|
31.10.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 402/33 |
Wyrok Sądu z dnia 15 września 2016 r. – PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia/Rada
(Sprawa T-139/14) (1)
([Dumping - Przywóz biodiesla pochodzącego z Indonezji - Ostateczne cła antydumpingowe - Artykuł 2 ust. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 - Wartość normalna - Koszty produkcji])
(2016/C 402/36)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: PT Wilmar Bioenergi Indonesia (Medan, Indonezja) i PT Wilmar Nabati Indonesia (Medan) (przedstawiciel: adwokat P. Vander Schueren)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo S. Boelaert, następnie H. Marcos Fraile, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów R. Bierwagena i C. Hippa)
Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland, M. França i A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy) i European Biodiesel Board (EBB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci O. Prost i M.S. Dibling)
Przedmiot
Skarga na podstawie art. 263 TFUE mająca na celu stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1194/2013 z dnia 19 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji (Dz.U. 2013, L 315, s. 2) w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżących.
Sentencja
|
1) |
Stwierdza się nieważność art. 1 i 2 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1194/2013 z dnia 19 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji w zakresie, w jakim przepisy te dotyczą PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia. |
|
2) |
Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia. |
|
3) |
Komisja Europejska i European Biodiesel Board (EBB) pokrywają własne koszty. |