|
26.2.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 72/4 |
Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 20 grudnia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – Protect Natur-, Arten- und Landschaftsschutz Umweltorganisation / Bezirkshauptmannschaft Gmünd
(Sprawa C-664/15) (1)
((Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2000/60/WE - Polityka Unii Europejskiej w dziedzinie gospodarki wodnej - Artykuł 4 ust. 1 i art. 14 ust. 1 - Obowiązek zapobiegania pogarszaniu się stanu części wód i zachęcania wszystkich zainteresowanych stron do aktywnego udziału we wdrażaniu dyrektywy - Konwencja z Aarhus - Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska - Artykuł 6 i art. 9 ust. 3 - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 47 - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Przedsięwzięcie, które może wywierać wpływ na stan wód - Postępowanie administracyjne w sprawie udzielenia pozwolenia - Organizacja ochrony środowiska - Wniosek o przyznanie statusu strony postępowania - Możliwość powołania się na prawa wynikające z dyrektywy 2000/60/WE - Utrata statusu strony postępowania i prawa do wniesienia skargi w wypadku braku powołania się na te prawa we właściwym czasie w toku postępowania administracyjnego))
(2018/C 072/04)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Protect Natur-, Arten- und Landschaftsschutz Umweltorganisation
Strona pozwana: Bezirkshauptmannschaft Gmünd
Sentencja
|
1) |
Artykuł 9 ust. 3 Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, podpisanej w Aarhus w dniu 25 czerwca 1998 r. i zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE z dnia 17 lutego 2005 r., w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że prawidłowo utworzona i działająca zgodnie z wymogami przewidzianymi w prawie krajowym organizacja ochrony środowiska powinna mieć możliwość zakwestionowania przed sądem decyzji udzielającej pozwolenia na przedsięwzięcie, które może być sprzeczne z nałożonym w art. 4 dyrektywy 2000/60 obowiązkiem zapobiegania pogarszaniu się stanu części wód w art. 4 Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej. |
|
2) |
Przepisy art. 9 ust. 3 tej konwencji, zatwierdzonej decyzją 2005/370, w związku z art. 47 karty praw podstawowych oraz art. 14 ust. 1 dyrektywy 2000/60 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one krajowym przepisom proceduralnym, które wykluczają w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym organizacje ochrony środowiska z prawa udziału jako stronę w postępowaniu o udzielenie pozwolenia wdrażającym dyrektywę 2000/60 i które ograniczają prawo do wniesienia skargi na decyzje wydane w takim postępowaniu jedynie do osób posiadających ten status. |
|
3) |
Z zastrzeżeniem weryfikacji przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych i właściwych przepisów prawa krajowego art. 9 ust. 3 i 4 wspomnianej konwencji, zatwierdzonej decyzją 2005/370, w związku z art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się nałożeniu w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym na organizację ochrony środowiska reguły prekluzyjnej przewidzianej w krajowych przepisach proceduralnych, na podstawie której dana osoba traci status strony postępowania i w konsekwencji nie może wnieść skargi na decyzję wydaną w tym postępowaniu, jeżeli nie podniosła zarzutów w odpowiednim czasie już w postępowaniu administracyjnym, a najpóźniej na ustnym etapie tego postępowania. |