14.7.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 223/20 |
Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2014 r. – Luksemburg przeciwko Komisji
(Sprawa T-258/14)
2014/C 223/24
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciele: L. Delvaux, pełnomocnik, wpierany przez adwokatów P.-E. Partsch, A. Steichen, D. Waelbroeck oraz D. Slatera, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną; |
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 marca 2014 r. nakazującej Luksemburgowi udzielenie informacji dotyczących praktyki wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C (2014) 1986 final, którą Komisja nakazała skarżącej, na podstawie art. 10 ust. 3 rozporządzenie nr 659/1999 (1), przedstawienia pełnej listy indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych w latach 2010, 2011 i 2012 na rzecz luksemburskich przedsiębiorstw wchodzących w skład grupy lub legalnej struktury tworzonej przez jedno lub kilka przedsiębiorstw mających siedzibę poza Wielkim Księstwem Luksemburga.
Na poparcie skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 10 rozporządzenia nr 659/1999 oraz prawa skarżącej do obrony w zakresie, w jakim Komisja nie dysponowała minimalnym zakresem informacji wymaganych dla wydania nakazu udzielenia informacji, podczas gdy jej uprawnienia dochodzeniowe uzależnione są od posiadania przez nią wystarczających i obiektywnych informacji faktycznych uzasadniających podejrzenie popełnienia naruszenia. Zdaniem skarżącej wystosowane przez Komisję żądanie udzielenia informacji ma w rzeczywistości charakter rozpoznawczy, co pozostaje w sprzeczności z prawem do obrony. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności w zakresie, w jakim i) nie ma związku między informacjami już będącymi w posiadaniu Komisji a charakterem i zakresem informacji, których udzielenia Komisja żąda od skarżącej; ii) nakaz udzielenia informacji wykracza poza to, co odpowiednie i konieczne do realizacji przez Komisję zamierzonych przez nią celów. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, jako że Komisja nie przedstawiła powodów uzasadniających wydanie zaskarżonego nakazu, ani wyraźnie nie sprecyzowała twierdzeń, które zamierza sprawdzić. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 4 i 5 TUE oraz wkroczenia w kompetencje państw członkowskich w zakresie podatków bezpośrednich. |
(1) Rozporządzenie Rady (CE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 traktatu o funkcjonowaniu unii Europejskiej (Dz.U. L 83, s. 1).