada 2009 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej jest nieważny, ponieważ klasyfikuje opisany w nim pojazd do podpozycji 8701 90 90 tej Nomenklatury scalonej, zmienionej rozporządzeniem Komisji (UE) nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r., a nie do tej z podpozycji z zakresu od 8701 90 11 do 8701 90 39 rzeczonej nomenklatury scalonej, która odpowiada mocy silnika tego pojazdu.