26.1.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 26/19

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 11 września 2014 r. w sprawie T-425/11 Grecja przeciwko Komisji, wniesione w dniu 21 listopada 2014 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-530/14 P)

(2015/C 026/23)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i P.J. Loewenthal)

Druga strona postępowania: Republika Grecka

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu (druga izba) z dnia 11 września 2014 r., doręczonego Komisji w dniu 12 września 2014 r., w sprawie T-425/11 Grecja przeciwko Komisji (ECLI: EU: T: 2014: 768);

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—	pozostawienie Trybunałowi rozstrzygnięcia o kosztach niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie jest oparte na jednym jedynym zarzucie: zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd błędnie zinterpretował i zastosował art. 107 ust. 1 TFUE, uznając, że sporny środek nie przysparza korzyści kasynom publicznym. Zarzut ten dzieli się na trzy części.

W pierwszej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 52–58 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając, że na podstawie spornego środka kasynom publicznym nie zostaje przyznana korzyść w drodze pobierania niższej kwoty z tytułu wstępu, ponieważ wpłacane kwoty stanowią 80 % cen biletów wstępu otrzymywanych przez kasyna publiczne i prywatne.

W drugiej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 59–68 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając, że nie wystarcza, by Komisja oceniła korzyść przyznaną w drodze spornego środka jako bezpośrednią dyskryminację podatkową z mocy samego prawa, lecz że Komisja powinna była oprzeć istnienie korzyści na analizie ekonomicznej skutków spornego środka.

W trzeciej kolejności zdaniem wnoszącej odwołanie w pkt 74–80 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdzając z jednej strony, że praktyka nieodpłatnego wstępu nie może zwiększać korzyści płynących ze spornego środka, jako że ten środek nie przysparza korzyści, oraz z drugiej strony, że aby móc uwzględnić argumentację Komisji, powinna ona była wykazać, że w praktyce liczba przyznanych nieodpłatnie biletów wstępu była nadmiernie wysoka w stosunku do celu uregulowania greckiego, w którym zezwolono na taką praktykę, co prowadziło do naruszenia warunków ustanowionych w tym uregulowaniu krajowym.